Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να θυμηθεί κανείς πώς είναι μια ημέρα χωρίς ειδήσεις, χωρίς να έχεις κάτι να πεις, ή να σχολιάσεις.
Αλλά πριν από πολλά χρόνια, στις 18 Απριλίου 1930, ο εκφωνητής ειδήσεων του BBC δεν είχε τίποτα να επικοινωνήσει προς το κοινό. «Δεν υπάρχουν νέα», ήταν ότι είχε να πει την ώρα του δελτίου ειδήσεων στις 20:45, πριν παίξει μουσική για πιάνο για 15 λεπτά.
Στη συνέχεια, η ασύρματη υπηρεσία επέστρεψε στη μετάδοση από το Queen's Hall στο Langham Place του Λονδίνου, όπου παιζόταν η όπερα Wagner Parsifal. Βέβαια εκείνη την ημέρα δεν είναι πως δεν είχε γίνει κάτι ενδιαφέρον για τη Βρετανία. Ινδοί εθνικιστές αντάρτες, με επικεφαλής τον Surya Sen, είχαν επιτεθεί στο οπλοστάσιο στο Chittagong στη Βρετανική Ινδία. Αλλά το BBC δεν θα μπορούσε να έχει αναφέρει την επιδρομή, ακόμη κι αν το ήθελε, καθώς οι αντάρτες είχαν κόψει τις τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές. Πιο κοντά στο σπίτι, εντός Αγγλίας, υπήρχαν πολλές ειδήσεις για να αναφέρει το BBC, όπως, ένας αξιοσημείωτος θάνατος, μια πυρκαγιά και ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα - το είδος του υλικού που αποτελεί το βούτυρο στο ψωμί των τοπικών ειδήσεων αυτές τις μέρες. Η απόφαση να ανακοινωθεί ότι «δεν υπήρχαν νέα» τότε, είχε να κάνει λιγότερο με τα γεγονότα της ημέρας και περισσότερο με τη δομή, τα πρότυπα και τη χρηματοδότηση του BBC.
Το 1930, το BBC είχε μόνο μια στοιχειώδη υπηρεσία ειδήσεων και δεν είχε ακόμη ξεχωριστό Τμήμα Ειδήσεων. Ανησυχώντας ότι οι εκπομπές ειδήσεων θα υπονόμευαν τις δικές τους κυκλοφορίες, ο βρετανικός Τύπος εργάστηκε σκληρά για να περιορίσει τις δυνατότητες παραγωγής ειδήσεων του νέου μέσου.
Πριν από το 1927, το BBC δεν μπορούσε να μεταδώσει ειδήσεις πριν από τις 7:00 μ.μ. - αφού οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν ήδη διαβάσει τη βραδινή τους εφημερίδα. Το ειδησεογραφικό του προσωπικό το 1930 αποτελούνταν μόνο από δύο συντάκτες και δύο υποσυντάκτες, το BBC δεν ήταν ακόμη οργανισμός ειδήσεων.
Αυτοί οι συντάκτες συνέταξαν δελτία από πληροφορίες που έστελναν τα βρετανικά πρακτορεία ειδήσεων μέσω τηλετύπου. Οι εκφωνητές, διάβαζαν τις αναφορές στον αέρα.
Πιο σημαντικό από αυτούς τους περιορισμούς ήταν η αυτοεικόνα του BBC και οι θεσμικές του αξίες. Αν και ξεκίνησε ως ιδιωτική εταιρεία, το 1927 το BBC έγινε μια ναυλωμένη δημόσια εταιρεία, ούτε κρατικός ούτε εμπορικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας.
Κομβικό ρόλο σε αυτή τη μεταμόρφωση έπαιξε ο τρομερός John Reith, ο πρώτος Γενικός Διευθυντής του BBC. Ο Reith ήταν αφοσιωμένος στην ιδέα της μετάδοσης ως δημόσιας υπηρεσίας και ήθελε να μετατρέψει το BBC σε ένα σεβαστό εθνικό ίδρυμα. Αυτό σήμαινε να δοθεί έμφαση στην ποιότητα έναντι της ποσότητας και να δοθεί στο ακροατήριο αυτό που χρειαζόταν, κλασική μουσική, όπερα, δράμα και λογοτεχνικές ομιλίες, όχι απαραίτητα αυτό που ήθελε.
Το όραμα του Reith για το BBC έγινε δυνατό επειδή δεν ήταν μια εμπορική επιχείρηση, αλλά μάλλον υποστηριζόταν από τέλη που πληρώνονταν από όλους τους ιδιοκτήτες ραδιοφώνου. Το BBC δεν χρειάστηκε να απαντήσει σε διαφημιστές που θα απαιτούσαν ειδησεογραφικό περιεχόμενο να παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να προσελκύει το μεγαλύτερο κοινό.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το BBC θα πρέπει να έχει υψηλό στανταρτ για γεγονότα που θεωρούσε «άξια να μεταδοθούν». Έδωσε προτεραιότητα στην αμεσότητα και την αντικειμενικότητα στα δελτία ειδήσεων και απέφευγε τον εντυπωσιασμό. Το BBC μεχρι σήμερα καυχιέται πως η μη μετάδοση των ειδήσεων αποτελούσε απόδειξη της αξίας της υπηρεσίας του.
Σήμερα, έχουμε περισσότερη πρόσβαση στις ειδήσεις από ποτέ από 24ωρες ειδήσεις, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, ειδήσεις σε παγκόσμιο, εθνικό και τοπικό δίκτυο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι όμως καλό;
Η εκπομπή «χωρίς ειδήσεις» του BBC μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε κριτικά το δικό μας τοπίο των μέσων ενημέρωσης. Σε αντίθεση με το BBC, τα περισσότερα σύγχρονα τμήματα ειδήσεων ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών αποτελούν μέρος τεράστιων διεθνικών εταιρειών μέσων ενημέρωσης που θεωρούν τις ειδήσεις απλώς ένα άλλο μέρος των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων τους.
Τα Newsrooms δίνουν υψηλή προτεραιότητα στο να είναι οι πρώτοι που θα ανακοινώσουν μια είδηση, κάτι που μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει σε αμφίβολες συντακτικές αποφάσεις και μεγάλα λάθη αλλά ικανοποιεί τους διαφημιστές και δημιουργεί έσοδα, αλλά μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική μας ευημερία και να διαστρεβλώσει την κατανόησή μας για την πραγματικότητα και το τι πραγματικά είναι άξιο να μεταδοθεί...
