Ένα τραγούδι. Ένας χωρισμός. Ένας επιστήμονας. Ένα αεράκι που έγινε διαχρονικός ήχος και αγαπήθηκε όσο λίγα ελληνικά κομμάτια. Κι όμως, πίσω από την «Αύρα» — που ο Μάνος Χατζιδάκις αποκάλεσε το καλύτερο ελληνικό τραγούδι της δεκαετίας του ’80 — δεν κρύβεται απλώς ένας ταλαντούχος μουσικός, αλλά ένας από τους 100 κορυφαίους επιστήμονες του κόσμου!

Από τη ροκ σκηνή στα εργαστήρια Βιοφυσικής

Ο Δημήτρης Παναγόπουλος δεν είναι απλώς ο δημιουργός της «Αύρας». Είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που συνδύασαν ροκ ψυχή και επιστημονικό μυαλό — και τα πήγαν εξαιρετικά και στα δύο. Παράλληλα με τη δισκογραφία του και τις live εμφανίσεις, σταδιοδρόμησε ως λέκτορας – ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με ειδίκευση στις βιολογικές επιδράσεις των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Μάλιστα, η επιστημονική του έρευνα είναι τόσο πρωτοποριακή, που τον έχει κατατάξει δις στους κορυφαίους επιστήμονες του πλανήτη.

Και πώς δένουν όλα αυτά μαζί; Όπως λέει ο ίδιος, η απάντηση βρίσκεται στους αρχαίους Έλληνες: «Μηδέ τις επιστήμων ει μη μουσικός» – δεν υπάρχει πραγματική επιστήμη χωρίς μουσική.

Η «Αύρα» που δεν πιάστηκε ποτέ σε συμβόλαια

Η «Αύρα» γράφτηκε το 1987 και κυκλοφόρησε στον πρώτο του δίσκο «Ασταθής Ισορροπία». Ένα τραγούδι για την απόφαση να φύγεις — χωρίς μελό, χωρίς κλάψα. Μόνο με αέρα και ελευθερία. Η μουσική της, βασισμένη σε ragtime κιθαριστικό παίξιμο, εντυπωσιάζει με την πολυφωνία της — κι ας παίζει ένας μόνο άνθρωπος. Αυτό το στιλ, που ο Παναγόπουλος έμαθε από έναν Αμερικανό μουσικό στα 18 του, ήταν μια αποκάλυψη: «Μου άνοιξε μια πόρτα που άλλαξε τη ζωή μου».

Και ενώ το τραγούδι γινόταν ραδιοφωνικό χιτ, εκείνος ήταν φαντάρος, με ένα ραδιοφωνάκι στην τσέπη. Έκανε σκοπιά και άκουγε το τραγούδι του να παίζει παντού. Δεν ανήκε σε καμία δισκογραφική. Δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο. Ήταν απλά εκεί — ελεύθερη, όπως η αύρα της.

Από Lennon μέχρι Phil Ochs και Doors

Ο Δημήτρης Παναγόπουλος δεν ήρθε να γίνει ένα παιδί του ωδείου. Ήταν «στη μπάλα και την αλητεία», όπως λέει. Οι ήρωές του δεν ήταν μόνο μουσικοί αλλά επαναστάτες: Phil Ochs, Doors, Lennon, Beatles. Από εκεί αντλούσε έμπνευση, όχι για να αντιγράψει αλλά για να φτιάξει κάτι δικό του. Και αυτό το «κάτι» έγινε η «Αύρα».

Το τραγούδι «Changes» του Phil Ochs ήταν η βάση — η ιδέα ότι η αλλαγή μπορεί να είναι δημιουργική, λυτρωτική, και όχι καταστροφική. Ότι μπορείς να φύγεις από μια σχέση και να γεννηθείς ξανά. Και κάπως έτσι, η «Αύρα» έγινε ύμνος για όσους έμαθαν να φεύγουν χωρίς δράμα, με ένα θρόισμα και ένα βλέμμα μπροστά.

Το ροκ και η επιστήμη: ένα σώμα, μια ψυχή

Ο Παναγόπουλος βλέπει την επιστήμη και τη μουσική σαν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Δεν του χάρισε η μια καριέρα την άλλη. Αλλά του χάρισαν και οι δύο κάτι πολύ πιο βαθύ: μια διαρκή εσωτερική ισορροπία. Όπως λέει ο ίδιος: «Έγινα μουσικός περισσότερο για το ροκ, παρά για τη μουσική». Γιατί το ροκ δεν είναι ήχος — είναι στάση ζωής.

Και κάπως έτσι, ένα τραγούδι που δεν είχε καμία δισκογραφική στήριξη, άντεξε δεκαετίες. Έπαιξε σε ραδιόφωνα, αγαπήθηκε σιωπηλά και δυνατά, και έγινε ένας διακριτικός θρίαμβος της ανεξάρτητης δημιουργίας. Όπως και ο δημιουργός του.