Πλέον βλέπουμε πολλές εικόνες γυναικείου ποδοσφαίρου από όλον τον κόσμο. Τα αθλήματα άλλωστε είναι για όλους και δεν μπορούμε να βαφτίζουμε κανένα αποκλειστικά «ανδρική υπόθεση». Μπορεί ακόμα οι μισθοί των γυναικών να μην πλησιάζουν ούτε κατά διάνοια εκείνους των ανδρών, αλλά υπάρχουν χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Σουηδία, η Ιταλία, η Αγγλία και η Γερμανία, όπου οι γυναίκες αγωνίζονται επαγγελματικά και προσελκύουν όλο και αυξανόμενο αριθμό θεατών.

Άλλωστε όσες περισσότερες ευκαιρίες δώσουμε σε κάποιον, τόσο πιο ελεύθερος θα είναι να μας δείξει για τι είναι ικανός. Και οι γυναίκες ανεβάζουν το επίπεδο τους όλο και περισσότερο χρόνο με τον χρόνο, όσον αφορά στο ποδόσφαιρο. Πλέον βρίσκονται και αυτές υπό το φως των προβολέων και ελπίζουμε αυτό να βελτιώνεται όσο περνά ο καιρός. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα.

Υπήρχε μια περίοδος που δεν τους επιτρεπόταν να παίξουν, λόγω των σeξιστικών απόψεων και νοοτροπιών. Οι άνδρες πίστευαν πως δεν είναι ασφαλές για τις γυναίκες να παίζουν οποιοδήποτε άθλημα, ή ακόμα και να τρέχουν σε διαδρομές μεγάλων αποστάσεων. Το ακόμα χειρότερο ήταν όταν τελικά τις έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστούν και τις έκαναν να πιστεύουν ότι το άξιζαν, μόνο και μόνο για να τους το πάρουν πίσω λίγο αργότερα.

@footballandthefirstworldwar.org

Κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου στη χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο, την Αγγλία, οι άνδρες έφυγαν για τη μάχη με κίνδυνο τη ζωή τους. Οι γυναίκες ήθελαν να βοηθήσουν κι αυτές όπως μπορούσαν. Δούλεψαν λοιπόν στα εργοστάσια για να ενισχύσουν την παραγωγή του εξοπλισμού για τους στρατιώτες. Και έπειτα, όπως αναφέρει το BBC, προσπάθησαν να ψυχαγωγήσουν τους συμπολίτες τους στο γήπεδο.

Δημιουργήθηκε μια λίγκα μεταξύ των εργατριών στα εργοστάσια. Όλα ξεκίνησαν από ένα εργοστάσιο πυρομαχικών στο Preston. Οι γυναίκες αυτές δεν ήταν απλά κομψές σύζυγοι όπως πίστευαν οι περισσότεροι. Ήταν εξαιρετικές στο παιχνίδι. Η Lilly Parr για παράδειγμα, είχε τόσο δυνατό σουτ που κάποια στιγμή έσπασε το χέρι ενός τερματοφύλακα. Άνδρα…

Πολλές γυναίκες έλαμψαν αυτά τα λίγα χρόνια. Και άξιζαν να συνεχίσουν ν παίζουν. Αλλά μόλις οι άνδρες άρχισαν να επιστρέφουν, οι γυναίκες μετατράπηκαν ξανά σε κομψές σύζυγοι που έπρεπε να αφιερωθούν εξ ολοκλήρου στο σπίτι. Και όχι στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Γι’ αυτό και τους απαγορεύτηκε η είσοδος σε αυτά. Έτσι για να το ξεχάσουν πιο γρήγορα. Και πιο βίαια.

Στις επόμενες δεκαετίες, οι γυναίκες αγωνίστηκαν για να έχουν συμμετοχή σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Η αρχή στις ΗΠΑ έγινε το 1972, με το νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα «Title IX» που άνοιξε τον δρόμο για γυναικείες ομάδες σε σχολεία και πανεπιστήμια. Ας ελπίσουμε πως κάθε χρόνο τα πράγματα θα γίνονται καλύτερα.