Η σφαγή του Ντέιρ Γιασίν έλαβε χώρα στις 9 Απριλίου 1948, όταν περίπου 130 μαχητές των σιωνιστικών παραστρατιωτικών ομάδων Irgun και Lehi σκότωσαν τουλάχιστον 107 Παλαιστίνιους Άραβες, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, στο Deir Yassin, ένα χωριό περίπου 600 κατοίκων κοντά στην Ιερουσαλήμ, παρά το γεγονός ότι νωρίτερα είχε υπογραφεί ένα σύμφωνο ειρήνης.

Επικεφαλής της Ιργκούν ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Μεναχέμ Μπέγκιν, μακελάρης της εισβολής στο Λίβανο 82 και ιδρυτής του κόμματος του σημερινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, του Λικούντ.

Η επίθεση σημειώθηκε ενώ η εβραϊκή πολιτοφυλακή προσπάθησε να ανακουφίσει τον αποκλεισμό της Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που προηγήθηκε του τέλους της βρετανικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη.

Οι κάτοικοι του χωριού Deir Yassin προέβαλαν σκληρότερη αντίσταση από ό,τι περίμεναν οι εβραϊκές πολιτοφυλακές και υπέστησαν απώλειες. Το χωριό έπεσε μετά από μάχες από σπίτι σε σπίτι. Μερικοί από τους Παλαιστίνιους Άραβες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης, άλλοι ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν ή να παραδοθούν. Ορισμένοι κρατούμενοι εκτελέστηκαν, μερικοί μετά την παρέλαση στη Δυτική Ιερουσαλήμ, όπου τους χλεύασαν, τους έφτυσαν, τους λιθοβολούσαν και τελικά τους εκτέλεσαν.

Εκτός από τους φόνους και τις εκτεταμένες λεηλασίες, μπορεί να υπήρξαν περιπτώσεις ακρωτηριασμού και βιασμών. Παρά το αρχικό καύχημα των νικητών ότι είχαν σκοτωθεί 254, η σύγχρονη μελέτη τοποθετεί τον αριθμό των νεκρών πολύ λιγότερους. Ο Παλαιστίνιος ιστορικός Aref al-Aref μέτρησε 117 θύματα, επτά σε μάχη και τα υπόλοιπα στα σπίτια τους. Ο αριθμός των τραυματιών υπολογίζεται μεταξύ 12 και 50. Πέντε από τους επιτιθέμενους σκοτώθηκαν και δώδεκα τραυματίστηκαν.

Η σφαγή καταδικάστηκε από την ηγεσία της Haganah -της κύριας παραστρατιωτικής δύναμης της εβραϊκής κοινότητας- από τους δύο αρχιραβίνους της περιοχής και διάσημους Εβραίους στο εξωτερικό όπως ο Albert Einstein, ο Jessurun Cardozo, η Hannah Arendt, ο Sidney Hook και άλλοι. Η Εβραϊκή Υπηρεσία για την Παλαιστίνη έστειλε στον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντουλάχ μια επιστολή συγγνώμης, την οποία απέρριψε. Τους θεώρησε υπεύθυνους για τη σφαγή και προειδοποίησε για «τρομερές συνέπειες», εάν παρόμοια περιστατικά συνέβαιναν αλλού.

Η σφαγή έγινε κομβικό γεγονός στην αραβο-ισραηλινή σύγκρουση για τις δημογραφικές και στρατιωτικές της συνέπειες. Η αφήγηση ανασκεβάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από διάφορα μέρη για να επιτεθούν το ένα στο άλλο—από τους Παλαιστίνιους εναντίον του Ισραήλ, από τους Haganah για να υποτιμήσουν τον δικό τους ρόλο στην υπόθεση και από την ισραηλινή αριστερά για να κατηγορήσει τους Irgun και Lehi ότι μαύρισαν το όνομα του Ισραήλ παραβιάζοντας την εβραϊκή αρχή της καθαρότητας των όπλων.

Η είδηση των δολοφονιών πυροδότησε τρόμο στους Παλαιστίνιους σε όλη τη χώρα, φοβίζοντας τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ενόψει της προέλασης των εβραϊκών στρατευμάτων και ενίσχυσε την αποφασιστικότητα των αραβικών κυβερνήσεων να παρέμβουν, κάτι που έκαναν πέντε εβδομάδες αργότερα. Τέσσερις ημέρες μετά τη σφαγή του Deir Yassin, στις 13 Απριλίου, μια επίθεση εκδίκησης στην ιατρική συνοδεία Hadassah στην Ιερουσαλήμ κατέληξε σε μια σφαγή σκοτώνοντας 78 Εβραίους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν το ιατρικό προσωπικό.Το αρχειακό υλικό σε ισραηλινές στρατιωτικές καταθέσεις που τεκμηριώνει τη σφαγή παραμένει απόρρητο.