Στο γυναικείο περιοδικό The Lala, μια κοπέλα εξιστορεί την ασυνήθιστη εργασία της ως γuμνό μοντέλο στο campus του Πανεπιστημίου, για τη Σχολή Καλών Τεχνών.

"Στην αρχή ήταν περίεργα, αλλά σίγουρα αξέχαστα. Και πώς να μην είναι όταν εμφανίζεσαι όπως σε γέννησε η μαμά σου μπροστά σε δεκάδες ζευγάρια μάτια;

Για να είμαι ειλικρινής, όμως, πάντα απολάμβανα να είμαι γuμνή. Ωστόσο, αυτή η περίπτωση ήταν τρομακτική, ήταν η πλήρης έκθεση στην ψυχή μου, εμφανίζοντας όλες τις σκέψεις και ανασφάλειες για τον εαυτό μου.

Όμως το αγάπησα. Όπως και πάρα πολλές γυναίκες, άλλοτε μου αρέσει και άλλοτε σιχαίνομαι το σώμα μου. Αλλά, αυτή η εμπειρία άλλαξε τα πάντα. Έτσι, δεσμεύτηκα να τη συνεχίσω.

Όπως πάρα πολλές γυναίκες, άλλοτε μου αρέσει και άλλοτε σιχαίνομαι το σώμα μου

Ήρθα σε επαφή με έναν από τους εκπαιδευτές της τάξης και ζήτησα να ορίσουμε ένα πρόγραμμα εργασίας. Θα πληρωνόμουν για να είμαι γuμνή. Είχα βρει το ιερό γραφείο της πανεπιστημιούπολης. Δούλευα αρκετές φορές το μήνα κάθε Τρίτη και Πέμπτη από τις 8:30 έως τις 11:00, κάθε φορά γδuνόμουν  μπροστά από 12-14 άγνωστους. Θα ήθελα να μπορώ να πω πως κάθε φορά ήταν και πιο εύκολο, αλλά δεν ήταν. 

Ωστόσο, αυτό που φαινόταν σαν ένα λάθος στην αρχή γρήγορα μετατράπηκε στις τρεις πιο δυναμικές ώρες της εβδομάδας μου.

 Κάθε είκοσι λεπτά η τάξη έκανε ένα διάλειμμα στο οποίο εγώ φορούσα τη ρόμπα μου και περπατούσα ανάμεσα στα καβαλέτα για να θαυμάσω το έργο των σπουδαστών. Έμενα άφωνη κάθε φορά. Δεν έδωσαν σημασία σε κανένα ελάττωμά μου και η ανασφάλειά μου πήγε περίπατο. Ξαφνικά το σώμα μου ήταν ένα έργο τέχνης..."