Η απεργία είναι αναυθαίρετο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Τι γίνεται ωστόσο όταν το δικαίωμα αυτό, εκτός από την άσκηση πίεσης στον εργοδότη, προκαλεί τεράστια προβλήματα στις ζωές χιλιάδων ανθρώπων και αναστατώνει ολόκληρες πόλεις;

Για την Ελλάδα αυτά ακούγονται ψιλά γράμματα, όμως σε χώρες όπου η εργασιακή ηθική είναι υψηλή, όπως και το άισθημα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, τίποτα δεν γίνεται.

Επειδή λοιπόν σκοπός της απεργίας δεν είναι απλά το να μη δουλέψει ο εργαζόμενος και να χάσει μια μέρα δουλειάς, αλλά και ούτε να ταλαιπωρήσει ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα, οι εργαζόμενοι και συγκεκριμένα οι οδηγοί μέσων μαζικής μεταφοράς στην Ιαπωνία σκέφτηκαν κάτι πολύ απλό.

Τις ημέρες που απεργούν πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά τους και εκτελούν όλα τα προγραμματισμένα δρομολόγια. Μόνο που υπάρχει μια διαφορά από τις συνηθισμένες ημέρες: δεν εισπράτουν κανένα κόμιστρο από τους επιβάτες.

Έτσι και οι εταιρείες δέχονται την πίεση που θα είχαν σε κάθε άλλη απεργία καθώς χάνουν όλα τα έσοδα τους αλλά και οι επιβάτες δεν ταλαιπωρούνται. Αντίθετα με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι τους παίρνουν με το μέρος τους και δεν τους βρίσκουν απέναντι τους.