«Βαγγέλη, σου ζήτω συγγνώμη για ό,τι δεν έκανα για σένα. Συγγνώμη που έμεινα αδιάφορος απέναντι στο ανύπαρκτο κράτος, που είναι ο ηθικός αυτουργός της αδικοχαμένης ζωής σου.

Συγχώρεσέ με, γιατί αφού έχω υποστεί τα ίδια, λόγω των ανάπηρων γονέων μου, βουβάθηκα. Σιώπησα, γιατί εγώ είχα το χιούμορ και τον κοινωνικό ρατσισμό τον αντιμετώπισα με «ανωτερότητα». Είχα καταλάβει ότι η βία αντιμετωπίζεται με βία. Έπεσα στην παγίδα να το δω προσωποπαγώς.

Δεν έκανα τιποτα για το έλλειμμα παιδείας. Πιστεύω μόνο στην εκφρασμένη υποστήριξη της διαφορετικότητας.Σου υπόσχομαι, στη μνήμη σου κυρίως, ότι θα κάνω από 'δω και πέρα τα αδύνατα δυνατά για να αποτραπούν όλοι οι ψευτόμαγκες της γαμημένης βίαιας κοινωνίας μας. Οι τσαμπουκάδες τις καθημερινότητας να απομονωθούν.

Να ισιώσει το συνεχώς αποκαλούμενο καλό Σύνταγμά μας, που υπερασπίζει τους λίγους και τους ισχυρούς. Να αλλάξουμε επιτέλους. Να εκπολιτιστούμε.

Και προσοχή, μην κλάψει κανείς από υπουργεία η άλλα θεσμικά ανόργανα με κροκοδείλια δάκρυα.

Τώρα αμέσως ενέργειες, όχι λόγια λόγια λόγια, ψέμματα ψέμματα ψέμματα, δεν αντέχει άλλο το φως εγκλωβισμένο για να κυριαρχούν οι σκοταδιστές, οι απαίδευτοι, οι βολεμένοι, οι ατομιστές.

Στους Βαγγέληδες της καθημερηνωτητάς μας λέω: μην το βουλώνετε άλλο. Υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, τη διαφορετικότητά σας, τη μοναδικότητά σας, την ελευθερία να ζούμε όλοι μαζι αρμονικά. Ξεκολλήστε, ο φόβος σκοτώνει».