Οι λύκοι συνήθως κυκλοφορούν σε αγέλες. Γι’ αυτό και η έκφραση «μοναχικός λύκος» είναι κάτι που λέμε για κάποιον που είναι πολύ μοναχικός. Στη Νότια Ντακότα πριν από περίπου έναν αιώνα, εμφανίστηκε ένας «μοναχικός λύκος» που έγινε ο φόβος και ο τρόμος των κτηνοτρόφων. Κι αυτό γιατί σκότωνε αδιακρίτως τα ζώα τους, χωρίς να πεινάει ιδιαίτερα.
Ο συγκεκριμένος γκρίζος λύκος, από το 1911 μέχρι το 1920, θεωρείται υπεύθυνος για τον θάνατο ζώων με αξία 25 χιλιάδων δολαρίων, που σήμερα θα ξεπερνούσαν τα 300 χιλιάδες δολάρια. Ο διαβόητος και παμπόνηρος λύκος, κατάφερε να ξεφύγει από επαγγελματίες κυνηγούς, από κυνηγούς κεφαλών και από τους κατοίκους της πόλης Custer.
Μάλιστα η αμοιβή για το «κεφάλι» του ανέβηκε χρόνο με το χρόνο και έφτασε τα 500 δολάρια, 10 φορές περισσότερο από ότι συνήθως. Ένας κυνηγός προσπαθούσε να τον βγάλει από τη μέση επί πέντε χρόνια, μέχρι που τα παράτησε. Η τοπική κοινωνία του έδωσε διαστάσεις θρύλου, αφού οι ιστορίες έδιναν και έπαιρναν. Οι ντόπιοι πίστευαν πως δεν ήταν απλός λύκος αλλά ένα υβρίδιο λύκου και λιονταριού του βουνού.
@wikipedia.org
Ο λύκος κατάφερε να γλιτώσει τόσες πολλές φορές, που οι κτηνοτρόφοι είχαν πάρει απόφαση ότι θα πρέπει να έχουν απώλειες μέχρι να πεθάνει από φυσικά αίτια. Ήταν τόσο δαιμόνιο, που είχε πάρει δίπλα του ως «τσιράκια» δυο κογιότ, τα οποία και άφηνε να τρώνε τα αποφάγια του.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει τον έμπειρο κυνηγό H.P. Williams, ο οποίος τον εντόπισε το 1920 αλλά δεν μπόρεσε να τον σκοτώσει, σκότωσε όμως τα δυο κογιότ, σε μια προσπάθεια να τον κάνει να φοβηθεί. Τον εντόπισε κι άλλες φορές, αλλά για επτά μήνες κατάφερνε να του ξεφύγει. Κατάφερε να τον παρασύρει σε παγίδα και αφού τον τραυμάτισε, ήταν πλέον εύκολο να τον σκοτώσει. Η κυβέρνηση έβγαλε μέχρι και δελτίο τύπου. O Williams πάντως μίλησε με μεγάλο σεβασμό για τον λύκο, που τον δυσκόλεψε όσο τίποτα άλλο στη ζωή του.
