Την 1η Μαΐου 1944, 200 κομμουνιστές εκτελέστηκαν σε αντίποινα για τον θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού στη Σπάρτη. Νωρίς το πρωί, οι καταδικασμένοι, πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι, μεταφέρθηκαν με φορτηγό από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τραγούδησαν, έγραψαν σημειώματα στους αγαπημένους τους και τους συντρόφους τους, όταν κάποια στιγμή τους πέταξαν έξω από το φορτηγό. Οι 170 προέρχονταν από τις φυλακές της Ακροναυπλίας και ανήκαν στο σκληρό πυρήνα των στελεχών του ΚΚΕ, ενώ οι υπόλοιποι 30 από την Ανάφη, όπου είχαν αρχικά εξοριστεί.

Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού να εξασφαλίσει αμνηστία, οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν μέχρι το μεσημέρι. Το αίμα χύθηκε άφθονο, κυλώντας στους δρόμους κατά μήκος της ζοφερής πομπής προς το Τρίτο Νεκροταφείο. Εκεί, στο βορειοδυτικό τμήμα, περίμεναν 200 ατομικοί τάφοι, όμως κανείς δεν γνώριζε τα ονόματα των θυμάτων. Τα ρούχα τους παραδόθηκαν στην Αρχιεπισκοπή την ίδια μέρα, οδηγώντας σε μια άλλη τραγωδία: την αναγνώριση του νεκρού...

«Πήρα ένα σακάκι. Οι αγκώνες ήταν πολύ φθαρμένοι. Σε ένα άλλο σακάκι, υπήρχε μια ταυτότητα - μόνο ένα όνομα. Στο επόμενο, τίποτα απολύτως, ούτε καν αυτό. Σε ένα άλλο, υπήρχε ένα σημείωμα. Μέχρι το βράδυ, η αποθήκη ήταν άδεια και οι θρήνοι είχαν σταματήσει. Αυτοί οι άθλιοι Ναζί είχαν βρει κάτι - αρνούμενοι να δώσουν τα ονόματα».

Ιωάννα Τσάτσου, Έγγραφα Κατοχής, Αθήνα 1966

Καθώς καμία οικογένεια δεν ήξερε πού ήταν θαμμένος ο αγαπημένος της, ο καθένας ανέλαβε την ευθύνη για έναν τάφο, έβαλε το όνομα του συγγενή του πάνω του και τον φρόντισε. Η αναγνώριση ολοκληρώθηκε κατά την εκταφή, χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια του Πανελλήνιου Συλλόγου Θυμάτων Κατοχής «Ο Φοίνικας». Τα λείψανα των εκτελεσμένων συγκεντρώθηκαν στο δυτικό τμήμα του νεκροταφείου με σκοπό την ανέγερση ενός μαυσωλείου για τη διατήρησή τους.

Την επόμενη μέρα της εκτέλεσης, ο λαός της Καισαριανής αψήφησε την τρομοκρατία των κατακτητών και μετονόμασε το δρόμο που κύλησε το αίμα, την τότε οδό Σκοπευτηρίου, σε «Οδό Ηρώων». Στους τοίχους γράφεται το σύνθημα: «Αυτός ο δρόμος είναι Δρόμος Ηρώων. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χτες 1 του Μάη τον διάβηκαν 200 παλικάρια».