Πέθανε σε ηλικία 82 ετών με τη διαδικασία της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, ο Mark Fleischman, πρώην ιδιοκτήτης του διάσημου Studio 54 στη Νέα Υόρκη.

Ο Fleischman πέθανε στην Ελβετία με τη βοήθεια γιατρών.

Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία έγινε την Τετάρτη στη Ζυρίχη στην κλινική Dignitas. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμη στην Ελβετία και η κλινική Dignitas λειτουργεί από το 2002.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο Fleischman αποκάλυψε στη New York Post ότι σχεδίαζε να ζητήσει τη βοήθεια της μη κερδοσκοπικής ομάδας υποβοηθούμενης αυτοκτονίας για να βάλει τέλος στη ζωή του.

Σύμφωνα με πληροφορίες η διαδικασία προήλθε από την αδυναμία του Fleischman να κάνει ακόμη και τα πιο απλά πράγματα στη ζωή.

«Δεν μπορώ να περπατήσω, η ομιλία με κουράζει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τον εαυτό μου», είπε στην The Post.

«Η γυναίκα μου με βοηθάει να πάω στο κρεβάτι και δεν μπορώ να ντυθώ ή να φορέσω τα παπούτσια μου. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος για μένα (η υποβοηθούμενη αυτοκτονία)» είπε.

Σύμφωνα με αναφορές, το Dignitas παρέχει μια θανατηφόρα δόση βαρβιτουρικών, αλλά μόνο αφού κάποιος υποβληθεί σε μια μακρά διαδικασία που θα αιτιολογεί την απόφαση αυτή.

Η Post ανέφερε ότι οι νευρολόγοι δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν την κατάστασή του Fleischman. Η επί 30 χρόνια σχεδόν σύζυγός του είπε ότι «είναι χειρότερο από το να μην μπορείς να περπατήσεις».

Πρόσθεσε, ότι ο σύζυγός της «δεν έχει ισορροπία» μεταξύ άλλων και πως οι γιατροί αρχικά νόμιζαν ότι είχε μια μορφή Πάρκινσον, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ήταν σε θέση να το πει με βεβαιότητα.

Το Studio 54 άνοιξε για πρώτη φορά το 1977 και γρήγορα έγινε το σημείο συνάντησης για πλούσιους και διάσημους. Ο Άντι Γουόρχολ, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και η Λάιζα Μινέλι ήταν κλασικές φιγούρες στο διάσημο κλαμπ.

Οι δύο αρχικοί ιδιοκτήτες του μπήκαν φυλακή μετά από κατηγορίες για φοροδιαφυγή. Ο Fleischman φέρεται να αγόρασε το κλαμπ τον Νοέμβριο του 1980 για 4,75 εκατομμύρια δολάρια και το διηύθυνε μέχρι που το πούλησε το 1984. Το κλαμπ έκλεισε οριστικά δύο χρόνια αργότερα.

«Από την πρώτη κιόλας νύχτα που ανοίξαμε, το 1981, παρασύρθηκα σε έναν κόσμο διασημοτήτων, ναρκωτικών, εξουσίας και σεξ», έγραψε ο Fleischman.

«Κάθε βράδυ, διασημότητες και εκπληκτικές γυναίκες έκαναν τη βόλτα τους μέσα στο πλήθος, ανέβαιναν τις σκάλες στο γραφείο μου για να πιούν σαμπάνια και να μοιραστούν γραμμές κοκαΐνης χρησιμοποιώντας το χρυσό μου καλαμάκι ή τυλιγμένα χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων» είχε πει.

«Ήμουν ο τύπος που είχε τον έλεγχο, ο ιδιοκτήτης, ο οικοδεσπότης του πάρτι. Ήταν καθήκον μου, δουλειά μου, να βεβαιωθώ ότι όλοι θα περνούσαν καλά. Ήταν μια ευθύνη, ένα μεθυστικό συναίσθημα, στο οποίο παραδίδω τον εαυτό μου ολόψυχα. Ήταν ένας αποκλειστικός κόσμος όπου όλα μπορούσαν να συμβούν».