Οι πιστωτές της Γερμανίας συγκεντρώθηκαν στις 27 Φεβρουαρίου του 1953, με σκοπό να συζητήσουν την πιθανότητα της διαγραφής χρέους, της υπερχρεωμένης ηττημένης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν για 6 μήνες και στις 8 Αυγούστου του 1953, υπεγράφη η «Συμφωνία του Λονδίνου», που προέβλεπε κούρεμα 60% των γερμανικών χρεών. Τότε τα χρέη της Γερμανίας έφταναν τα 32 δισ. μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές αποζημιώσεις.

Ανάμεσα στις χώρες που υπέγραψαν την συμφωνία βρισκόταν και η Ελλάδα. Η αποπληρωμή του χρέους που δεν κουρεύτηκε θα γινόταν σε 30 χρόνια με έναν πολύ σημαντικό όρο: η αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η αποπληρωμή του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων από το εξαγωγικό εμπόριο.

Μαζί με το σχέδιο Μάρσαλ, η «Συμφωνία του Λονδίνου» βοήθησε πολύ στο να επιτευχθεί το λεγόμενο «γερμανικό θαύμα». Η οικονομία απογειώθηκε σιγά σιγά ενώ η ένταξή της στους διεθνείς θεσμούς έγινε ομαλότερα. Η ανάπτυξη που ακολούθησε έκανε εύκολη την αποπληρωμή του χρέους της Δυτικής Γερμανίας. Η τελευταία δόση του δόθηκε τον Οκτώβριο του 2010, όταν η χώρα μας έμπαινε στα μνημόνια.

Από τότε, πολλές χώρες επικαλέστηκαν το συγκεκριμένο κούρεμα για την διεκδίκηση υπερχρεωμένων χωρών του Τρίτου Κόσμου. Το ίδιο έκανε και ο Αλέξης Τσίπρας για την Ελλάδα, όταν επισκέφθηκε το Ευρωκοινοβούλιο στις 27 Σεπτεμβρίου του 2012.