Τα social media δε σταματούν να με εκπλήσσουν ποτέ. Είμαι ευγνώμων που τελικά υπάρχουν, και μπορώ να έχω καθημερινή έμπνευση και πληροφορία για όσα θέματα με ενδιαφέρουν! Σχεδόν κάθε μέρα ανακαλύπτω και έναν καινούριο άνθρωπο που με εντυπωσιάζει με ένα επίτευγμα, με ένα ταλέντο ή με τον τρόπο ζωής του! Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι και ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος.

Τον παρακολουθώ στο facebook κάμποσα χρόνια και έχω δει σε πραγματικό χρόνο μερικά από τα καταπληκτικά ταξίδια του, στις πιο απόμακρες γωνιές του κόσμου!

Για τα τυπικά να σας πω ότι ο Παναγιώτης είναι 40 χρονών και δραστηριοποιείται στον κλάδο των τροφίμων και των ποτών. Το Μέλι με κρόκο Κοζάνης και το YAMAS ice tea, είναι μόνο δύο από τα καινοτόμα προϊόντα του, που έχουν βραβευτεί και διακριθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει ταξιδέψει σε περίπου 100 χώρες, και έχουμε ταξιδέψει και εμείς μαζί του μέσα από τα social media και τις αριστουργηματικές λήψεις που ανεβάζει!

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κριτήρια που επιλέγει κάθε προορισμό, καθώς έχουν να κάνουν κυρίως με ανθρωπολογικά και πολιτισμικά στοιχεία!

Νιώθω πραγματικά δέος κάθε φορά που πέφτω πάνω τις φωτογραφίες του από τις φαβέλες τις Αφρικής, από τις Μπαχάμες, από τη Βολιβία, από το Ιράν, από το Αφγανιστάν, από την Μπουτσουάνα και από δεκάδες ακόμα μέρη! Το τελευταίο του ταξίδι ήταν το Νότιο Σουδάν! Οπότε, ήταν η κατάλληλη στιγμή να γίνει αυτή η συνέντευξη!

Το Νότιο Σουδάν, μου λέει, είναι η νεότερη χώρα του κόσμου! Αποσχίστηκε το 2011 από το Σουδάν, μετά από δεκάδες πολέμους που κράτησαν αρκετές δεκαετίες με απολογισμό εκατομμύρια νεκρούς, ναι πάνω από δύο εκατομμύρια νεκροί ήταν ο απολογισμός των πολέμων! Η χώρα λοιπόν έγινε ανεξάρτητη μόλις το 2011 και το Σουδάν χωρίστηκε σε βόρειο και Νότιο όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Τον ρωτάω πως ήταν η συνολική εμπειρία ενός ταξιδιού στην Αφρική;

"Η Αφρική είναι μια ξεχωριστή ήπειρος σε όλα της… Άνθρωποι με διαφορετικό χρώμα, φυλές, άγρια ζώα και σαφάρι, ήθη, έθιμα και θρησκείες, τελετές βουντού, βγαλμένες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, βουνά, λίμνες, ποτάμια και καταρράκτες, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο… Αυτά είναι μόνο λίγα από τα θαύματα που συναντάς στην Αφρική -γιατί πιστέψτε με είναι αμέτρητα- όμως η Αφρική όπως και όλα τα πράγματα στο κόσμο, έχει και την άλλη όψη της, τη σκοτεινή. Η φτώχεια, η πείνα, η εξαθλίωση, οι αρρώστιες και η εκμετάλλευση χτυπάνε αλύπητα τους ανθρώπους της ‘’Μαύρης ηπείρου’’ που είναι εγκαταλειμμένοι στο έλεος του θεού… "

Με βάζει αμέσως στο κλίμα, και θέλω να μάθω περισσότερα. Πώς ήταν η προετοιμασία για να πάει στο Σουδάν; Μου απαντάει με λεπτομέρεια, και ακούω με πολύ προσοχή.

