Μπουκαμβίλιες, αναρριχόμενα, νυχτολούλουδα και πολλά ταβερνάκια για ουζάκι. Το Τσινάρι. Το όνομά του προέρχεται από ένα πλατάνι (τουρκ. çinar) που φύεται στην περιοχή.

Δίπλα βιοτεχνίες και παιδιά που παίζουν στα πάρκα, και ψιλικατζίδικα, με παππούδες με εφημερίδες και ελληνικό καφέ.

Ταβερνάκια και καφενεία, τα "Παλιά Λημέρια", το "Πρυτανείο", το καφέ ουζερί "Τσινάρι",ο "Βλάχος", ο "Κήπος". Τα μαγαζάκια που θυμίζουν ελληνικές ταινίες, ο "Κήπος" ξεχωρίζει. Είναι όντως ένας κήπος με ονειροπαγίδες, γάτες που σε κοιτάζουν, μεγάλα δέντρα με φαναράκια για να κάτσεις από κάτω και να πιεις κρασί.

Όσο κατεβαίνεις τα ψιλικατζίδικα δίνουν τη θέση τους σε σούπερ μάρκετ,τα πάρκα σε ακάλυπτους γεμάτους μηχανάκια. Η βουή από τα παιδικά παιχνίδια γίνεται κορναρίσματα και φασαρία δρόμου...και έτσι απλά επιστρέφεις στην πόλη.