Ο Λοχαγός Charles Boycott, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν και με μια απωθητική προσωπικότητα, έμεινε στην αθανασία χάρη στη συμπεριφορά του στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα.

Πρώην άγνωστος αξιωματικός στον βρετανικό στρατό, ο Λοχαγός Boycott ήταν ο κτηματομεσίτης ενός απόντος ιδιοκτήτη, του Λόρδου Erne, μια θέση που του προσέφερε μια πλούσια ζωή σε ένα κτήμα έξω από την πόλη Ballinrobe. Η αριστοκρατία και ο μπράβος του εισέπρατταν υψηλά ενοίκια από τους ενοικιαστές, τα οποία, όταν δεν πληρώνονταν, είχαν ως αποτέλεσμα βίαιες εξώσεις μεγάλων οικογενειών.

Το 1880, η πόλη του Μάιο ανάρρωνε από τέσσερα χρόνια κακών συγκομιδών, καθώς ο Erne και ο Boycott κανόνιζαν μια μαζική έξωση 11 οικογενειών. Εμφανίζεται ο «μη εστεμμένος βασιλιάς» της Ιρλανδίας (και ήρωας του Τζόις) Τσαρλς Στιούαρτ Παρνέλ. Ο Παρνέλ και η Ιρλανδική Ένωση Γης του εκδήλωσαν ένα σχέδιο για μη βίαιη αντίσταση: Εξοστρακισμό του παραβάτη. Ονόμασαν τον Λοχαγό Boycott ως Παραβάτη Νο. 1.

Οι ενοικιαστές αγρότες και οι ντόπιοι αγρότες σταμάτησαν να δουλεύουν στα χωράφια του, και το προσωπικό του κτήματος, έφυγαν μαζικά. Η κοινότητα ενώθηκε για να απομονώσει τον Boycott: δεν του μιλούσαν ούτε αναγνώριζαν την παρουσία του, αποδοκιμάζοντάς τον και φτύνοντας μπροστά του. Οι ντόπιοι έμποροι δεν του πουλούσαν φαγητό. Το νεαρό αγόρι που έδινε την αλληλογραφία τον προσπερνούσε, και ο τοπικός σιδηρουργός αρνήθηκε να πεταλώσει τα άλογά του, ένα σκληρό πλήγμα για κάποιον τόσο λάτρη της ιππασίας όσο ο εκείνος. Ο τοπικός ιερέας, ο πατέρας Ο'Μάλεϊ, πρότεινε τη χρήση της λέξης «μποϊκοτάζ» (boycott) για να περιγράψει τη δραστηριότητα, επειδή η λέξη «εξοστρακίζω» (ostracize) ήταν πολύ περίπλοκη για τους ντόπιους. «Ας πούμε απλώς «μποϊκοτάρετε τον»», έδωσε εντολή ο κληρικός σε έναν δημοσιογράφο. Η έκφραση σύντομα ταξίδεψε στη Ρωσία, όπου το «Boikitturovat» έγινε μια δημοφιλής πολιτική στρατηγική. «Σαν κομήτης», παρατήρησε ο συγγραφέας Τζορτζ Μουρ, «η λέξη «μποϊκοτάζ» ήταν παντού».

O απελπισμένος Boycott μετέφερε την υπόθεσή του στους London Times, λέγοντας κάθε λεπτομέρεια των δεινών του. Συγκεντρώθηκαν κεφάλαια για να έρθουν 50 αγρότες, για να βοηθήσουν με τις καλλιέργειες, και στη συνέχεια 900 άνδρες της Βασιλικής Ιρλανδικής Αστυνομίας έφτασαν για να προστατεύσουν τους αγρότες που, σύμφωνα με έναν παρατηρητή, «έφαγαν μποϊκοτάζ από παντού».

Ο αποθαρρυμένος Λοχαγός έφυγε για την Αγγλία και, έχοντας αποκτήσει την ομώνυμη φήμη, έμεινε στην ιστορία ως ένας άθλιος υπηρέτης της Αυτοκρατορίας. Η επιτυχία του μποϊκοτάζ ενέπνευσε παρόμοιες διαμαρτυρίες στην Ιρλανδία. Ο Πάρνελ ανήλθε σε μεγαλύτερη εξέχουσα θέση, επιτρέποντας στον Βρετανό πρωθυπουργό Γκλάντστοουν να ψηφίσει τον Νόμο περί Γης, ο οποίος ευνοούσε τους ενοικιαστές αγρότες.

Στη σύγχρονη ιστορία, τα μποϊκοτάζ έχουν χρησιμοποιηθεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα, για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των αντιμεταναστευτικών αισθημάτων στις ΗΠΑ, του βρετανικού ιμπεριαλισμού στην Ινδία, του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και έπαιξαν ρόλο σε πολυάριθμες Ολυμπιακές διαμάχες. Με τα χρόνια, η παρουσιάστρια talk show Λόρα Ίνγκραχαμ, η Bud Light, η Disney, η Nike, ακόμη και τα Oreo έχουν μποϊκοταριστεί.