"Παρόλο που έχω ταξιδέψει σε αρκετές χώρες της Αφρικής και γενικά στο κόσμο, στο Σουδάν αντιμετώπισα τη μεγαλύτερη γραφειοκρατία μέχρι σήμερα ! Εκτός από το υγειονομικό πρωτόκολλο της χώρας που απαιτεί, βιβλιάριο με το εμβόλιο του κίτρινου πυρετού (υποχρεωτικό στις τροπικές περιοχές της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής) και τα χάπια για ελονοσία ή μαλάρια (που πρέπει να έχεις μαζί σου) έχει τρομερά πολύπλοκη βίζα - την πιο δύσκολη που έχω συναντήσει μέχρι σήμερα- καθώς και απαιτούνται μια σειρά από άδειες που πρέπει να έχει κάποιος για να επισκεφτεί τη χώρα. Για να καταλάβετε τι εννοώ, αρκεί να σας αναφέρω ότι για κάθε φωτογραφική μηχανή που έχεις μαζί σου πρέπει να βγάλεις ειδική άδεια που κοστίζει 100 ευρώ ανά κάμερα, ενώ για κάθε μέρος που θέλεις να επισκεφτείς πρέπει να πληρώσεις από 100 εώς και 300 ευρώ για τα κατάλληλα κρατικά συνοδευτικά έγγραφα. Όλα αυτά όπως αντιλαμβάνεστε καθιστούν τον συγκεκριμένο προορισμό πολύ δύσκολο ακόμα και στους πιο επίδοξους ταξιδιώτες".

Παραθέτω την υπόλοιπη κουβέντα μας, ατόφια γιατί δε θέλω να χάσουμε ούτε μια λέξη, από όσα μου είπε ο Παναγιώτης. 

Η γενικότερη εντύπωση που σου άφησε το Σουδάν;

Η εντύπωση που μου άφησε το Νότιο Σουδάν ήταν με μια λέξη: εκπληκτική! Το γεγονός ότι η χώρα ήταν κλειστή στον τουρισμό τόσα χρόνια, την καθιστά σε ένα από τα πιο αυθεντικά και παρθένα μέρη στον πλανήτη. Μια χώρα με δεκάδες εθνικά πάρκα άγριων ζώων για σαφάρι, με το Boma National Park να κρατάει τα σκήπτρα της χώρα μιας κι εκεί γίνεται η δεύτερη μεγαλύτερη μετανάστευση ζώων στην Αφρική. Τα νερά του λευκού Νείλου δίνουν ζωή στις αχανείς σαβάνες της χώρας, ενώ ο βάλτος Suud, που θεωρείται και ο μεγαλύτερος βάλτος του κόσμου, αποτελεί για την περιοχή μια ξεχωριστή πινελιά με τα πλωτά χωριά του αλλά και τα χιλιάδες είδη πουλιών (απόλαυση για τους λάτρεις του bird watching και όχι μόνο).

Πρόκειται για μια χώρα με περισσότερες από 63 φυλές, «ξεχασμένες ακόμα και από τον ίδιο τον Θεό», αν σκεφτείτε ότι πολλές από αυτές δεν τις έχουν δει ακόμα μάτια λευκών! Μια χώρα που συνδυάζει όλα αυτά που σου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι τη λέξη Αφρική!

Είναι ένα ταξίδι για όλους ή για πιο pro travellers όπως είσαι εσύ;

Δυστυχώς, δεν είναι προορισμός για όλους, αλλά για πιο έμπειρους και αυτό γιατί η χώρα δεν έχει τις κατάλληλες τουριστικές υποδομές για να εξυπηρετήσει τουρίστες και σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία που σας προανέφερα, το ταξίδι γίνεται ακόμα πιο δύσκολο στη συγκεκριμένη χώρα. Είναι ένας προορισμός που απαιτεί «σκληρά πλευρά» για τη διαμονή σε σκηνή τις μέρες που θα πάει κάποιος στη χώρα, ειδικά εάν αποφασίσει να επισκεφτεί μακρινές φυλές ή πάρκα για σαφάρι μιας και δεν υπάρχουν ανέσεις διαμονής αλλά ούτε καν το βασικά όπως η δυνατότητα για μπάνιο.

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή του ταξιδιού και ποια η χειρότερη; Πώς βρέθηκες ανάμεσα σε φυλές και πως είναι η ζωή τους, από όσο πρόλαβες να δεις;

Η καλύτερη στιγμή του ταξιδιού ήταν η πρώτη συνάντηση με κάθε φυλή, ήταν πραγματικά απερίγραπτη εμπειρία! Το να έρχεσαι σε επαφή με φυλές που ζούν σε πρωτόγονες συνθήκες και να μοιράζεσαι μαζί τους την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής τους, τα ήθη και τα έθιμα τους, είναι κάτι που είναι μια ξεχωριστή εμπειρία ζωής. Βρέθηκα ανάμεσα στις φυλές και έζησα στιγμές της καθημερινότητας τους. Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος του συγκεκριμένου ταξιδιού όπως και γενικότερα των ταξιδιών που κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Το ανθρωπολογικό στοιχείο και η αυθεντικότητα της κάθε χώρας είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες επιλογής των προορισμών μου. Πολλά πράγματα από αυτά που πρόλαβα να δω τα έχω αποθανατίσει με τον φωτογραφικό μου φακό και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας σε εικόνες!

