Την απαγόρευση των πρακτικών μεταστροφής – δηλαδή, κάθε απόπειρας που λογίζεται πως να επιχειρεί να αλλάξει αναγκαστικά το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου ενός ΛΟΑΤΚΙ ατόμου- θεσμοθετεί τροπολογία του υπουργείου Υγείας.

 Πρόκειται για οποιουδήποτε τύπου επεμβάσεις, πρακτικές και παρεμβάσεις με στόχο την αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που δεν υποστηρίζονται επιστημονικά, ενώ αντιμέτωποι με ποινή φυλάκισης οι παραβάτες –

Τι είναι οι «πρακτικές μεταστροφής».

Αυτές είναι κατ' ουσίαν αντιεπιστημονικές, κομπογιαννίτικες ιατρικές επεμβάσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο την αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου κ.λπ. Το γεγονός ότι σε τέτοιου είδους επεμβάσεις (ιατρικές, ψυχιατρικές, ψυχοθεραπευτικές, ψυχολογικές, φαρμακευτικές, συμπεριφορικές) ή άλλες πρακτικές και παρεμβάσεις που έχουν ως στόχο την «αλλαγή» του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου υποβάλλονται κυρίως ανήλικα άτομα, χωρίς καμία μέριμνα για σωματικές και ψυχικές παρενέργειες, καταδεικνύει τη σοβαρότητα του όλου ζητήματος.

Όπως ανέφερε ο Υπουργός Υγείας, σε επόμενο νομοσχέδιο θα ρυθμίζεται επίσης το ζήτημα των ατόμων ίντερσεξ, δηλαδή όσων γεννιούνται με διπλό γενετικό υλικό και συζητάμε για τη ρύθμιση προκειμένου οι όποιες επεμβάσεις να γίνονται προς το συμφέρον αυτών των ατόμων».

Η συγκεκριμένη τροπολογία, για τις πρακτικές μεταστροφής είναι η δεύτερη πρόταση της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, η οποία υλοποιείται. Προηγήθηκε η κατάργηση της απαγόρευσης αιμοδοσίας για ομοφυλόφιλους άνδρες.

 Δύο μαρτυρίες «θεραπειών» μεταστροφής:

 «Ακόμα και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια που άλλαξα ψυχίατρο, δεν έχω καταφέρει να αντιμετωπίσω πλήρως τη ζημιά που μου προκάλεσαν τα 6 χρόνια υπόγειας απόπειρας μεταστροφής που υπέστην», εξομολογείται άτομο που είναι και ο ίδιος επαγγελματίας ψυχικής υγείας, ο οποίος δεν αισθάνεται ότι «πατάει γερά στα πόδια του».

«Έγινε ένα σύστημα κατά το οποίο ο ενεργειακός θεραπευτής έπαιρνε ρόλους ανθρώπων στη ζωή μου ή ιδιότητές μου και μετέφερε με λόγια τι νιώθει ότι συμβαίνει. Ενδεικτικά ότι το φύλο μου είναι γυναίκα και ότι έλκομαι από άντρες. Με ψηλάφισε σε περιοχές που είχα ψυχοσωματικούς πόνους και μου είπε ότι, εάν δεν με απελευθερώσει, η κατάσταση της υγείας μου θα είναι μη αναστρέψιμη, κάνοντας αναφορές σε καρκίνο. Στη δεύτερη συνεδρία ζήτησε την πλήρη άδεια και θέλησή μου να θεραπευτώ μέσω της κρανιοϊερής θεραπείας. Στη διαδικασία ήμουν ξαπλωμένος και άφηνε τα χέρια του σε απόσταση εκατοστών από το σώμα μου, σε διάφορες περιοχές που θεωρούσε μπλοκαρισμένες, όπως ο λαιμός και η περιοχή των γεννητικών οργάνων, ενώ καθοδηγούσε λεκτικά την απομάκρυνση του κακού από το σώμα. Στη διαδικασία έκλαιγα και ούρλιαζα. Στο τέλος της συνεδρίας, μου είπε ότι είμαι ελεύθερος».

«Μου έλεγε (ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας) να επισκέπτομαι οίκους ανοχής και σιγά σιγά θα έρθει η επιθυμία για γυναίκες. Σταμάτησα να πηγαίνω στο γραφείο της και είχα σκέψεις αυτοκτονίας». Τη μαρτυρία αυτή καταγράφει μεταξύ πολλών άλλων το Orlando.

