Τα άγρια ​​κοράκια μπορούν να αναγνωρίσουν μεμονωμένα ανθρώπινα πρόσωπα και να κρατούν κακία για χρόνια εναντίον ανθρώπων που τους έχουν φερθεί άσχημα.

Αυτή η ικανότητα, η οποία μπορεί να υπάρχει και σε άλλα άγρια ​​ζώα, υπογραμμίζει πόσο προσεκτικά παρακολουθούν ορισμένα ζώα τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονται το χώρο διαβίωσης.

Οι βιολόγοι παρατήρησαν ότι τα κοράκια φαίνεται να τους αναγνωρίζουν, και μερικοί ερευνητές έχουν φτάσει στο να φορούν μάσκες όταν αιχμαλωτίζουν πουλιά, ώστε αργότερα να μπορούν να παρατηρούν τα πουλιά χωρίς να τα ενοχλούν. Ωστόσο, δεν ήταν σαφές εάν τα πουλιά διακρίνουν τους ανθρώπους από το πρόσωπό τους ή από άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά του ντυσίματος, του βαδίσματος ή της συμπεριφοράς. Για να το ανακαλύψουν, ο John Marzluff στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ και οι συνεργάτες του φόρεσαν από μια λαστιχένια μάσκα ανθρώπου των σπηλαίων και στη συνέχεια αιχμαλώτισαν και έδεσαν άγρια ​​αμερικανικά κοράκια.

Κάθε φορά που αργότερα ένα άτομο που φορούσε την ίδια μάσκα πλησίαζε αυτά τα κοράκια, τα πουλιά τα φώναζαν δυνατά. Αντίθετα, αγνόησαν το ίδιο άτομο που φορούσε τη μάσκα του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι, η οποία δεν είχε φορεθεί ποτέ κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας. «Τις περισσότερες φορές περπατάς κοντά τους και δεν τους νοιάζει καθόλου», λέει ο Marzluff.

Η αντιπάθεια των πουλιών για τη μάσκα του ανθρώπου των σπηλαίων διήρκεσε περισσότερα από τρία χρόνια, παρόλο που τα κοράκια δεν είχαν άλλες κακές εμπειρίες με τους ανθρώπους που τη φορούσαν. Τα κοράκια ανταποκρίθηκαν λιγότερο έντονα σε άλλες λεπτομέρειες του ρουχισμού ενός ατόμου, όπως η παρουσία ενός καπέλου ή ενός χρωματιστού περιβραχιόνιου.

Σε ένα δεύτερο πείραμα, η ομάδα του Marzluff ετοίμασε έξι μάσκες από εκμαγεία προσώπων ανθρώπων και στη συνέχεια φόρεσε διαφορετικές μάσκες για να αιχμαλωτίσει κοράκια σε τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες. Σε κάθε περίπτωση τα κοράκια αναγνώρισαν και φώναζαν σε όποια μάσκα είχαν δει όταν αιχμαλωτίστηκαν, και αγνόησαν τις άλλες.

Αυτό δείχνει ότι τα κοράκια δίνουν μεγάλη προσοχή στους ανθρώπους, σημειώνοντας ποια άτομα αποτελούν απειλή και ποια όχι, λέει ο Doug Levey από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα στο Gainesville, ο οποίος δεν ήταν μέλος της ομάδας.

«Μπορεί να πιστεύουμε ότι είναι απλώς εκεί και κοιτάνε απλά τη δουλειά τους, αλλά εμείς είμαστε η δουλειά τους», σημειώνει. «Είναι πιθανό να έχουν απίστευτη αντίληψη και για τα χαρακτηριστικά του σκύλου και της γάτας του περιβάλλοντός τους, επίσης».