Ο ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού (Ναζιστικού) Κόμματος Αδόλφος Χίτλερ ήρθε στην εξουσία στη Γερμανία το 1933, χρονιά μετά από την οποία η εικόνα του κρεμάστηκε στις σχολικές τάξεις και στα γραφεία και εμφανίστηκε σε γραμματόσημα και προπαγανδιστικό υλικό σε όλη τη χώρα.

Μετέτρεψε τον εαυτό του σε είδωλο, αλλά ακόμα και αφού οι Σύμμαχοι ορκίστηκαν να καταστρέψουν κάθε ίχνος ναζισμού στην ηττημένη Γερμανία, παραμένει ένα από τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα τέρατα του 20ου αιώνα. Και φαίνεται ότι η εικόνα του Αδόλφου Χίτλερ παραμένει τόσο εδραιωμένη στη δυτική ψυχή που συνεχίζουμε να βλέπουμε το πρόσωπό του παντού. Οι άνθρωποι μοιράζονται φωτογραφίες γατών που μοιάζουν με τον Χίτλερ λόγω των σημαδιών στη γούνα τους, ενώ επίσης το 2013 ορισμένοι καταναλωτές πίστεψαν ότι είδαν τον Χίτλερ στο σχέδιο ενός βραστήρα τσαγιού, προκαλώντας έναν εφιάλτη στην εταιρεία JC Penney.

Μεγάλο μέρος της αναγνωρισιμότητας του Χίτλερ προέρχεται από την ιδιότυπη εμφάνισή του: μια πλάγια όψη σκούρων μαλλιών με μινιατούρα μουστάκι, ένα στοιχείο τρίχας στο πρόσωπο που έχει συνδεθεί τόσο πολύ με τον Χίτλερ που είναι πιο γνωστό σήμερα ως «Χίτλερ» μουστάκι. Τι σκεφτόταν ο Χίτλερ πίσω από αυτό και πόσο ασυνήθιστο ήταν εκείνη την εποχή;

Το μουστάκι του Αδόλφου Χίτλερ δεν ήταν το μόνο στυλ τρίχας στο πρόσωπο που έκανε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο βιογράφος Ian Kershaw, του οποίου το βιβλίου με τίτλο "Hitler" περιγράφει τη ζωή του φασίστα ηγέτη από τις πρώτες μέρες του στο Braunau am Inn έως τις τελευταίες στιγμές και τον θάνατο του στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τα επακόλουθά του, επισημαίνει περιόδους στη ζωή του πριν πάρει την εξουσία όταν πειραματίστηκε με διαφορετικά στυλ μουστακιού.

Η πρώτη αναφορά στις τρίχες του προσώπου του Χίτλερ γίνεται στα εφηβικά του χρόνια, όταν, ζώντας με τη μητέρα του στο Λιντς, οραματίστηκε για τον εαυτό του ένα μέλλον ως μεγάλος καλλιτέχνης και ονειρευόταν την τέχνη και την κλασική μουσική, ιδιαίτερα τον Βάγκνερ. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, αυτός και ο August Kubizek έκαναν ταξίδια σε θέατρα και όπερες, ντυμένοι με κοστούμι και μπαστούνι, έχοντας αυτό που ο Kershaw περιγράφει ως «λεπτό» μουστάκι.

Ο Χίτλερ υπηρέτησε ως στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ ήταν ακόμη στα 20 του, μια μεταμορφωτική εμπειρία που φέρεται να υπέθαλψε μέσα του την απαίσια κοσμοθεωρία που θα διαμόρφωνε την πολιτική της ναζιστικής Γερμανίας και θα υποστήριζε τη γενοκτονία και την καταπίεση που χαρακτήριζε την κυριαρχία του Χίτλερ. Ο Kershaw αναφέρει έναν συνάδελφό του στρατιώτη, τον Balthasar Brandmayer, ο οποίος πολέμησε στο πλευρό του Χίτλερ και που τον θυμόταν το 1915 ως μια αδυνατισμένη και απεριποίητη φιγούρα που κρατούσε το μουστάκι του "ακατέργαστο", υποδηλώνοντας ότι ήταν πολύ πιο θαμνώδες από ό,τι στα τελευταία του χρόνια.

Η εκτεταμένη βιογραφία του Kershaw δεν αναφέρει πότε ο Αδόλφος Χίτλερ μεταπήδησε στο μουστάκι της οδοντόβουρτσας που έγινε η χαρακτηριστική του εμφάνιση καθ' όλη τη διάρκεια των ετών που ήταν ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας. Ωστόσο, υπάρχει μια ιστορία που χρονολογείται από τις μέρες που ήταν στο στρατό, η οποία ορισμένοι πιστεύουν ότι μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της στιγμής που ο Χίτλερ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το στυλ, και έμεινε σε αυτό από τότε.

Το 2007, η Telegraph  ανέφερε ότι ο βιογράφος Stefan Ernsting, ο οποίος ερευνούσε ένα βιβλίο για τον Γερμανό συγγραφέα Alexander Moritz Frey, είχε αποκαλύψει ένα δοκίμιο που είχε γράψει ο Frey για τις πρώτες του εντυπώσεις για τον Χίτλερ, με τον οποίο υπηρετούσε μαζί κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Θυμήθηκε ότι ο Χίτλερ είχε μακρύ μουστάκι το 1915 και φαινόταν χλωμός και αδύνατος. Ο Frey ισχυρίζεται ότι όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Χίτλερ, το μουστάκι του μελλοντικού φασίστα κάλυπτε την «άσχημη σχισμή» του στόματός του, αλλά του δόθηκε εντολή να το κόψει από τους ανωτέρους του, οι οποίοι πίστευαν ότι θα εμπόδιζε την αποτελεσματικότητα των μασκών που είχε η μεραρχία. Παρά το γεγονός ότι συμμορφώθηκε με την εντολή και έκοψε τις τρίχες στο άνω χείλος του, ο Χίτλερ τραυματίστηκε σε επίθεση με βρετανικό αέριο το 1918 και αργότερα θα μάθαινε για την παράδοση της Γερμανίας ενώ ανάρρωνε σε νοσοκομείο της Φλάνδρας.

Άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ μπορεί να είχε καταλήξει στο μουστάκι της οδοντόβουρτσας χρόνια πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και πιθανώς ήδη από το 1912. Αυτές οι πληροφορίες προέρχονται από την κουνιάδα του Χίτλερ, Μπρίτζετ, που ζούσε στο Λίβερπουλ, με τον σύζυγό της Alois Hitler Jr., και τον γιο τους Patrick.

Η Μπρίτζετ έγινε διαβόητη μεταξύ των ερευνητών του Χίτλερ για τον εξαιρετικό ισχυρισμό της ότι ο Αδόλφος Χίτλερ επιεσκέφτηκε την ίδια και την οικογένειά της περίπου αυτή την περίοδο, προσφέροντας μια αφήγηση για τον χρόνο του στο Λίβερπουλ, όπου πέρασε το χειμώνα στο σπίτι τους και εκνεύρισε την οικογένεια με τη συμπεριφορά του. Η Μπρίτζετ αργότερα ισχυρίστηκε ότι την ενοχλούσε το μακρύ μουστάκι του κουνιάδου της και τον έπεισε να κόψει τα πλαϊνά του τμήματα.

Πράγματι, λίγα είναι γνωστά για τις δραστηριότητες του Χίτλερ πριν από τη μετεγκατάστασή του από τη Βιέννη, όπου δεν κατάφερε να πετύχει ως καλλιτέχνης, στο Μόναχο το 1913, και υπάρχουν εκείνοι που τείνουν να πιστέυουν την ιστορία της Μπρίτζετ ότι ο Χίτλερ πέρασε το χειμώνα στο Λίβερπουλ πριν το κάνει. Ωστόσο, πολλοί ιστορικοί έχουν διαφωνήσει με τους ισχυρισμούς και λένε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι έκανε το ταξίδι στην Αγγλία. Κάποιοι λένε ότι η λεπτομέρεια, που εμφανίζεται σε ένα χειρόγραφο των απομνημονευμάτων της Μπρίτζετ που παρέμειναν αδημοσίευτα κατά τη διάρκεια της ζωής της, είχε σκοπό να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον εκδοτικών οίκων. Σε κάθε περίπτωση, φωτογραφίες από τις ημέρες του στρατού που δείχνουν τον Χίτλερ να έχειένα γεμάτο μουστάκι, δείχνουν ότι ακόμα κι αν ο ισχυρισμός της Μπρίτζετ είναι αληθινός, δεν κράτησε για πολύ.

Όποια κι αν ήταν η αλήθεια για το πότε ο Αδόλφος Χίτλερ άρχισε να ξυρίζει έτσι το μουστάκι της οδοντόβουρτσας που θα συνδεόταν αμετάκλητα τόσο με τον ίδιο όσο και με τον ναζισμό, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο πρώτος που το έκανε. Το μουστάκι της οδοντόβουρτσας ήταν στην πραγματικότητα μια αμερικανική εφεύρεση, που μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στα τέλη του 1800 και ανταγωνίστηκε το πιο παραδοσιακό μουστάκι του “Kaiser". Παρά την αρχική διαμάχη σχετικά με το στυλ, έγινε πιο κοινό κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και χρησιμοποιήθηκε από πολλές διάσημες φιγούρες την εποχή εκείνη. Έχει αναφερθεί ότι ο Χίτλερ είχε αυτό το μουστάκι στις πρώτες μέρες του ναζιστικού κόμματος, και ότι πίστευε ότι θα γινόταν το κυρίαρχο στυλ μουστακιού μόλις πετύχαινε τον στόχο του να καταλάβει τη Γερμανία.

Σήμερα, οι άλλοι που θυμούνται καλύτερα τα μουστάκια αυτά προέρχονται από τον κόσμο της κωμωδίας: ο Όλιβερ Χάρντι και ο Τσάρλι Τσάπλιν, είχαν το ίδιο. Υπάρχει μια κοινή φήμη ότι ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής του τελευταίου ιδιαίτερα και προέβαλε τις ταινίες του Τσάπλιν παρά το ότι απαγόρευσε δημόσια το έργο του, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι ο κωμικός ήταν Εβραίος. Το μουστάκι της οδοντόβουρτσας του Χίτλερ ήταν φόρος τιμής στον Τσάπλιν; Ο Τσάπλιν σίγουρα το πίστευε και τον σατίρισε στην τολμηρή σάτιρά του «Ο μεγάλος δικτάτορας», που κυκλοφόρησε το 1940. Ωστόσο, σύμφωνα με το «The Secret Parts of Fortune» του Ρον Ρόζενμπαουμ, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Χίτλερ είχε σκοπό να τιμήσει το έργο του Τσάπλιν «Little Tramp» όταν πήρε για πρώτη φορά το ξυράφι του, κάτι που ο Rosenbaum ισχυρίζεται ότι ο Χίτλερ έκανε μόνο για πρώτη φορά το 1919.