Το πρωί της 17ης Σεπτεμβρίου του 1920 ο βασιλιάς Αλέξανδρος έκανε περίπατο στο δάσος του Τατοΐου, όπου βρίσκονταν τα θερινά ανάκτορα.

Εκεί συνέβη ένα περιστατικό που τερμάτισε τη ζωή του και σημάδεψε τις πολιτικές εξελίξεις και την τύχη όλης της χώρας. Μια μαϊμού, που είχε ως εξωτικό κατοικίδιο ο μονάρχης, τσακώθηκε με τον σκύλο του και δάγκωσε τον Αλέξανδρο. Αρχικά, το τραύμα από το δάγκωμα δεν ανησύχησε τους γιατρούς.

Περνώντας όμως οι μέρες, η υγεία του βασιλιά κλονιζόταν. Το τραύμα μολύνθηκε, προκαλώντας και άλλες επιπλοκές, που σταδιακά οδήγησαν σε σηψαιμία. Ο Αλέξανδρος υπέφερε από τους πόνους. Πολλοί υποστήριξαν ότι θα έπρεπε οι γιατροί να ακρωτηριάσουν τον βασιλιά για να του σώσουν τη ζωή, ωστόσο κανείς δεν πήρε αυτήν την απόφαση, αφού ένας μη αρτιμελής βασιλιάς θα αποδυνάμωνε την ισχύ του θρόνου.

Ο Αλέξανδρος έφυγε από τη ζωή στις 12 Οκτωβρίου, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Η σύζυγός του, Ασπασία Μάνου, ήταν τριών μηνών έγκυος.

Την εποχή εκείνη, οι άνθρωποι πίστευαν σε προλήψεις. Έτσι, όταν ο βασιλιάς ένιωθε ότι πλησίαζε το τέλος του, ανέφερε πως η βαριά αρρώστια του οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε σπάσει μπροστά του ένας καθρέφτης. Ο βασιλιάς θεωρούσε γρουσουζιά και ένα άλλο περιστατικό. Λίγο πριν από το επεισόδιο με τη μαϊμού, είχε λάβει μια επιστολή από τον πατέρα του, Κωνσταντίνο, την οποία αφού διάβασε, την έκαψε με ένα σπίρτο. Με το ίδιο σπίρτο όμως άναψε το τσιγάρο του, αλλά και το τσιγάρο του ανθρώπου που του είχε φέρει την επιστολή. Λίγες ώρες πριν πεθάνει, ανάμεσα στα παραληρήματά του, ανέφερε πως δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσει το ίδιο σπίρτο για να ανάψει τα τσιγάρα.