Η χειρότερη στιγμή είναι όταν αντικρίζεις την πραγματικότητα πίσω από την ομορφιά και το μυστήριο των φυλών αυτών, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη σκληρή καθημερινότητα επιβίωσης αυτών των ανθρώπων, με τον αγώνα που κάνουν για φαγητό, νερό, για να κρατήσουν στη ζωή τα παιδιά τους από τις αρρώστιες αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους, αφού δεν έχουν καμία βοήθεια από κανέναν, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Οι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση τους είναι αυτοί και μόνο αυτοί!

Πόσο σε επηρεάζει σαν άνθρωπο, όλος αυτός ο αγώνας επιβίωσης που είδες στη φυλή των Mundari ή στις άλλες δυο φυλές ή και σε άλλες που κατά καιρούς έχεις βρεθεί;

Ειλικρινά ο τρόπος ζωής στις φυλές αυτές με επηρέασε πάρα πολύ! Έχω ταξιδέψει σε τόσες χώρες στην Αφρική, αλλά πρώτη φορά είδα ανθρώπους (αναφέρομαι για τις μακρινές φυλές του Νοτίου Σουδάν), να είναι ξεχασμένοι και παρατημένοι στο έλεος τους. Είδα παιδάκια μικρά, μωρά, με ελονοσία και κίτρινο πυρετό, να έχουν κίτρινα μάτια και να κατουράνε πράσινα ούρα, παιδάκια με πρησμένες κοιλιές, με εξανθήματα από αρρώστιες και οι γονείς τους παρακαλούσαν συνεχώς για βοήθεια. Προσπάθησα να βοηθήσω όσο μπορούσα με τα λιγοστά φάρμακα για ελονοσία που είχα στο φαρμακείο μου αλλά όπως καταλαβαίνετε οι ανάγκες τους είναι τεράστιες. Μαζεύονταν όλο και περισσότεροι και έδειχναν ο καθένας το πρόβλημα του λες και ήμουν ο γιατρός που πήγε να επισκεφτεί το χωριό τους για βοήθεια. Μοίρασα όλα τα φάρμακα σκορπίζοντας μια μικρή ελπίδα.

Είχα πάρει μαζί μου κάποια παιχνίδια για να τα δώσω στα παιδάκια που θα συναντούσα εκεί, αλλά όταν τα μαζέψαμε για να τους τα μοιράσουμε, με το που τα αντίκρισαν έφυγαν τρομαγμένα γιατί δεν είχαν ξανά δει παιχνίδια και δεν ήξεραν τι είναι, εικόνες πρωτόγνωρες που όταν τις ζεις δεν υπάρχουν λόγια… Οι γυναίκες του χωριού τη ξηρή περίοδο που το νερό είναι δυσεύρετο …διανύουν καθημερινά αποστάσεις πάνω από 5 ώρες απλά και μόνο για να φέρουν μια κανάτα με νερό στο σπίτι τους.

Η τελευταία φορά που συναντήσαμε τόσο πολύ φτώχεια αλλά και σοβαρά θέματα υποσιτισμού ήταν στο Καμερούν στη φυλή των Πυγμαίων και στη φυλή των Koma, αλλά και στο Τσαντ που παιδάκια έσπρωχναν και χτύπαγαν το ένα το άλλο ποιο θα φάει τα αποφάγια κρέατος μέσα από το χώμα, βουτηγμένα στην άμμο… εικόνες. 

Έχεις κάνει ταξίδια στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Καμερούν σε περίπου 100 χώρες. Αν σε βάζαμε να διαλέξεις τα 5 ταξίδια που σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο, ποια θα μας έλεγες και γιατί;

Η Συρία, το Ιρακ και η Μοσούλη ανήκουν στις λεγόμενες εμπόλεμες ζώνες και επειδή σίγουρα πολλοί θα αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος που κάποιος επιλέγει να πάει ταξίδι σε εμπόλεμη ζώνη, θέλω να απαντήσω το εξής: Θεωρώ ότι τα πάντα στη ζωή αλλάζουν και εξελίσσονται, το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο και στα ταξίδια, ειδικά αν είσαι ανήσυχο πνεύμα! Από ένα σημείο και μετά όταν έχεις ταξιδέψει σε τόσες χώρες, όταν έχεις δει και βιώσει τις αναρίθμητες ομορφιές του πλανήτη αλλά παράλληλα και τη δύσκολη πραγματικότητα που επικρατεί στον κόσμο μας τότε περνάς σε άλλο level και αναρωτιέσαι… Πως είναι ο πόλεμος, η καταστροφή, η απώλεια, ο θάνατος.

