Ήταν 8 Αυγούστου του 1994. Ο Li Shunji και η σύζυγός του εκείνη τη μέρα είδαν για τελευταία φορά τον 3χρονο γιο τους.

Ο Li θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε εκείνο το πρωινό.

«Έφυγα από το σπίτι για να πάω στο σημείο που πουλούσα ρούχα. Ο γιος μου άνοιξε την πόρτα και με ακολούθησε χωρίς να το καταλάβω φυσικά», περιέγραψε ο 59χρονος και συνέχισε:

«Όταν το κατάλαβα ήταν αργά. Η γυναίκα μου έτρεξε από πίσω μου για να με βρει στο μαγαζί. Τα πόδια μου... κόπηκαν αυτόματα. Κατάλαβα ότι κάτι άσχημο είχε συμβεί».

Ένα ζευγάρι είδε τον πιτσιρικά να περπατάει μόνο στο δρόμο. Έψαξε για αρκετή ώρα τους γονείς του, ωστόσο δεν εμφανίστηκε κανείς κι έτσι αποφάσισε να τον πάρει στο σπίτι.

Το ζευγάρι μεγάλωσε τον μικρό Lei Lei σαν να ήταν παιδί του.

Οι πραγματικοί του γονείς όμως δεν σταμάτησαν στιγμή να τον ψάχνουν. Ο πατέρας του πούλησε αμέσως την επιχείρησή του κι άρχισε ταξίδια παντού με μοναδικό στόχο να βρει τον μικρό, αφού η τεχνολογία της εποχής δεν βοηθούσε στην εύρεση του μικρού.

Ταξίδεψε παντού: «Πίεζα τον εαυτό μου. Του έλεγα πως δεν πρέπει να τα παρατήσεις ποτέ. Φώναζα πως πρέπει να δω τον γιο μου ξανά».

Η τύχη του χαμογέλασε 24 χρόνια μετά. Η αστυνομία κατάφερε να ανιχνεύσει το DNA του Lei Lei σε μία βάση DNA παιδιών που έχουν εξαφανιστεί.

Ο πατέρας που έψαχνε κάθε λεπτό τον γιο του δεν μπορούσε να το πιστέψει. Η συνάντηση της οικογένειας έσπασε καρδιές.