200 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν και καθιερώθηκε αρχικά, εισάγεται στην Ελλάδα ο πολιτικός γάμος ως ομότιμος με τον θρησκευτικό.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που συζητήθηκε η θέσπιση του πολιτικού γάμου στη χώρα μας. Ήταν το μακρινό 1926, όταν ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Ιωσήφ Κούνδουρος έκανε την πρόταση, που όμως απορρίφθηκε από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο. Έπρεπε να περάσει μισός αιώνας για να γίνει τελικά η θεσμοθέτησή του.
Το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις 17 Φεβρουαρίου του 1982, με τις διατάξεις του να καθιστούν τον πολιτικό γάμο ισότιμο με τον θρησκευτικό, χωρίς να γίνεται υποχρεωτικός, όπως στα δυτικά κράτη. Η Εκκλησία φυσικά αντέδρασε, ειδικότερα μέσω του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου, ο οποίος συνέταξε τη «μεσαιωνική εγκύκλιο», όπως ονομάστηκε από τα μέσα της εποχής, που ουσιαστικά αφόριζε όσους τολμούσαν να κάνουν πολιτικό γάμο. Τα πνεύματα ηρέμησαν με την ειρηνική παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ.
Ο νόμος ψηφίστηκε τελικά έναν μήνα αργότερα, στις 22 Μαρτίου. Η Νέα Δημοκρατία τον καταψήφισε. Ο πρώτος πολιτικός γάμος έγινε στις 18 Ιουλίου του 1982, στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας.
Για αρκετά χρόνια ο θρησκευτικός γάμος συνέχιζε να κυριαρχεί στις προτιμήσεις των Ελλήνων, έχοντας ποσοστό προτίμησης έως και 90%, μέχρι και το τέλος του προηγούμενου αιώνα. Με την αλλαγή του αιώνα, αλλά και ειδικότερα στα χρόνια της κρίσης, το ποσοστό των πολιτικών γάμων ανέβαινε σταδιακά. Τον Αύγουστο του 2013, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο πολιτικός γάμος ξεπέρασε για πρώτη φορά τον θρησκευτικό (51,8% έναντι 48,2%), 31 χρόνια μετά τη θέσπισή του.