Ενστάσεις από φορείς- Ημιτελές το βήμα

Ο επιστημονικός φορέα Orlando LGBT+, ο οποίος ασχολείται ειδικά με την ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ χαιρέτησε την πρωτοβουλία ωστόσο επισημαίνει ότι είναι ένα ημιτελές βήμα καθώς δεν μπορούν τα άτομα που έχουν ήδη υποστεί αυτές τις πρακτικές να προσφύγουν στην δικαιοσύνη, ενώ εξαιρεί τον ρόλο της Εκκλησίας στην διαιώνιση αυτών των πρακτικών

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Orlando LGBT+ (@orlandolgbt.gr)

«Διαβάζοντας την σχετική τροπολογία χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία του Υπουργείου, που σίγουρα κινείται προς την σωστή κατεύθυνση της ποινικοποίησης σχετικών πρακτικών. Παρ’ όλα αυτά τονίζουμε ότι το βήμα παραμένει ημιτελές, για δύο λόγους: Πρώτον, αποκλείει τα ενήλικα (και ικανά δικαιοπρακτικά) άτομα επιζώντα σχετικών πρακτικών από το δικαίωμα να προσφύγουν στην δικαιοσύνη. Τονίζουμε ότι τα άτομα που βρίσκονται στην αναδυόμενη ενηλικίωση (18-25), τόσο στην εθνική μας έρευνα, όσο και σε άλλα διεθνή δεδομένα, αποτελούν συχνά το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων τέτοιων πρακτικών, που από τον ΟΗΕ έχουν χαρακτηριστεί βασανιστήρια. Με αυτήν την τροπολογία ο νόμος τα εξαιρεί ευθέως -δυστυχώς όμως αυτό δεν αναιρεί την δυνάμει καταστροφική επίδραση που έχουν πάνω στα άτομα τέτοιας ηλικίας τέτοιου είδους πρακτικές, με επίδραση στην ψυχική και σωματική τους κατάσταση, συχνά μακροχρόνιες ή και ισόβιες.

Δεύτερον, αν οριστούν ως αυτουργοί τέτοιων πρακτικών μόνο επαγγελματίες που έχουν λάβει οικονομικό αντίτιμο, ή επιτρέπεται στους μη επαγγελματίες να διαφημίζουν τις υπηρεσίες τους, ο νόμος θα εξαιρέσει, αν όχι την μεγαλύτερη, μία από τις μεγαλύτερες ομάδες ατόμων που εφαρμόζουν πρακτικές μεταστροφής: τους ιερείς και εκπροσώπους της εκκλησίας (από κάθε ρόλο και αν λειτουργούν π.χ. ιερείς, κατηχητές, βοηθοί εκκλησιαστικών λειτουργών κ.α.). Κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι δεν εξυπηρετεί το αίσθημα δικαίου, ενώ εντείνει τον κίνδυνο της περαιτέρω δράσης των εν λόγω ατόμων/ομάδων πέρα από κάθε έλεγχο και λογοδοσία.

Αν και οι σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες κάθε κράτους-μέλους της Ε.Ε έχουν μεταξύ τους διαφοροποιήσεις, υπάρχουν παραδείγματα μακράν καλύτερα του εδώ προτεινόμενου στα οποία μπορούμε να σταθούμε, όπως της Γαλλίας, και που αντιμετωπίζουν τα παραπάνω ζητήματα.

Τέλος και ιδιαίτερα σημαντικό: η τροπολογία αναφέρει ρητά ότι «οποιοσδήποτε εφαρμόζει πρακτικές μεταστροφής πρέπει προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει την ρητή συναίνεσή τους». Ως επιστημονικός φορέας ψυχικής υγείας, με επικέντρωση στις ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες/βιώματα, θέλουμε να τονίσουμε με κάθε τρόπο και ένταση ότι η παραπάνω έκφραση και το κλίμα που δημιουργεί είναι δυνάμει επικίνδυνα. Η κακοποιητική και επικίνδυνη συμπεριφορά σε βάρος ενός ατόμου, με την απουσία χορήγησης σε αυτό ολοκληρωμένης, επιστημονικά έγκυρης και συμβατής με τα ανθρώπινα δικαιώματα ενημέρωσης, συμπεριφορά που ασκείται από άτομο σε θέση ή ρόλο ισχύος, με τον μανδύα παροχής εξειδικευμένης γνώσης ή πνευματικής καθοδήγησης, είναι η πεμπτουσία της κακοποίησης και η έννοια της συναίνεσης είναι πλήρως ασύμβατη με αυτή.

Καλούμε τις ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις και τους φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων να στηρίξουν αρχικά την πρόθεση του Υπουργείου για ποινικοποίηση, μελετώντας όμως με την σειρά τους τα παραπάνω -και να πιέσουν για μία ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ ποινικοποίηση των θεραπειών μεταστροφής, που να συμπεριλαμβάνει κάθε θύμα και να μην σχετικοποιεί την κακοποίηση και τα βασανιστήρια» ανέφερε.

Η έρευνα

Το πρόβλημα δεν είναι καθόλου μικρό στη χώρα μας, όπως αποκαλύπτουν τα ευρήματα έρευνας του επιστημονικού φορέα Orlando LGBT+. Συγκεκριμένα, ο φορέας κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερες από 90 ολοκληρωμένες (ανώνυμες) μαρτυρίες. Σε αυτές προστίθενται επιπλέον 700, από άτομα που δεν ολοκλήρωσαν το σχετικό ερωτηματολόγιο. Οι περισσότερες, από αυτές τις μαρτυρίες είναι πρόσφατες.