Οι μανιακοί δολοφόνοι είναι ένα αντικείμενο έρευνας από μόνοι τους. Η βίαιη δράση τους εγείρει ερωτήματα όπως το γιατί, πως, πότε αλλά και πολύ πιο σύνθετα. Εκείνοι που δεν συνελήφθησαν πότε όπως ο Zodiac και ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης έχουν μάλιστα μετατραπεί σε μύθους. Στα χνάρια του τελευταίου, αφού η δράση του έχει κάποιες ομοιότητες, ήταν ο και ο «Axeman of New Orleans” ή «Ο δολοφόνος με το τσεκούρι της Νέα Ορλεάνης». Έμεινε βέβαια στην ιστορία και για έναν ακόμα λόγο: την jazz.

Από τον Μάιο του 1918 μέχρι και τον Οκτώβριο του 1919, ο μανιακός δολοφόνος, που ονομάστηκε «Axeman» λόγω του τσεκουριού που χρησιμοποιούσε στους φόνους του, έγινε ο εφιάλτης της Νέα Ορλεάνης. Επιτέθηκε σε 12 ανθρώπους, από τους οποίους οι 7 έχασαν την ζωή τους. Όλοι τους ήταν μαγαζάτορες ιταλικής καταγωγής. Αλλά δεν τον έπιασαν ποτέ.

Οι μάρτυρες που έδωσαν την περιγραφή του, είπαν πως είχε σκούρο δέρμα και φορούσε ένα καπέλο το οποίο έκρυβε το πρόσωπό του. Δεκάδες άνθρωποι θεωρήθηκαν ύποπτοι και ανακρίθηκαν, όμως ποτέ δεν υπήρξαν αρκετές αποδείξεις. Παρέμεινε λοιπόν ελεύθερος, χωρίς να απαντηθεί η πρώτη ερώτηση που πάντα έρχεται στο μυαλό για έναν μανιακό δολοφόνο. Γιατί;

@the13thfloor.tv

Ωστόσο, εκτός από τους φόνους ο «Axeman» έμεινε στην ιστορία και για την αγάπη του για την jazz. Ήταν η μόνη που τον ηρεμούσε και, όπως είπε και ο ίδιος, ο μόνος λόγος για να μην κάνει άλλον φόνο. Πως το είπε; Εδώ είναι και η ομοιότητα του με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Ο τελευταίος έστελνε γράμματα στις αρχές ξεκινώντας τα με τις λέξεις «From Hell» (Από την κόλαση). Το μοναδικό γράμμα που έστειλε ο «Axeman» στις αρχές ξεκινούσε σχεδόν με τον ίδιο τρόπο:

Κόλαση, 13 Μαρτίου 1919

Αγαπητοί θνητοί της Νέα Ορλεάνης: «The Axeman»

Δεν με έχουν πιάσει ποτέ και δεν θα το καταφέρουν. Δεν με έχουν δει ποτέ, γιατί είμαι αόρατος, όπως ο αιθέρας που περιβάλλει την γη σας. Δεν είμαι άνθρωπος, αλλά πνεύμα και δαίμονας από την καuτή κόλαση. Είμαι εκείνος που εσείς και η ανόητη αστυνομία ονομάζετε «Axeman».

Όταν είμαι έτοιμος, θα έρθω και για άλλα θύματα. Μόνο εγώ ξέρω ποιοι πρέπει να είναι. Δεν θα αφήσω κανένα στοιχείο, μόνο το τσεκούρι μου επικαλυμμένο με τα αίματα και τα μυαλά όσων έχω στείλει στον κάτω κόσμο για να μου κρατούν συντροφιά.

Αν θέλετε πείτε στην αστυνομία να μην με εξοργίζει. Είμαι ένα λογικό πνεύμα. Δεν προσβάλλομαι από τον τρόπο που έκαναν έρευνες στο παρελθόν. Υπήρξαν τόσο ηλίθιοι που με διασκέδασαν. Αλλά πείτε τους να προσέχουν. Μην τους αφήσετε να ανακαλύψουν τι είμαι, γιατί θα εύχονταν να μην έχουν γεννηθεί από το να νιώσουν τη οργή του «Axeman». Αλλά είναι σοφοί και ξέρουν πως να αποφύγουν το κακό.

Χωρίς αμφιβολία, εσείς οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης με βλέπετε ως τον χειρότερο δολοφόνο, που είμαι, αλλά θα μπορούσα να είμαι ακόμα χειρότερος αν το ήθελα. Αν ήθελα, θα μπορούσα να επισκέπτομαι την πόλη κάθε βράδυ. Αν ήθελα θα μπορούσα να σκοτώσω χιλιάδες από τους καλύτερους πολίτες της.[...]

Την επόμενη Τρίτη, στις 12.15 μετά τα μεσάνυχτα, θα περάσω από την Νέα Ορλεάνη. Σε μια ένδειξη ελέους, θα σας κάνω μια πρόταση. Μου αρέσει πολύ η jazz και ορκίζομαι σε όλους τους δαίμονες ότι θα χαρίσω την ζωή σε όλους όσους έχουν μια jazz μπάντα στο σπίτι τους να παίζει μουσική την συγκεκριμένη ώρα. Αν όλοι έχετε μια jazz μπάντα, τόσο το καλύτερο για εσάς. Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι άνθρωποι που δεν θα ακούν jazz εκείνη την νύχτα (αν υπάρχουν κάποιοι), θα αντιμετωπίσουν το τσεκούρι μου.

[...]Είναι ώρα να σας αφήσω. Ελπίζω να το δημοσιεύσετε και να πάει καλά. Ήμουν, είμαι και θα είμαι το χειρότερο πνεύμα που υπήρξε ποτέ, είτε στην πραγματικότητα είτε στην φαντασία. 

The Axeman

Το γράμμα του μανιακού δολοφόνου δημοσιεύθηκε όντως σε πολλές εφημερίδες. Στις 19 Μαρτίου, οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης, μαζεύτηκαν σε κλαμπ που έπαιζαν jazz και πολλοί έβαλαν δίσκους να παίζουν στα σπίτια τους. Δεν γνωρίζουμε αν ο «Axeman» εμφανίστηκε εκείνη την νύχτα απολαμβάνοντας την αγαπημένη του μουσική. Το σίγουρο είναι πως κανένας φόνος δεν έγινε εκείνη την νύχτα. O Joseph John Davilla λίγο αργότερα έγραψε το τραγούδι «The Mysterious Axman’s Jazz (Don’t Scare Me Papa)»...