Ο Δημήτρης Τσιάμης παρουσιάζει τον μονόλογο «Τέχνη», ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό.

Πάνω από τις στάχτες του έργου του, που έχει μόλις κάψει, ένας καλλιτέχνης προσπαθεί να συλλάβει το μυστήριο της Τέχνης, να υπερβεί τα όρια του και να εκφράσει το άρρητο. Μια ομολογία πίστεως στην Τέχνη και στις αισθήσεις. Ένας επαναπροσδιορισμός του ρόλου του καλλιτέχνη, μέσα από τον διεισδυτικό λόγο του Δημήτρη Δημητριάδη.

Το έργο παρουσιάζεται ως μια τελετή μύησης στις ιδέες και στην τέχνη ενός προσώπου που μιλά για πρώτη φορά και τελευταία. Ένα πρόσωπο που μιλά με τις στάχτες του και μας ωθεί να μιλήσουμε με τις δικές μας στάχτες, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να μιλήσουμε αληθινά και να υπάρξουμε ως αυτό που είμαστε.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τσιάμης συνεχίζοντας την έρευνα του πάνω στην τελετουργία του θεάτρου αλλά και σε έργα που έχουν ως κύριο θέμα τους την Τέχνη (Έχουν προηγηθεί οι παραστάσεις Ωραίοι σαν Βερολινέζοι, Μότσαρτ και Σαλιέρι-Το Ρέκβιεμ, Στους Dada θα άρεσε μια νύχτα σαν κι αυτή κ.α.) επιλέγει και παρουσιάζει τον μονόλογο Τέχνη του Δημήτρη Δημητριάδη ως αναγκαίο υλικό για μια μη εφησυχασμένη στάση απέναντι στην καλλιτεχνική δημιουργία, στην τέχνη και στη ζωή.


Σκηνοθετική επιμέλεια – Ερμηνεία: Δημήτρης Τσιάμης
Βοηθοί σκηνοθέτη-θεατρολόγοι: Δημήτρης Μπαμπίλης, Ειρήνη Δένδη
Ηχητική εγκατάσταση-Μουσική επένδυση: Λάμπρος Πηγούνης
Κινησιολογική επιμέλεια: Ελένη Χατζηγεωργίου
Σκηνογραφία: Όλγα Μπρούμα
Ενδυματολόγος: Μαντώ Σταματίου
Κατασκευή μάσκας: Ειρήνη Αμπουμόγλι
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης