Η υποψηφιότητα για Όσκαρ από μόνη της είναι κάτι που οι περισσότεροι ηθοποιοί φορούν περήφανα σε όλη την καριέρα τους. Πόσο μάλλον αν κάποιος κερδίσει το βραβείο κιόλας. Θεωρείται ως μια από τις μεγαλύτερες τιμές στην καριέρα τους.

Η σκληρή δουλειά ανταμείβεται με ένα χρυσό αγαλματίδιο, μια βραδιά με σμόκιν και ακριβά φορέματα και φυσικά με τη δόξα. Γι’ αυτό και όλοι συγκινούνται όταν ανεβαίνουν να παραλάβουν το χρυσό αγαλματίδιο, γι’ αυτούς είναι σαν αναγνώριση.

Ωστόσο το βραβείο με το υψηλότερο κύρος στον κινηματογράφο, μπορεί να είναι δύσκολο να το αρνηθείς, αλλά έχουν υπάρξει 3 άνθρωποι που το έκαναν στην ιστορία των Όσκαρ. Ένας σεναριογράφος και δυο ηθοποιοί.

Dudley Nichols – 1935 Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου

Ο πρώτος άνθρωπος που αρνήθηκε βραβείο Όσκαρ ήταν ο σεναριογράφος Dudley Nichols το 1935 για την ταινία «The Informer». Η ταινία ήταν μεταφορά από βιβλίο με υπόθεση που εκτυλίσσονταν στον ιρλανδικό πόλεμο της ανεξαρτησίας και ήταν από τα μεγάλα φαβορί εκείνη τη χρονιά.

Ο Nichols κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, ωστόσο αρνήθηκε να το δεχθεί αναφέροντας ως αιτία τη συνεχιζόμενη απεργία των σεναριογράφων στο Hollywood. Βέβαια, η ιστορία έγραψε ότι ο Nichols το αποδέχθηκε τρία χρόνια αργότερα, αφού είχε λυθεί το όλο ζήτημα. Μάλιστα κάποια στιγμή εξελέγη και πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων, το πιο πιθανό επειδή αρνήθηκε το Όσκαρ.

Μπορεί η Katherine Hepburn να μην πήγε ποτέ στα Όσκαρ, αλλά τα αγαλματίδια που κέρδισε τα είχε στο σαλόνι της. Ο επόμενος που αρνήθηκε Όσκαρ ήταν 36 χρόνια αργότερα.

George C. Scott – 1971 Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου

Ο George C. Scott ήταν γνωστό ότι αντιπαθούσε γενικά την τελετή, προτάθηκε για τον ρόλο του στρατηγού Πάτον, στην ομώνυμη ταινία. Είχε κερδίσει ακόμα μια υποψηφιότητα το 1962, την οποία είχε αρνηθεί. Το ίδιο έκανε και σε αυτή την περίπτωση.

Λέγεται ότι έστειλε ένα τηλεγράφημα στην Ακαδημία λέγοντας πως δεν ήθελε καν το όνομά του στην ψηφοφορία. «Ζητώ με σεβασμό να αφαιρεθεί το όνομά μου από τη λίστα των υποψήφιων. Το αίτημά μου δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση να υποτιμήσει τους συναδέλφους μου».

Παρόλο που μιλούσε μα απαξιωτικά λόγια για την τελετή, κατάφερε να κερδίσει. Και αυτό έγινε μια χρονιά όπου τα Όσκαρ αμφισβητούνταν και την πρώτη χρονιά που προβλήθηκαν ζωντανά στην τηλεόραση. Ο παραγωγός της ταινίας δέχθηκε το Όσκαρ τελικά, το οποίο επεστράφη στην Ακαδημία την επόμενη ημέρα.

Marlon Brando – 1973 Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου

Η πιο ηχηρή άρνηση στην ιστορία των Όσκαρ, μια από τις διασημότερες στιγμές στην ιστορία τους. Ο Brando ήταν φαβορί για την ταινία «The Godfather» αλλά δεν είχε προειδοποιήσει την Ακαδημία όπως ο Scott. Δεν πήγε στην τελετή και στη θέση του έστειλε την Sacheen Littlefeather.

O Brando ήταν γνωστό ότι είχε ενταχθεί στο κίνημα των Ινδιάνων Αμερικανών και σχεδίασε έτσι την άρνησή του ώστε να ρίξει προσοχή στη «Σφαγή του Πληγωμένου Γονάτου» που είχε συμβεί έναν μήνα νωρίτερα. Οι ηγέτες του κινήματος μαζί με τον Brando αποφάσισαν να πάει η Littlefeather στη θέση το ηθοποιού.

Έβγαλε έναν λόγο αλλά πριν ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει το αγαλματίδιο, το οποίο κατέληξε στον Roger Moore, ο οποίος το πήρε σπίτι του και το είχε για πολλά χρόνια, μέχρι που ένας φύλακας της Ακαδημίας πήγε και το πήρε. Μια άλλη ιστορία λέει πως ο John Wayne στεκόταν εκεί κοντά όταν έγινε το περιστατικό και πως έξι άντρες τον κρατούσαν για να μην επιτεθεί στην νεαρή ινδιάνα.