Σάλος» αποκαλείται το βουβό κύμα, κοινώς η αποθαλασσιά, ένα κύμα δηλαδή που υπάρχει χωρίς να αιτιολογείται από τις παρούσες καιρικές συνθήκες, αλλά οφείλεται σε ανέμους που έχουν προηγηθεί χρονικά ή που συνέβησαν σε άλλες περιοχές.

Όσα ζούμε σήμερα είναι απόρροια του παρελθόντος και η τωρινή μας δράση θα επηρεάσει το μέλλον.

Το έργο εμπλέκει τρεις χορευτές σε ένα σχήμα εναλλαγής και ανατροπής της αιτιότητας και του χρόνου. Ο σάλος χρησιμοποιείται ως βάση για τη δημιουργία μιας ποιητικής αλληγορίας που αναμετράται με αγωνίες του σήμερα σε ένα πλαίσιο ελεύθερου συνειρμού και φαντασιακής πρόκλησης.

Η Σοφία Μαυραγάνη συνεχίζει την έρευνά της πάνω στη ταυτότητα του παραστατικού δρώμενου και σε συνεργασία με τη Μπέττυ Δραμισιώτη δημιουργεί μια παράσταση που εντάσσει τη δυνατότητα της κίνησης και της σωματικής εκφραστικότητας σε ένα παιχνίδι δυναμικής και ανατρεπόμενης χορογραφικής σύνθεσης.