Ένας οικογενειάρχης, πατέρας ενός μικρού παιδιού, άριστος επαγγελματίας, σίγουρα δεν είναι το προφίλ του συνηθισμένου εγκληματία. Και όμως η ελληνική κοινωνία, κυριολεχτικά πέφτει από τα σύννεφα, όταν συλλαμβάνεται, ο περιβόητος δράκος με το Οτομπιάνκι . Δρούσε στα νότια προάστια, από το 1981 εώς το 1983. Τα θύματα του ιερόδουλες συνήθως, που επιβίβαζε στο μπλέ του αμάξι, τις πήγαινε σε απομονωμένα μέρη, και εκεί τις στραγγάλιζε με ένα σχοινί, μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους, και μετά τις βίαζε.

Δρούσε μόνο Σαββατοκύριακα, και η Αστυνομία δεν μπορούσε να βρει στοιχεία για τη σύλληψη του. Σε έναν όμως από τους βιασμούς, τα πράγματα εξελίχθηκαν εκτός σχεδίου. Το θύμα αντέδρασε όταν την έπνιγε με το σχοινί, φώναξε δυνατά, ο Σπύρος Μπέσκος για να σταματήσει, της έκλεισε το στόμα με ένα κουκουνάρι, και η άτυχη κοπέλα πέθανε από ασφυξία. Κάπου εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον δράκο με το σχοινί, η Αστυνομία οργανώνει σχέδιο δράσης, τοποθετώντας σε όλες τις πιάτσες του αγοραίου έρωτα, γυναίκες αστυνομικούς. Ένοπλοι αστυνομικοί, φυλούν χωρίς να αποκαλύπτονται τις πιάτσες. Έιναι θέμα χρόνου να συλληφθεί.

Ο δράκος όμως παραμένει ασύλληπτος, και το δεύτερο πτώμα δεν αργεί να βρεθεί. Αυτή τη φορά η ιερόδουλος πέθανε από ασφυξία, ενώ της έκλεισε το στόμα με το σουτιέν της. Η Αστυνομία διπλασιάζει τις αστυνομικούς στις πιάτσες. Δέχονται πίεση από τον τύπο, η κοινωνία είναι αναστατωμένη από τη δράση του δολοφόνου πλέον, δράκου των νοτίων προαστίων. Ένα Σάββατο λοιπόν το Οτομπιάνκι, ξαναβγαίνει προς ανεύρεση του επόμενου θύματος. Η αστυνομικός Τζένη Ταμπάκη τον υποψιάζεται, και οι άντρες της αστυνομίας τον συλλαμβάνουν. Αρνείται τα πάντα, όμως το σχοινί στο αμάξι του, είναι αρκετό για να παραμείνει για ανάκριση. Ένα από τα θύματα του, τον αναγνωρίζει, εκείνος χάνει την ψυχραιμία του και ομολογεί.

14 βιασμοί και δύο φόνοι, ο τελικός απολογισμός. Η γυναίκα του και ο πατέρας του, καταρρέουν, αρνούνται να πιστέψουν, ότι δικός τους άνθρωπος είναι ο εγκληματίας που κρατείται. Περιγράφεται ως ο πιο ήρεμος άνθρωπος. Όμως το δικαστήριο είναι κατηγορηματικό, δις εις θάνατο. Το κοινό επιχειρεί να τον λιντσάρει, ο ίδιος με σκυμμένο κεφάλι δέχεται την απόφαση αμίλητος. Δεν σηκώνει καν το βλέμμα του, γνωρίζει τι κακό έκανε σε τόσες οικογένειες.

Η θανατική ποινή καταργείται, μέσα στη φυλακή αποτελεί υπόδειγμα σωφρονισμού, κάνει αιτήσεις για την αποφυλάκιση του, και στη τρίτη δικαιώνεται. Αποφυλακίζεται και σήμερα ζει στην ίδια γειτονιά, έχει ξαναπαντρευτεί και διατηρεί ιατρείο. Έχει μετανιώσει και δεν χαραμίζει τη δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε.