Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο δημοφιλείς εορτές παγκοσμίως, όμως δεν γιορτάζονται με τον ίδιο τρόπο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κάθε χώρα έχει τα δικά της ιδιαίτερα έθιμα, συνδυάζοντας παραδόσεις, θρησκευτικές συνήθειες και πολιτισμικές επιρροές.

Από την Αυστραλία μέχρι την Ινδονησία, τα Χριστούγεννα αποκτούν μια μοναδική χροιά που καθορίζει την εορταστική ατμόσφαιρα και τη διάθεση των ανθρώπων.

Στην Αυστραλία, τα Χριστούγεννα συμβαδίζουν με το καλοκαίρι, καθώς η χώρα βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο. Αντί για το παραδοσιακό χιόνι, οι Αυστραλοί γιορτάζουν την ημέρα με μπάρμπεκιου στην παραλία και βουτιές στη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή και ανοιχτόκαρδη, με τις οικογένειες να συγκεντρώνονται στην ύπαιθρο και να απολαμβάνουν τη ζεστή και ηλιόλουστη μέρα.

Στην Αυστρία, μια πιο σκοτεινή φιγούρα συνυπάρχει με τον Άγιο Νικόλαο κατά τη διάρκεια των γιορτών: ο Κράμπους. Πρόκειται για μια μορφή δαιμονικού πλάσματος, μισός τράγος και μισός άνθρωπος, ο οποίος τρομάζει τα παιδιά που δεν ήταν καλά. Η παράδοση αυτή, γνωστή ως "Krampusnacht", αναβιώνει σε διάφορες περιοχές της χώρας με παρελάσεις και εκδηλώσεις, όπου ενήλικες ντύνονται Κράμπους και τρομάζουν τα παιδιά.

Στη Λευκορωσία, τα Χριστούγεννα συνδυάζονται με παραδοσιακά έθιμα που σχετίζονται με την αγροτική ζωή και τις δεισιδαιμονίες. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έθιμα είναι ότι οι Λευκορώσοι, αν επισκεφθούν κάποιο σπίτι, πρέπει πρώτα να μπουν οι άντρες και όχι οι γυναίκες για να εξασφαλίσουν μια χρονιά γεμάτη ευημερία. Επίσης, συνηθίζεται να λιώνουν κερί σε νερό για να δουν το πρόσωπο του μελλοντικού γαμπρού.

Στην Καταλονία της Ισπανίας, η παράδοση των Χριστουγέννων περιλαμβάνει δύο περίεργους χαρακτήρες: τον "El Caganer" και τον "Caga Tió". Ο πρώτος είναι ένας άντρας που εμφανίζεται στις φάτνες των Χριστουγέννων, κάνοντας την ανάγκη του, ενώ ο δεύτερος είναι ένα ξύλο που "απελευθερώνει" γλυκίσματα όταν το χτυπούν τα παιδιά. Αυτά τα χαρακτηριστικά αντικείμενα αποτελούν μέρος του γιορτινού εορτασμού και έχουν μια ξεχωριστή, χιουμοριστική διάσταση.

Στην Κίνα, παρόλο που τα Χριστούγεννα δεν είναι επίσημη εορτή, η γιορτή έχει κερδίσει δημοτικότητα τα τελευταία χρόνια. Εδώ, η παραδοσιακή φιγούρα του Άγιου Βασίλη περιλαμβάνει έναν σαξοφωνίστα, ενώ αντί για δώρα, οι Κινέζοι προσφέρουν μήλα, γνωστά ως "μήλα της ειρήνης". Η παράδοση αυτή έχει αναπτυχθεί με τον καιρό και συνδέεται με το κινεζικό όνομα για την παραμονή Χριστουγέννων, που μοιάζει με τη λέξη "ειρήνη".

Στην Τσεχία, μια από τις πιο αγαπημένες χριστουγεννιάτικες παραδόσεις είναι η κατανάλωση της καραβίδας. Ορισμένοι Τσέχοι αγοράζουν ζωντανή καραβίδα και την βάζουν στην μπανιέρα για να την αφήσουν ελεύθερη ή να τη φάνε την ημέρα των Χριστουγέννων. Η παράδοση αυτή συνοδεύεται από δεισιδαιμονίες, όπως η συνήθεια να τοποθετούνται ψαρίσια λέπια στην πορτοφόλι για να εξασφαλίσουν οικονομική ευημερία.

