Ανάμεσα στα αστέρια των Αγώνων του Άμστερνταμ του 1928, οι οποίοι σηματοδότησαν το ντεμπούτο των γυναικείων αγωνισμάτων στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι η πρώτη Ολυμπιονίκης των 100 μέτρων, Μπέτι Ρόμπινσον.

Η ιστορία της ξεπερνά το ατομικό επίτευγμα μιας ταλαντούχας αθλήτριας στίβου. Είναι γνωστή ως η Ολυμπιονίκης που αναστήθηκε από τους νεκρούς για να κερδίσει έναν δεύτερο τίτλο με την ομάδα σκυταλοδρομίας 4x100 μέτρων των ΗΠΑ, οκτώ χρόνια μετά το πρώτο της χρυσό μετάλλιο.

Η Ρόμπινσον μεγάλωσε ως πολυτάλαντη έφηβη. Ήξερε ότι ήταν γρήγορη, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να αγωνιστεί. «Δεν είχα ιδέα ότι οι γυναίκες έτρεχαν καν τότε», είπε.

Το ταλέντο της ανακαλύφθηκε από τον καθηγητή της στις φυσικές επιστήμες, Τσαρλς Πράις, ο οποίος την είδε να τρέχει για να προλάβει το τρένο μετά το σχολείο. Ήταν πρώην αθλητής και προπονητής της σχολικής ομάδας, και πίστευε ότι ήταν γρήγορη, αλλά όχι αρκετά γρήγορη για να προλάβει το τρένο.

Μόλις ανέβηκε στο τρένο, εξεπλάγη που είδε τη Ρόμπινσον στο κάθισμα δίπλα του. Τότε ήταν που η Πράις κατάλαβε ότι είχε ένα ξεχωριστό χάρισμα. Την επόμενη μέρα αποφάσισε να δοκιμάσει τις ικανότητές της στα 50 μέτρα και εντυπωσιάστηκε ακόμη περισσότερο από το φυσικό της ταλέντο. Εντάχθηκε αμέσως στην ομάδα αγοριών, καθώς τότε δεν υπήρχε ομάδα στίβου κοριτσιών στο σχολείο της.

Το ντεμπούτο της Μπέτι Ρόμπινσον στο σπριντ ήταν από μόνο του ένα γρήγορο σπριντ. Μετά από μόλις τέσσερις μήνες προπόνησης, πλησίασε την κάτοχο του ρεκόρ των ΗΠΑ, Έλεν Φίλκι, και εξασφάλισε τη θέση της στην Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ σε ηλικία μόλις 16 ετών.

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1928 που πραγματοποιήθηκαν στο Άμστερνταμ περιελάμβαναν τα πρώτα γυναικεία αγωνίσματα στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την επανεισαγωγή της Ολυμπιακής φλόγας στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Οι γυναίκες επιτρεπόταν να αγωνιστούν μόνο στα 100 μέτρα, 800 μέτρα, στη δισκοβολία, στο άλμα εις ύψος και στη σκυταλοδρομία 4x100 μέτρα.

Η Ρόμπινσον ήταν η μόνη αθλήτρια των ΗΠΑ που προκρίθηκε στον τελικό των 100 μέτρων. Αλλά πριν από τον αγώνα, συνειδητοποίησε ότι είχε φέρει στο στάδιο δύο αριστερά παπούτσια αντί για ένα ζευγάρι. Περίμενε κάποιον από την ομάδα να της φέρει τα σωστά παπούτσια. Επέστρεψαν ακριβώς στην ώρα τους πριν από την έναρξη του τελικού αγώνα.

Εκείνη την ημέρα, παρατάχθηκε εναντίον άλλων γυναικών που επίσης γνώριζαν ότι η νικήτρια θα έγραφε ιστορία. Δύο αθλήτριες αποκλείστηκαν μετά από λανθασμένη εκκίνηση. Η Ρόμπινσον κέρδισε τον αγώνα με παγκόσμιο ρεκόρ 12,20 και έγινε η πρώτη Ολυμπιονίκης γυναικών στα 100 μέτρα. Παραμένει η νεότερη αθλήτρια που έχει κερδίσει χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 100 μέτρα.

Στη συνέχεια, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στη γυναικεία σκυταλοδρομία 4x100 μέτρων, με την ομάδα των ΗΠΑ να τερματίζει δεύτερη πίσω από την ισχυρή καναδική ομάδα.

Κατά τη διάρκεια αυτών των Αγώνων, οι γυναίκες τελικά είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν στη γυμναστική και τον στίβο, γεγονός που διπλασίασε τον αριθμό των γυναικών που αγωνίζονταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε σύγκριση με την προηγούμενη διοργάνωση.

Επιστρέφοντας από τους πρώτους επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες της, η Ρόμπινσον είχε στο νου της μια εντός έδρας Ολυμπιάδα που είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο Λος Άντζελες το 1932.

Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Northwestern όπου αποφάσισε να σπουδάσει φυσική αγωγή, ελπίζοντας να γίνει προπονήτρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.

Ένα χρόνο πριν από τους Αγώνες του 1932, η Ρόμπινσον ήταν το μεγάλο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο, έχοντας στο ενεργητικό της μια σειρά από παγκόσμια ρεκόρ. Αλλά στις 28 Ιουνίου αποφάσισε να κάνει μια αεροπορική περιοδεία με τον ξάδερφό της ως πιλότο, για να αποσπάσει την προσοχή της από την προπόνηση.

Τότε συνέβη το αδιανόητο.

Αμέσως μετά την ασφαλή απογείωση, ένα πρόβλημα στον κινητήρα οδήγησε σε βλάβη και σε ένα τρομερό αεροπορικό δυστύχημα. Η Ρόμπινσον και ο ξάδερφός της θεωρήθηκαν νεκροί. Η Ρόμπινσον μεταφέρθηκε σε νεκροτομείο όταν συνειδητοποίησαν ότι ήταν ακόμα ζωντανή.

Και οι δύο επέζησαν, αλλά τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι γιατροί της είπαν στη Ρόμπινσον ότι δεν θα έτρεχε ποτέ ξανά σε αγώνες. Ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι για έξι μήνες και πέρασε δύο χρόνια αποκατάστασης για να περπατήσει ξανά κανονικά.

«Ο γιατρός είπε ότι αν δεν ήμουν σε τόσο καλή κατάσταση, δεν θα είχα βγει τόσο καλά από αυτό», είπε.

Κατά τη διάρκεια της φάσης αποκατάστασής της, η Ρόμπινσον έχασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες, αλλά ήταν αποφασισμένη να τρέξει ξανά.

Απέδειξε ότι οι γιατροί έκαναν λάθος και άρχισε να τρέχει όχι μόνο για άσκηση, αλλά και για να αγωνιστεί. Δεν μπορούσε να γονατίσει λόγω των καταγμάτων και των χειρουργικών επεμβάσεων στο αριστερό της πόδι. Ο μόνος τρόπος για να τρέξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ήταν να εξασφαλίσει μια θέση στην ομάδα σκυταλοδρομίας, και αυτό ακριβώς έκανε.

«Ήταν πραγματικά ένας αγώνας για να μπω στην ομάδα το 1936. Έπρεπε να δουλέψω υπερωρίες», είπε.

Μόλις έφτασε εκεί, η Ρόμπινσον συνεργάστηκε με τις Χάριετ Μπλαντ, Ανέτ Ρότζερς και Έλεν Στίβενς για τον τελικό των 4x100 μέτρων. Η γερμανική ομάδα, έχοντας σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ στην προκριματική της σειρά, ήταν το φαβορί. Αλλά στο τέλος, έχασε τη σκυτάλη κατά την τελευταία της αλλαγή.

Εν τω μεταξύ, η Ρόμπινσον έτρεξε ένα καταιγιστικό τρίτο σκέλος και παρέδωσε την κυριαρχία στην Αμερικανίδα συμπαίκτριά της Στίβενς, η οποία οδήγησε τις ΗΠΑ στη νίκη. Ήταν ένα δεύτερο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο για τη Ρόμπινσον, οκτώ χρόνια μετά το πρώτο της και έχοντας αναρρώσει από το αεροπορικό δυστύχημα ενδιάμεσα.