Ο Δρ Τζέιμς Μπάρι γεννήθηκε στην πραγματικότητα ως Μάργκαρετ Αν Μπούλκλεϊ γύρω στο 1789 στην Κομητεία Κορκ της Ιρλανδίας, σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν αποκελισμένες από την περισσότερη επίσημη εκπαίδευση και σίγουρα δεν τους επιτρεπόταν να ασκήσουν την ιατρική.

Ήταν το δεύτερο παιδί του Jeremiah (μπακάλης) και της Mary-Ann Bulky. Ενώ ήταν ακόμη έφηβη, πιστεύεται ότι η Μάργκαρετ βιάστηκε από έναν θείο της. Γέννησε ένα μωρό, την Τζουλιάνα, το οποίο μεγάλωσε η μητέρα της.

Η Μάργκαρετ ενδιαφερόταν να σπουδάσει και να κάνει κάτι πέρα από τη σφαίρα του επιτρεπόμενου για το φύλο της. Στο βιβλίο του 2016, «James Barry: A Woman Ahead of Her Time», οι συγγραφείς Dr. Michael du Preez και Jeremy Dronfield αφηγούνται μια ιστορία από την εποχή που η Margaret ήταν 18 ετών, όπου επέπληξε ανοιχτά τον σπάταλο αδερφό της λέγοντας: «Εάν δεν ήμουν κορίτσι, θα ήμουν στρατιώτης!». Και ναι θα ήταν.

Όταν η οικογένειά της πέρασε δύσκολες στιγμές, η Μάργκαρετ (η οποία ήταν στα τέλη της εφηβείας της) μετακόμισε με τη μητέρα της στο Λονδίνο, όπου η δεύτερη είχε έναν αδερφό, τον Τζέιμς Μπάρι, βασιλικό ακαδημαϊκό και ζωγράφο. Οι δύο γυναίκες συνάντησαν τους φίλους του Μπάρι, συμπεριλαμβανομένου του εξόριστου από τη Βενεζουέλα Στρατηγού Φρανσίσκο ντε Μιράντα και του Ντέιβιντ Στιούαρτ Έρσκιν, του κόμη του Μπούκαν.

Εντυπωσιάστηκαν από τη νεαρή Μάργκαρετ, λέγοντας ότι η εξυπνάδα της μπορούσε να την πάει μακριά. Πιθανότατα έπαιξαν ρόλο στην εκκόλαψη του σχεδίου της Μάργκαρετ να σπουδάσει και να κάνει μια καριέρα στην ιατρική. Ο αυθεντικός Τζέιμς Μπάρι πέθανε το 1806, αφήνοντας στην αδερφή του και στην ανιψιά του αρκετά χρήματα για να στήσουν το σχέδιο και να πάρουν το όνομά του στην πράξη.

Τρία χρόνια αργότερα, η Margaret Bulkley φόρεσε ένα πανωφόρι (που φοριόταν ανά πάσα στιγμή ανεξάρτητα από τον καιρό) και άρχισε να αυτοπροσδιορίζεται ως James Barry. Μετακομίζοντας στο Εδιμβούργο, ο νεαρός Μπάρι γράφτηκε στην ιατρική σχολή το 1809 και άλλαξε την ηλικία του για να ταιριάζει με τη νεαρή, αγορίστικη εμφάνισή του. Οι φήμες κυκλοφόρησαν, καθώς το κοντό ανάστημα, η ψηλή φωνή, η ελαφριά σωματική διάπλαση και το λείο δέρμα του Μπάρι έκαναν πολλούς να υποψιαστούν ότι ο Μπάρι ήταν πολύ μικρό παιδί για να πάει στην ιατρική σχολή.

Όταν δεν επετράπη στον Μπάρι να δώσει εξετάσεις επειδή υποπτεύονταν ότι ήταν πολύ μικρός, ο Λόρδος Έρσκιν παρενέβη. Ο μελλοντικός γιατρός έλαβε πτυχίο ιατρικής σε ηλικία 22 ετών. Κατατάχθηκε στον στρατό ως βοηθός χειρουργού όπου για άλλη μια φορά τέθηκε υπό αμφισβήτηση η ηλικία του, αλλά τελικά του επετράπη να υπηρετήσει.

Ο Μπάρι ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία στις 6 Ιουλίου 1813, ως Βοηθός Νοσοκομείου στον Βρετανικό Στρατό και σύντομα προήχθη σε Βοηθό Επιτελικό Χειρουργό, που ισοδυναμούσε με υπολοχαγό. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής για 10 χρόνια όπου έγινε φίλος με τον κυβερνήτη, Λόρδο Τσαρλς Σόμερσετ.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο Σόμερσετ γνώριζε το μυστικό του Μπάρι. Οι δυο τους ήρθαν κοντά και ο Μπάρι μετακόμισε σε ένα ιδιωτικό διαμέρισμα στην κατοικία του. Κυκλοφόρησαν φήμες για τη φύση της σχέσης τους και μια αφίσα που ανήρτησε ένας ανώνυμος κατήγορος που έλεγε ότι ο Σόμερσετ «πηδ***** με τον Δρ Μπάρι». Συστάθηκαν επιτροπές για τη διερεύνηση του σκανδάλου, αλλά αργότερα και τα δύο μέρη αθωώθηκαν.

Ίσως για να αποκτήσει μια πιο στερεότυπη, παράτολμη αρρενωπή προσωπικότητα ή ίσως επειδή ήταν στην πραγματικότητα η πραγματική του φύση, ο Μπάρι ήταν γνωστός ως θερμοκέφαλος. Ασθενείς, ανώτεροι, λοχαγοί του στρατού, ακόμη και η ίδια η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ βίωναν τον θυμό του. Πέταγε μπουκάλια με φάρμακα και μάλιστα συμμετείχε σε μονομαχία, όπου κανένας από τους δύο δεν τραυματίστηκε σοβαρά.

Οι ιατρικές δεξιότητες του Μπάρι ήταν άνευ προηγουμένου. Ήταν ένας πολύ ικανός χειρουργός, ο πρώτος που έκανε επιτυχημένη καισαρική τομή στη Βρετανική Αυτοκρατορία όπου επέζησαν τόσο η μητέρα όσο και το παιδί. Αφιερώθηκε επίσης στην κοινωνική μεταρρύθμιση, μιλώντας ενάντια στις ανθυγιεινές συνθήκες και την κακοδιαχείριση των στρατώνων, των φυλακών και των ασύλων. Κατά τη διάρκεια της 10χρονης παραμονής του, φρόντισε για ένα καλύτερο σύστημα ύδρευσης για το Κέιπ Τάουν. Ως γιατρός περιέθαλψε πλούσιους και φτωχούς, αποίκους και σκλάβους.

Η επόμενη στάση του Μπάρι ήταν στον Άγιο Μαυρίκιο το 1828, όπου βρέθηκε στον δρόμο ενός συναδέλφου χειρουργού του στρατού, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε στο στρατοδικείο με την κατηγορία της «συμπεριφοράς που δεν αρμόζει στον χαρακτήρα ενός αξιωματικού και ενός κυρίου». Πάλι αθωώθηκε. Ο Μπάρι μετακινήθηκε όπου τον χρειαζόταν η υπηρεσία του, συνεχίζοντας να ανεβαίνει στις τάξεις του στρατού καθώς ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Το 1857 έφθασε στο βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή που ήταν υπεύθυνος για τα στρατιωτικά νοσοκομεία —που ισοδυναμούσε με τον βαθμό του Ταξίαρχου. Σε αυτή τη θέση, συνέχισε τον αγώνα του για σωστή υγιεινή, υποστηρίζοντας επίσης την καλύτερη διατροφή και σωστή ιατρική περίθαλψη για τους κρατούμενους και τους λεπρούς, καθώς και τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους.

Ο Δρ Τζέιμς Μπάρι πέθανε από δυσεντερία στις 25 Ιουλίου 1865. Λένε ότι στο νεκροκρέβατό του, οι γνωστοί του περίμεναν να αποκαλυφθεί ένα μυστικό, αφού κάποιοι έλεγαν ότι το είχαν μαντέψει από πριν. Οι τελευταίες επιθυμίες του Μπάρι ήταν να ταφεί με τα ρούχα με τα οποία πέθανε, χωρίς να πλυθεί το σώμα του, ευχές που δεν ακολουθήθηκαν. Όταν η νοσοκόμα έγδυσε το σώμα για να το προετοιμάσει για ταφή, ανακάλυψε δύο πράγματα: τη γυναικεία ανατομία και τις ενδεικτικές ραγάδες από την εγκυμοσύνη.

Το μυστικό δημοσιοποιήθηκε μετά τη διαρροή επιστολών μεταξύ του Γενικού Μητρώου και του γιατρού του Μπάρι, ταγματάρχη D. R. McKinnon. Σε αυτές τις επιστολές, ο Ταγματάρχης ΜακΚίνον, ο οποίος υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου, είπε ότι «δεν με αφορά» αν ο Δρ Τζέιμς Μπάρι ήταν άνδρας ή γυναίκα, μια δήλωση με την οποία πιθανότατα θα συμφωνούσε και ο ίδιος ο Μπάρι.