Οι δύσκολες οικονομικές στιγμές στην Ιαπωνία τα τελευταία δέκα χρόνια οδήγησαν στην ανάπτυξη ενός νέου κοινωνικού προβλήματος, του «burakku kigyo» ή «black companies».
Δεν υπάρχει νομικός ορισμός για αυτό, αλλά συνήθως περιγράφεται ως ένας εκμεταλλευτικός εργοδότης όπου οι παράνομες πρακτικές είναι κοινές (στην πραγματικότητα, φυσιολογικές), συμπεριλαμβανομένων των υπερβολικών ωρών εργασίας, της κατάχρησης εξουσίας, της παρενόχλησης και της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας.
Τέτοιες εταιρείες μπορεί να φέρνουν στο μυαλό σκηνές εργοστασίων του Ντίκενς, αλλά στην πραγματικότητα το φαινόμενο των black companies συνδέεται πλέον πιο συχνά με την εργασία γραφείου. Αυτές οι εταιρείες σπάνια αναγνωρίζουν εργατικά συνδικάτα και οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους τους είναι νέοι με περιορισμένες εναλλακτικές επιλογές σταδιοδρομίας και περιορισμένη γνώση των δικαιωμάτων τους να παραπονούνται για ή να αμφισβητούν αυτές τις πρακτικές.
Έχουν αναφερθεί αρκετές ασθένειες και θάνατοι που οφείλονται στην υπερκόπωση σε black companies. Είναι αλήθεια ότι οι Ιάπωνες εργοδότες είχαν πάντα τη φήμη ότι απαιτούσαν πολλές ώρες από το προσωπικό τους. Ωστόσο, με τη σειρά τους είχαν εξασφαλίσει ότι αυτοί οι εργαζόμενοι αμείβονται σωστά, έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν στην καριέρα τους και έχουν υψηλό βαθμό εργασιακής ασφάλειας.
Οι black companies δεν παρέχουν αυτά τα εξισορροπητικά οφέλη. Αντίθετα, τείνουν να εμπίπτουν σε τρεις ξεχωριστές κατηγορίες: τον τύπο που εκμεταλλεύεται εργαζόμενους με πολλές ώρες εργασίας και χαμηλούς μισθούς, τον τύπο του εργοδότη που προσλαμβάνει δεκάδες υπαλλήλους αλλά στη συνέχεια απολύει όλους εκτός από αυτούς τους λίγους που πραγματικά θέλει, και η κατηγορία όπου επιτρέπει στη σeξουαλική παρενόχληση και άλλες καταχρήσεις εξουσίας που ανθίζουν ανεξέλεγκτα.
Η εκμετάλλευση κάποιων νεότερων εργαζομένων με αυτόν τον τρόπο σταδιακά έχει γίνει τέτοιο θέμα που παρά τα εμπόδια στην καταγγελία, βλέπουμε πλέον τα πρώτα σημάδια οργανωμένης αντίθεσης σε αυτήν. Οι πρακτικές των black companies έχουν γίνει αντικείμενο κάλυψης εφημερίδων, ταινιών και ντοκιμαντέρ στην ιαπωνική τηλεόραση. Περισσότεροι από 50 νέοι δικηγόροι από όλη την Ιαπωνία έχουν σχηματίσει ένα συμβουλευτικό σώμα για τη συλλογή και ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με αυτές και την εκπροσώπηση των κακοποιημένων εργαζομένων τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Επιπλέον, η Posse, μια μη κερδοσκοπική εταιρεία παροχής εργατικών συμβουλών, αφιερώνει επίσης μεγάλο μέρος του χρόνου της αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα που θέτουν οι black companies.
Οι υπεύθυνοι Ιάπωνες εργοδότες δεν συμμερίζονται την κοινή άποψη των black companies ότι η πλήρης συμμόρφωση με την εργατική νομοθεσία θα καθιστούσε αδύνατη την κερδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα. Ωστόσο, ακόμη και οι καλύτεροι εργοδότες το κάνουν λάθος μερικές φορές. Ως εκ τούτου, πρέπει να υπάρχει ένα καταστατικό πρότυπο ή ορισμός της «black company» για να διασφαλιστεί ότι οι απλοί εργοδότες δεν μολύνονται πολύ εύκολα από αυτή την ετικέτα και δεν επηρεάζονται από τυχόν ειδικά νομοθετικά μέτρα που εισάγονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
