Η Ζωζώ Σαπουντζάκη δε «μάσησε» τα λόγια της και σε συνέντευξή της αποκάλυψε ποια είναι η γυναίκα που αντιπαθεί, χαρακτηρίζοντας την «στριμμένη».

Η ίδια γεννήθηκε για να λάμψει. Ήταν και θα είναι για πάντα η βασίλισσα της νύχτας. Ωστόσο ποτέ της δεν πήγε σε σχολή υποκριτικής ή χορού. Όλα τα έμαθε από τους ανθρώπους που γνώριζε. Έμαθε να χορεύει από την γείτονά της Γιάννη Δαλιανίδη, ενώ κλακέτες της έδειξε ο Κριστιάνο στο καμπαρέ «Αρζεντίνα».

Ο Άντονι Κουίν από την άλλη αγάπησε και αγαπήθηκε από τους Έλληνες. Η Ελλάδα, σημάδεψε την καριέρα του Άντονι Κουίν, ο οποίος το 1978 μαζί με τον Λι Τόμσον, που ήταν ο σκηνοθέτης στα «Κανόνια του Ναβαρόνε» αποφάσισαν να γυρίσουν άλλη μια ταινία με τίτλο «Ο έλληνας μεγιστάνας». Η ταινία, για το σενάριο της οποίας συνεργάστηκε και ο Νίκος Μαστοράκης, περιγράφει τον έρωτα του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τζάκι Κένεντι.

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Ελλάδα και το εξωτερικό: Νέα Υόρκη, Αθήνα, Μύκονος, Κέρκυρα, Ουάσινγκτον, Λονδίνο είναι οι περιοχές που συνθέτουν το σκηνικό. Στα «ελληνικά» γυρίσματα πήραν μέρος και κάτοικοι της κάθε περιοχής, αλλά και γνωστοί Έλληνες. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή της ταβέρνας, όπου ο Κουίν ως Ωνάσης, συνοδεύει στον χορό μια ελληνίδα χορεύτρια, την οποία υποδύεται η Ζωζώ Σαπουτζάκη…

Η «βασίλισσα της νύχτας» περιέγραψε με λεπτομέρειες τη συνεργασία της με τον διάσημο φιλέλληνα ηθοποιό στην εν λόγω ταινία και μάλιστα αποκάλυψε και το παρασκήνιο αυτής της συνεργασίας.

«Τον Άντονι Κουίν τον γνώρισα όταν έπαιξε τον Ωνάση. Είχα μια σκηνή επτά λεπτά. Ήταν πληθωρικός άνθρωπος, καλός. Μια μέρα σε ένα γύρισμα, όπως μιλάγαμε, βλέπω τη Ζακλίν Μπισέ να πηγαίνει φουριόζα στον παραγωγό. Μόλις έφυγε, εκείνος μου ζήτησε να μικρύνουμε τον ρόλο.»

«Καλά δεν πειράζει, θα φύγω», του είπα. Με έπεισε τελικά ο Κουίν. Η Μπισέ ήταν στριμμένη. Είχα πάρει ένα ζέρσεϊ φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ και κόκκινα τριαντάφυλλα. Μόλις το έδειξα μου έφεραν μια κλος δική της φούστα κι ένα μπλουζάκι με μανικάκι.

«Αυτά θα φορέσεις». Τα πήρα, πήγα στο μακιγιάζ, τουλάχιστον να με βάψουν. Μου λένε «άβαφη θα βγεις». Ξανά κλάματα. Τελικά είχαν δίκιο. Το είδα στο αποτέλεσμα. Αλλά κι εγώ, όσο γύριζε η κάμερα, δάγκωνα κρυφά τα χείλη μου να κοκκινίσουν.»