Με αφορμή την πρόκριση της Εθνικής Αργεντινής στον τελικό του Μουντιάλ του Κατάρ βγήκε ξανά στην ... επιφάνεια η πρώτη συνέντευξη που είχε δώσει στη ζωή του ο Λιονέλ Μέσι.

Δόθηκε πριν από 22 χρόνια (3/9/2000) όταν ο Λιονέλ Μέσι ήταν 13 ετών και την είχε εξασφαλίσει η εφημερίδα του Ροζάριο, Diario La Capital. Ο Λιο έπαιζε εκείνη την περίοδο στην Ακαδημία της Νιούελς Ολντ Μπόις και είχε όνειρο να παίξει στην πρώτη της ομάδα.

«Ο Λιονέλ Μέσι είναι ένας παίκτης που αγωνίζεται ως επιτελικός μέσος για την ομάδα του. Δεν είναι ένας ακόμη πολλά υποσχόμενος παίκτης, αλλά ένα παιδί με τεράστιο μέλλον μπροστά του. Παρά το ύψος του, μπορεί να ξεπεράσει κάθε αντίπαλο, να ντριμπλάρει και να σκοράρει, ενώ είναι απολαυστικός με την μπάλα και σήμερα (εκείνη την εποχή) αποκαλύπτεται στον κόσμο» ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρόλογος του δημοσιεύματος και ακολουθούσε η «ανάκριση».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Λιονέλ Μέσι

• Ο ήρωάς του: «Έχω δύο. Είναι ο μπαμπάς μου, Χόρχε, και ο νονός μου, Κλαούντιο»
• Ο αγαπημένος του προπονητής: «Όλοι όσοι είχα, γιατί έχω μάθει κάτι απ' όλους αυτούς»
• Ο αγαπημένος γυμναστής: «Πάμπλο Σάντσες»
• Ποιον παίκτη ξεχωρίζει: «Δύο. Τον αδερφό και τον ξάδερφό μου»
• Η ομάδα του: «Νιούελς Ολντ Μπόις»
• Το χόμπι του: «Να ακούω μουσική»
• Το είδος μουσικής που του αρέσει: «Cuarteto και Cumbia»
• Το αγαπημένο του πρόγραμμα στην τηλεόραση: «Primicias»
• Το αγαπημένο του βιβλίο: «Η Βίβλος»
• Το αγαπημένο του περιοδικό: «Pasión Rojinegra (περιοδικό θαυμαστών της ομάδας του)
• Η αγαπημένη του ταινία: «Baby’s Day Out»
• Άθλημα: «Χάντμπολ»
• Μοντέλο: «Νικόλ Νόιμαν»
• Το αγαπημένο του φαγητό: «Κοτόπουλο με σάλτσα»
• Το αγαπημένο του μάθημα: «Ισπανικά»
• Στόχος: «Να τελειώσω το γυμνάσιο»
• Στόχος με την Νιούελς: «Να παίξω στην πρώτη ομάδα»
• Μία στιγμή χαράς: «Όταν γίναμε πρωταθλητές»
• Μία στιγμή λύπης: «Ο θάνατος της γιαγιάς μου»
• Μια ανάμνηση: « Όταν με πήρε η γιαγιά μου να παίξω ποδόσφαιρο για πρώτη φορά»
• Ένα όνειρο: «Να παίξω για την Αργεντινή»
• Οικογένεια: «Ο μπαμπάς μου Χόρχε, η μαμά μου Σίλια και τα αδέρφια και οι αδερφές μου Ροντρίγκο, Ναταλία και Μαρισόλ»
• Προσδοκίες για εκείνη τη χρονιά: «Να γίνουμε ξανά πρωταθλητές»