Με έμπνευση τον κόκκινο αμπελώνα του Van Gogh, το μοναδικό εργο που πούλησε εν ζωή ο ζωγράφος, στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης, ο εικαστικός Δημήτρης  Λάμπρου και οι μαθητές του ομόρφυναν τους γκρίζους τοίχους. Μιλήσαμε μαζί του για να μας πει περισσότερα για την πρωτοβουλία του αυτή.

"Επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο επειδή ήθελα ενα θέμα για τα παιδιά που να έχει σχέση με την Κρήτη λόγω των αμπελώνων, και παράλληλα να μάθουν και τους μεγαλους ζωγράφους μέσω της ιστορίας της τεχνης. Το εργο ειναι συμβολικό καθώς ειναι το μοναδικό που ο ζωγράφος πούλησε εν ζωή, οπότε τα παιδιά έπρεπε να γνωρίζουν το προσωπικό κόστος, που αναλαμβάνει ένας ζωγράφος επιλέγοντας να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. 

Ο Van Gogh φυσικά στα έργα του βγάζει ενα κοινωνικό μύνημα καθώς επικεντρώνει τη θεματική του σε ανθρώπους του μόχθου. Αρχίζει με το αριστούργημα του "Οι πατατοφαγοι" όπου οι αγρότες με τα γεμάτα χώμα χέρια τους τρώνε τις πατάτες που οι ίδιοι καλλιεργούν με κόπο σε μια ατμόσφαιρα που αποπνέει ιερότητα. Το εργο που αναλάβαμε ειχε την στήριξη του Διευθυντή μας Κωνσταντίνου Στειακάκη ο οποίος έφερε έναν αέρα ανανέωσης στο σχολείο μας. Να ευχαριστήσω και τον υποδιευθυντή μας, Αντώνη Στρατακη".

"Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν όταν τους ανακοίνωσα πως θα ζωγραφίσουμε στον τοίχο, ενώ το εργο εκτελέστηκε απο ολα τα τμήματα με τον δικό μου συντονισμό! Συμμετείχαν τα παιδιά και από τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου ενώ το καθένα ήθελε να βάλει στο εργο τη δίκη του πινελιά, να αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Στην αρχή ήταν ολοι επιφυλακτικοί, μαθητές και καθηγητές, καθώς αρχίσαμε με δυο βάσεις χρωμάτων - κόκκινο ουρανό και μπλε χρώα στους αμπελώνες έτσι ώστε πάνω σε αυτη τη βάση να χτίσουμε σταδιακά ενα εκτυφλωτικό φως που στο τελος μοιάζει και σαν βυζαντινό ψηφιδωτό!"

"Τα παιδιά οργανώθηκαν σε ομάδες και δουλέψαμε με ακρυλικά χρώματα ανεβαίνοντας σε σκάλες και θρανία υπό την δίκη μου επίβλεψη τηρώντας με ασφάλεια τις διαδικασίες της εξέλιξης του εργου. Με την τεχνική του πουαντιγισμού που είχε εισάγει ο Van Gogh στο έργο του, δηλαδή με κοφτές πινελιές, προσθέσαμε τα υπόλοιπα χρώματα στην βάση που είχαμε τοποθετήσει στην αρχη με τα βασικά χρώματα. Στο τέλος δεχθήκαμε τα συγχαρητήρια δασκάλων και μαθητών. Χρειαστήκαμε μία εβδομάδα και 2 μέρες για να το ολοκληρώσουμε".

"Δεν γινεται οι Έλληνες να έχουν το μοναδικό πολιτισμό που εχει φτάσει την τέχνη στο πιο υψηλό επιπεδο του αρχαίου κόσμου κι εμείς να μην γνωρίζουμε τίποτε γύρω από αυτήν" 

"Πρόβαλα στην τάξη το ντοκιμαντέρ "Η δύναμη της τεχνης" ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ του BBC για το έργο του Πικάσο. Τότε με ρώτησαν τα παιδιά 'Και τι μας ενδιαφερει εμάς κύριε για τον Πικάσο;' Τότε τους εξήγησα πως πηγαίνοντας στο Αρχαιολογικο Mουσείο Ηρακλείου με την σημαντική μινωϊκή ζωγραφική και όχι μονο, κατανόησα το ότι εκει μεσα έβλεπα όλη την σύγχρονη τέχνη. 

Σίγουρα τα παιδιά δεν θα γίνουν ολοι καλλιτέχνες, όμως δεν γινεται οι Έλληνες να έχουν το μοναδικό πολιτισμό που εχει φτάσει την τέχνη στο πιο υψηλό επιπεδο του αρχαίου κόσμου κι εμείς να μην γνωρίζουμε τίποτε απο αυτήν. Τους είπα ακόμη, πως ο Πικάσο θεωρούσε πνευματικό πατέρα του τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο. Ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης της σύγχρονης τεχνης είχε ως πνευματικό του πατέρα έναν Κρητικό!"

"Η ενασχόληση με την τέχνη δεν αποτελεί απλά ενα χόμπι. Η τέχνη και η πολιτιστική εκπαίδευση αποτελούν καθήκον της πολιτείας και πρέπει οι φορείς και οι θεσμοί της παιδείας και της τέχνης να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για να λειτουργεί ως αντίδοτο στη κρίση. Η ενασχόληση με την τέχνη αναπτύσσει την κριτική σκέψη στο παιδί και το εισάγει σε μια ζωή οπου η διαδικασία της εκπαιδευσης σε συνδιασμό με το παιχνίδι και την διασκέδαση αποτελούν τα συστατικά του ευ ζην. Οι πιο αδύνατοι μαθητές στο σχολείο προσπαθούν και πασχίζουν να αποδείξουν πως σε κάτι ειναι καλοί. Η τέχνη μέσω της μουσικής και των εικαστικών τους δίνει αυτη την ευκαιρία! Αυτο αποτελεί λυτρωτικό στοιχείο για τη ψυχοσύνθεση τους καθώς οι περισσότεροι αποδίδουν σε άριστο βαθμό. Η τέχνη και η διδακτική της λοιπον αποτελεί κοινωνική αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια για την εποχή μας".

"Οι πιο αδύνατοι μαθητές στο σχολείο προσπαθούν να αποδείξουν πως σε κάτι ειναι καλοί. Η τέχνη μέσω της μουσικής και των εικαστικών τους δίνει αυτη την ευκαιρία! Αυτο αποτελεί λυτρωτικό στοιχείο για τη ψυχοσύνθεση τους καθώς οι περισσότεροι αποδίδουν σε άριστο βαθμό"

Λίγα λόγια για τον εικαστικό

Ο Δημήτρης Λάμπρου σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από το 2004-2010 με καθηγητή τον Γιώργο Λαζόγκα. Στη συνέχεια φοίτησε στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών τεχνών της ΑΣΚΤ (2011-2013) από όπου αποφοίτησε με Άριστα. Συμμετείχε με έργα του, μεταξύ άλλων, στην Μπιενάλε Ευρώπης και Μεσογείου, στη Διεθνή Συνάντηση σύγχρονης τέχνης Remap 4 και στη Διεθνή συνάντηση σύγχρονης τέχνης Back to Athens 4″ ενώ μετρά πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής στα εικαστικά εργαστήρια του Δήμου Λαμιέων από όπου και κατάγεται.