Ένα από τα πιο εμβληματικά ονόματα του ποδοσφαίρου της Τουρκίας – που όμως είχε ελληνική καρδιά και ρίζες – επιστρέφει στο προσκήνιο μέσα από μια νέα ταινία στο Netflix.

Η βιογραφική παραγωγή «Λεφτέρ: Η ιστορία του καθηγητή» αφηγείται τη διαδρομή του Λευτέρη Αντωνιάδη, του παίκτη που έγινε θρύλος, σύμβολο και σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη εποχή. Η ταινία έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες και ήδη έχει κινήσει το ενδιαφέρον όσων θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Πρίγκηπο, σε μια ελληνική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Ήταν ένα από τα έντεκα παιδιά του Χριστοφή και της Αργυρώς, που επέλεξαν να μείνουν στην Πόλη παρά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Από μικρός έδειξε ότι είχε ιδιαίτερη σχέση με τη μπάλα: έπαιζε όπου έβρισκε χώρο, σε χωμάτινα γηπεδάκια, στις γειτονιές, δίπλα στη θάλασσα. Οι πρώτες του «σοβαρές» εμφανίσεις έγιναν στην ομάδα Ταξίμ Σπορ, ενώ ο αδερφός του αγωνιζόταν στη Μπέγιογλου Σπορ. Εκείνα τα χρόνια, οι ομάδες είχαν παίκτες από διαφορετικές κοινότητες — Έλληνες, Αρμένιους, Εβραίους, Τούρκους — κάτι που έκανε το ποδόσφαιρο ένα είδος κοινής γλώσσας για την πόλη.

Το πραγματικό άλμα όμως ήρθε όταν τον απέκτησε η Φενέρμπαχτσε. Από εκείνη τη στιγμή, το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με τα χρώματα του συλλόγου. Σημείωσε 323 γκολ, φόρεσε δεκάδες φορές το περιβραχιόνιο της Εθνικής Τουρκίας και έγινε ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που δοκίμασε την τύχη του σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, όπως η Φιορεντίνα και η Νις. Το παρατσούκλι του, «ο Καθηγητής», του το έδωσαν επειδή διάβαζε το παιχνίδι σαν να ήταν επιστήμη.

Η ζωή του όμως δεν είχε μόνο δόξα. Το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 άφησε βαθύ σημάδι πάνω του. Το σπίτι του κινδύνεψε, και χρειάστηκε η παρέμβαση φανατικών οπαδών της Φενέρ για να το προστατεύσουν. Ήταν μια στιγμή που έδειξε πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος του ποδοσφαίρου, ανεξάρτητα από την καταγωγή του.

Αν και στην Ελλάδα είχε δεχτεί σκληρή κριτική όταν εμφανίστηκε με την Εθνική Τουρκίας — μέχρι και «γενίτσαρο» τον είχαν αποκαλέσει — η εικόνα αυτή άλλαξε με τα χρόνια. Το 1964, ήρθε στην ΑΕΚ για να κλείσει την καριέρα του, αφήνοντας μια αξιοπρεπή τελευταία ποδοσφαιρική σελίδα. Στη συνέχεια έγινε προπονητής και εργάστηκε σε ομάδες Ελλάδας και Τουρκίας μέχρι το 1972.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης πέθανε το 2012, όμως η κληρονομιά του μένει ζωντανή. Στο γήπεδο της Φενέρμπαχτσε δεσπόζει το άγαλμά του, ενώ το σύνθημα «Ver Lefter’e yaz deftere» εξακολουθεί να λειτουργεί σαν υπενθύμιση της μαγείας του. Η νέα ταινία στο Netflix έρχεται να συστήσει την ιστορία του σε μια νέα γενιά, σε μια πιο απλή, ανθρώπινη και κατανοητή γλώσσα — όπως ακριβώς έπαιζε κι εκείνος: χωρίς φανφάρες, αλλά με αληθινή ψυχή.