Στην Αιθιοπία, τα Χριστούγεννα γιορτάζονται τον Ιανουάριο, σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία. Η εορτή αυτή επικεντρώνεται στη θρησκευτική πίστη και τη νηστεία, με τους πιστούς να αποφεύγουν τα ζωικά προϊόντα για 43 ημέρες πριν από τη μεγάλη γιορτή. Παράλληλα, στην εξοχή παίζεται ένα παραδοσιακό παιχνίδι με το όνομα "Ye Genna Chewata", το οποίο βασίζεται στη χαρά των ποιμένων όταν έμαθαν για τη γέννηση του Χριστού.

Στη Φινλανδία, η παράδοση του "joulusauna", του χριστουγεννιάτικου σαουναρίσματος, είναι από τις πιο αγαπημένες. Οι οικογένειες συγκεντρώνονται για να απολαύσουν την καθαριότητα και την ευχάριστη ατμόσφαιρα της σάουνας την παραμονή των Χριστουγέννων. Επίσης, η επίσκεψη στους τάφους των αποθανόντων και η τοποθέτηση κεριών είναι μια συνηθισμένη πρακτική, που προσδίδει μια ατμόσφαιρα σεβασμού και μνήμης.

Στη Λετονία, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παραδόσεις των Χριστουγέννων είναι οι ķekatas - μασκαρεμένες παρελάσεις που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και συνήθως περιλαμβάνουν σχήματα ζώων όπως αρκούδες, κατσίκες, άλογα και λύκους. Οι συμμετέχοντες φοράνε τρομακτικές μάσκες και πιστεύεται ότι οι ķekatas φέρνουν ευημερία και ευλογίες στα σπίτια που επισκέπτονται. Αυτή η παράδοση έχει τις ρίζες της σε προχριστιανικούς και ειδωλολατρικούς εορτασμούς, που συνδέονταν με τη γονιμότητα και τη σοδειά.

Στην Ολλανδία, η γιορτή του Σίντερκλας (St. Nicholas) στις 6 Δεκεμβρίου είναι μια σημαντική εορταστική εκδήλωση, η οποία έχει διαρκέσει πάνω από 700 χρόνια. Ο Σίντερκλας, ο άγιος προστάτης των παιδιών, συνοδεύεται από τον βοηθό του, Ζβάρτε Πιέτ (Zwarte Piet), που προκαλεί συχνά αντιδράσεις λόγω της εμφάνισής του με μαύρο πρόσωπο και κάποιες φορές με εξαιρετικά στερεοτυπικές παραστάσεις. Παρά τις αντιφάσεις γύρω από τη φιγούρα του Ζβάρτε Πιέτ, η παράδοση αυτή παραμένει χαρά για τα παιδιά και είναι συνδεδεμένη με την παράδοση του δώρου και της ποίησης. Τα τελευταία χρόνια, αρκετές περιοχές της Ολλανδίας έχουν αντικαταστήσει τον Ζβάρτε Πιέτ με τον Σουτί Πιέτ, έναν χαρακτήρα με φυσικό δέρμα, προκειμένου να απομακρυνθούν από τις αντιφάσεις του μαύρου προσώπου.

Στην Νορβηγία, τα Χριστούγεννα δεν είναι ποτέ πλήρη χωρίς το τζούλεόλ (Yule ale), μια παραδοσιακή μπύρα που παίζει κεντρικό ρόλο στη γιορτή. Η παράδοση αυτή έχει τις ρίζες της στους ειδωλολατρικούς εορτασμούς του χειμερινού ηλιοστασίου, και στην πορεία υιοθετήθηκε για να τιμήσει την Παναγία και τον Ιησού. Αλλά η Νορβηγία έχει και τους δικούς της Νίσσε - μικρά, ντροπαλά, παραμυθένια πλάσματα που ζουν στα αγροκτήματα και αγαπούν τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους. Αν δεν τους προσφερθεί μια κουταλιά νίσσεγκροτ (ρυζόκρεμα) την παραμονή των Χριστουγέννων, λέγεται ότι θα κάνουν κακό στους ανθρώπους.

Στις Φιλιππίνες, η εορταστική περίοδος ξεκινά ήδη από τον Σεπτέμβριο, γνωστή ως οι "Ber Months" (Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος). Καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των μηνών, τα ψώνια και τα στολίδια για τα Χριστούγεννα γεμίζουν τα εμπορικά κέντρα και τα σπίτια. Τα Χριστούγεννα στις Φιλιππίνες είναι γεμάτα από το παραδοσιακό Noche Buena, το μεγάλο γεύμα που ακολουθεί τη Μεσονυχτιαία Λειτουργία και τη συνεχιζόμενη εορταστική ατμόσφαιρα μέχρι την Επιφάνεια στις 6 Ιανουαρίου.