Ο Eric Cantona κλείνει σήμερα τα 58 του χρόνια και παρόλο που αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο αιφνιδιαστικά μόλις στα 31 του χρόνια, μένοντας συνολικά στα γήπεδα μόλις για 14 από αυτά, κατάφερε να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία του, αλλάζοντας σίγουρα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και όπως λένε πολλοί, μόνο με μια κλωτσιά, και την ιστορία του ποδοσφαίρου.
Και αυτή ήρθε στις 25 Ιανουαρίου του 1995. Ήταν μια στιγμή που ένας Άγγλος οπαδός της Κρίσταλ Πάλας δεν ξεχάσει ποτέ. Και μαζί του πολύς κόσμος. Ο χαρακτήρας του Cantona ήταν πάντα ασταθής, και μπορούσε να χάσει εύκολα την ψυχραιμία του. Εκείνο το βράδυ λοιπόν έγινε το ίδιο και το έβγαλε πάνψ στον παίκτη των αντιπάλων Richard Shaw.
Ο διαιτητής Alan Wilkie, του έδειξε την κόκκινη κάρτα για το μαρκάρισμά του, αλλά τα χειρότερα επρόκειτο να ακολουθήσουν, όταν καθώς έφευγε από το γήπεδο, ο Cantona με μια αεροπλανική κλωτσι kung-fu, χτύπησε έναν οπαδό που τον έβριζε στην κερκίδα.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν σχεδόν απίστευτο καθώς ο Cantona έπεσε με μανία στο πλήθος, αφού μετά την κλωτσιά έδωσε ένα κρεσέντο από γροθιές πριν τον φυγαδεύσουν οι φύλακες καθώς ξέσπασε χάος γύρω του.
Ο Cantona αποκλείστηκε για εννέα μήνες από το ποδόσαφαιρο, διατάχθηκε να κάνει 120 ώρες κοινωφελούς εργασίας και το επεισόδιο, μαζί με το ανεξήγητο απόφθεγμα του Cantona για γλάρους και μηχανότρατες, περιήλθαν στην ποδοσφαιρική λαογραφία πολύ πριν από τις ατάκες του Balotelli, το δάγκωμα του Suarez και το περιβόητο χτύπημα στο κεφάλι του Zidane.
«Κάποιοι υποστήριξαν ότι τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς προσέφεραν περισσότερα στην μεγάλη απήχηση που είχε ο Cantona και τελικά, με τη μορφή χορηγικών συμφωνιών, στον τραπεζικό του λογαριασαμο», γράφει ο Simon Burnton για την εφημερίδα Guardian. «Για άλλους παραμένει μια μαύρη κηλίδα στην καριέρα του».
Όπως και να το δεις ο αντίκτυπος ήταν σεισμικών διαστάσεων. «Αν είχε συμβεί σήμερα, με την ικανότητα διάδοσης της πληροφορίας μέσω του Facebook, του Twitter, του Vine και των smartphone, ο Eric Cantona θα μπορούσε να είχε ρίξει το διαδίκτυο», λέει ο Kiran Moodley του The Independent.
Ένας από τους δημοσιογράφους στο Selhurst Park εκείνο το βράδυ, ο Gerry Cox, γράφοντας για το Goal.com, περιγράφει το περιστατικό ως "η στιγμή του JFK της Premier League".
«Και στο πέρας όλων αυτών, ο θρύλος του Cantona μεγάλωνε και μεγάλωνε», προσθέτει. «Ακριβώς όπως ο αριθμός των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι ήταν εκεί και τα είδαν όλα από πρώτο χέρι». Ο Cantona θεωρήθηκε ως ο νούμερο ένα εχθρός της χώρας στον απόηχο του περιστατικού, αλλά όταν ρωτήθηκε σχετικά το 2011, ο Γάλλος ήταν ασυγκίνητος.
Ερωτηθείς για την αγαπημένη του ανάμνηση από την καριέρα του είπε: «Όταν έκανα την κλωτσιά κουνγκ φου στον χούλιγκαν... είναι σαν ένα όνειρο για κάποιους, ξέρεις μερικές φορές να κλωτσάς τέτοιους ανθρώπους (σ.σ. ρατσιστές)», είπε. "Το έκανα για τους οπαδούς. Άρα είναι χαρούμενοι. Είναι ένα είδος ελευθερίας για αυτούς... "Είναι υπέροχο συναίσθημα, αλλά διαφορετικό."
Πράγματι, η κλωτσια βρέθηκε στο No.12 των 100 μεγαλύτερων στιγμών σε όλα τα αθλήματα. Ήταν φρέσκια άλλωστε 5 χρόνια αργότερα. Ωστόσο, όπως παραδέχτηκαν όλοι, παρά την τιμωρία του Cantona ήταν η πρώτη φορά που οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου άρχισαν να εξετάζουν το ζήτημα της ρατσιστσικής συμπεριφοράς στα γήπεδα από τους φιλάθλους.
Με τα σημερινά δεδομένα, το πρόστιμο στην Κρισταλ Πάλας θα ήταν μεγάλο, η έδρα της θα τιμωρούνταν και ο συγκεκριμένος φίλαθλος μάλλον δεν θα ξαναέβλεπε την αγαπημένη του ομάδα στο γήπεδο. Με αυτή λοιπόν την κλωτσιά ο Cantona τράβηξε τα βλέμματα όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στον ρατσισμό που από τότε έγινε κόκκινο πανί για το ποδόσαφαιρο σε όλες του τις μορφές.