Το ξέρω, είναι σκληρές λέξεις αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να κρύβουν την πραγματικότητα του κόσμου και να υποκρίνοντΙ ότι όλα είναι καλά και δε συμβαίνει τίποτα… Η εμπειρία του πολέμου πιστεύω ότι είναι από τις εμπειρίες που σου αλλάζουν τη ζωή και σε κάνουν να σκεφτείς τα πράγματα από διαφορετική οπτική, είναι από τις εμπειρίες που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο... Θα κλείσω εδώ λοιπόν την παρένθεση περί εμπόλεμων ζωνών και θα διαλέξω το top travel 5 που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος άνθρωπος… Παπούα Νέα Γουινέα, Θιβέτ, Βόρεια Σιβηρία, Ιράκ (Μοσούλη) και θα έβαζα και το τελευταίο ταξίδι στο Σουδάν, γιατί είδα και αναθεώρησα αρκετά πράγματα εκεί. Το γιατί είναι μεγάλο, προσπάθησα να σας το εξηγήσω και παραπάνω, οπότε θα απαντήσω συνολικά για όλα.

Το μέλι με κρόκο Κοζάνης που φτιάχνει η εταιρία του Παναγιώτη στην Ελλάδα, ταξίδεψε στο Καμερούν και έγινε ένα πολύτιμο δώρο. Είναι κάτι που συνηθίζει να κάνει στα ταξίδια του.  Μια συνήθεια του, που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση! 

Τα μέρη που σας ανέφερα με βοήθησαν να αντιληφθώ ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμα και το νερό που πίνουμε με τόση ευκολία, κάποιοι στην Αφρική διανύουν άπειρα χιλιόμετρα για να το μεταφέρουν στο χωριό τους και να ξεδιψάσουν τα μωρά τους. Η ασφάλεια που νιώθουμε δεν είναι επίσης δεδομένη, η φρίκη του πολέμου είναι απερίγραπτη και εύχομαι να μην τη βιώσει ποτέ κανένας.

Η πνευματικότητα μέσα μας είναι αυτή που μπορεί να δώσει τη σωστή απάντηση σε κάθε μας πρόβλημα, το σημαντικότερο όμως που θεωρώ ότι με έκανε καλύτερο άνθρωπο είναι αυτή η διαφορετική οπτική που μου προσέφεραν τα ταξίδια αυτά και με βοήθησαν στην αλλαγή όλης της κοσμοθεωρίας μου. Γιατί κάθε φορά που επισκεπτόμουν από αυτά τα μέρη και βίωνα την καθημερινότητα τους, σκεφτόμουν πώς μπορώ να τα διαχειριστώ όλα αυτά που αντίκριζα και να γίνω καλύτερος άνθρωπος ώστε να συμβάλλω κι εγώ με τον τρόπο μου στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος!

Ποιες από τις χώρες που δεν έχεις πάει, σχεδιάζεις να επισκεφτείς στο άμεσο μέλλον, και πόσο ο covid έχει επηρεάσει την επιλογή αυτή; Για παράδειγμα, κάποιος θα έλεγε ότι η Αφρική τώρα δεν είναι μια καλή ιδέα.

Δύσκολη ερώτηση! Επόμενο ταξίδι θα είναι τον Αύγουστο και μάλλον οι χώρες που θα επισκεφτώ θα είναι το Εκουαδόρ, Αμαζονία (φυλή Huaorani) και Κολομβία. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις εν μέσω λ επιδημίας αλλά προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε ο covid. Συνεχίζω να ταξιδεύω κατά τη διάρκεια αυτής της νέας κατάστασης που βιώνει όλος ο πλανήτης, λαμβάνοντας πάντα όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της υγείας και ακολουθώντας τις νέες ταξιδιωτικές οδηγίες, για παράδειγμα ... ακόμη και στις χώρες που δεν υπάρχουν περιορισμοί.

Η Αφρική σίγουρα δεν είναι μια καλή ιδέα για ταξίδι εν μέσω covid, αλλά πιστέψτε με είναι τόσο μεγαλύτερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες αυτές από αρρώστιες όπως η ελονοσία, ο κίτρινος πυρετός, το aids, κλπ. που ο κορονοϊος όταν φτάνεις εκεί ίσως δεν έχει τοση σημασία…

Σε ευχαριστούμε Παναγιώτη!