Μια ξεχωριστή φωτογράφηση από την φωτογράφο Rita Török στο Εθνικό Ινστιτούτο για Τυφλούς στη Βουδαπέστη. Η ίδια εξηγεί πώς πήρε αυτή την απόφαση.

"Ήταν μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Ήμουν στο λεωφορείο όταν ένα ζευγάρι που ήταν στην ηλικία μου επιβιβάστηκε. Και τότε κάτι παράξενο και περίεργο συνέβη: οι περισσότεροι από τους επιβάτες έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού όταν εκείνοι προσπαθούσαν να ανέβουν, μόνο και μόνο επειδή η κοπέλα και ο φίλος της ήταν τυφλοί. Προφανώς ήθελαν να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλο. Τους είπα πως υπήρχαν δύο ελεύθερα καθίσματα μπροστά μου. Με ευχαρίστησαν, και στη συνέχεια, κάθισαν και βυθίστηκαν στην καθημερινή τους συνομιλία: την εργασία, την οικογένεια, τα μελλοντικά σχέδια κλπ".

"Eγώ τους κοιτούσα - τις εκφράσεις του προσώπου τους, και, τέλος, το βλέμμα τους. Εγώ όταν τραβάω φωτογραφίες, μιλάω μέσα από τα μάτια τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Τα μάτια του φίλου μου δεν ψεύδονται ποτέ. Αυτή ήταν η στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα. Ήθελα να δείξω τον καθημερινό αγώνα των τυφλών ανθρώπων. Ήθελα να τους κατανοήσουν περισσότερο και να δείξω σε όλους ότι είναι το ίδιο με μας, μόνο λίγο διαφορετικοί. Είχα, λοιπόν, να έρθετε σε επαφή με το Εθνικό Ινστιτούτο για τους Τυφλούς στη Βουδαπέστη. Πέρασα δύο μέρες με αυτούς και θα είναι πάντα ευγνώμων".

"Ανοίξτε τα μάτια σας και την καρδιά σας για κάτι διαφορετικό", λέει η Rita.