Ο κατά κόσμον, Χρήστος Παρασκευαΐδης, και μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομική και Θεολογία. Ήταν διδάκτωρ Θεολογίας, μιλούσε τέσσερις γλώσσες και χειροτονήθηκε διάκονος σε ηλικία 22 ετών ετών, ενώ πρεσβύτερος, 4 χρόνια αργότερα, το 1965.

Για εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στον ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Φαλήρου και διετέλεσε επίσης γραμματέας της Ιεράς Συνόδου για επτά χρόνια. Το 1974, σε ηλικία μόλις 35 ετών, εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, όπου έμεινε μέχρι το 1998. Πήρε ενεργό μέρος σε εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό και έγραψε πλήθος επιστημονικών κειμένων. Για αρκετά χρόνια, αρθρογραφούσε στον εκκλησιαστικό τύπο αλλά και σε εφημερίδες.

Μετά τον θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ το 1998, οι επικρατέστεροι υποψήφιοι ήταν τρεις. Ο Θηβών Ιερώνυμος, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και ο Δημητριάδος Χριστόδουλος. Τελικά εξελέγη ο μητροπολίτης Χριστόδουλος, που προκάλεσε από την πρώτη στιγμή αίσθηση με τον «επιβατήριο» λόγο του στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών.

Σύντομα, ο Αρχιεπίσκοπος έγινε δημοφιλές θέμα συζήτησης, ακόμα και για την νεολαία, την οποία καλούσε στην εκκλησία όπως ήταν, με μακριά μαλλιά και με σκουλαρίκια, ενώ αφού δήλωσε ότι τους «πάει», ζήτησε συγνώμη για όσα δεν είχαν καταφέρει να κάνουν οι παλαιότεροι. Από τις πρώτες κιόλας μέρες του ως Αρχιεπίσκοπος, ασχολήθηκε εντατικά με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και ιδιαίτερα του φιλανθρωπικού της χαρακτήρα.

Ίδρυσε υπηρεσία διαδικτύου, δημιούργησε ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και στα αγγλικά. Ωστόσο, με τον λόγο του προκάλεσε πολλές φορές αντιδράσεις, οι οποίες σχολιάσθηκαν και θετικά και αρνητικά.

Τα δυο μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τα δυο πρώτα χρόνια στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου ήταν η σύγκρουση με την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες και η κρίση με το Οικουμενικό πατριαρχείο. Το πρώτο, ξεκίνησε το 2000 και απασχόλησε για περίπου δυο χρόνια την κοινή γνώμη. Το δεύτερο άρχισε λίγο καιρό αργότερα και κράτησε μέχρι και το 2004, όταν έληξε με την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.

Κατά την διάρκεια της διαμάχης του με την πολιτεία για το θέμα των ταυτοτήτων πραγματοποίησε δυο λαοσυνάξεις, μια στην Θεσσαλονίκη και μια στην Αθήνα, με πλήθος κόσμου να ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του. Κατάφερε να μαζέψει περίπου 3 εκατομμύρια υπογραφές, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εκκλησίας, τις οποίες παρέδωσε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Παρόλ’ αυτά, το κυρίαρχο αίτημά του για δημοψήφισμα δεν έγινε δεκτό.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν ο κύριος υπαίτιος, όταν το 2001, άρχισε να διαφαίνεται πως ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’, θα επισκεπτόταν την Αθήνα, κάτι που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν σχεδόν αδιανόητο. Υπήρξαν και εδώ αντιδράσεις, με πολλές ανακοινώσεις από φανατικούς. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος έπεισε τους Ιεράρχες και τελικά ο πάπας επισκέφτηκε την Αθήνα, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου.

Ο Ποντίφικας ζήτησε συγνώμη για τα λάθη του παρελθόντος, με τον Αρχιεπίσκοπο να χειροκροτά πρώτος και να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους Ιεράρχες. Η σχέση μεταξύ των δυο εκκλησιών άρχισε από τότε να φτιάχνει. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Αρχιεπίσκοπος ανταπέδωσε την επίσκεψη του Πάπα, ταξιδεύοντας στο Βατικανό για να συναντήσει τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ’.

Στις 28 Ιανουαρίου του 2008, λίγες μέρες μετά τα 69α γενέθλιά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος εκοιμήθη, ύστερα από πολύμηνη μάχη του με τον καρκίνο.