Ο εικαστικός Νίκος Παπαδόπουλος καλεί το κοινό της Αθήνας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 13 Ιουνίου 2016, να συμμετάσχει σε ένα εργαστήρι εικονικής πραγματικότητας. Επαναφέροντας στη συλλογική μνήμη φορτισμένα δημόσια έργα τέχνης, ανακατασκευάζει την κυρίαρχη αφήγηση χρησιμοποιώντας την  αισθητική του αντί μνημείου. Οι περφόρμερς με τη φωνή τους, ένα κουπί και μια οθόνη κεφαλής, θα πλοηγηθούν στον ουτοπικό εικονικό χώρο αμφισβήτησης της παραδοσιακής αντίληψης των πραγμάτων: η φωνή ως μέσο ανόδου και ισορροπίας σε ένα περιβάλλον πτώσης, το κουπί για την κίνηση στο οριζόντιο επίπεδο με την αίσθηση της πλεύσης.

Ο χρήστης-περφόρμερ πλοηγείται στον ουτοπικό χώρο, με την αίσθηση της όρασης πλήρως απομονωμένη από τον φυσικό κόσμο και το σώμα του. Η οπτική πληροφορία από την οθόνη κεφαλής, τον εισάγει στον ουτοπικό κόσμο, που με τη φωνή και το κουπί μπορεί δυνητικά να εξερευνήσει. Tο κοινό θα  μπορεί να παρατηρεί, να φωτογραφίζει ,να δημιουργεί αρχειακό υλικό. Στον φυσικό χώρο του εργαστηρίου αναπαράγεται σε μια οθόνη σε πραγματικό χρόνο ένα μέρος της οπτικής εμπειρίας του χρήστη. Η εμπειρία του περφόρμερ καταγράφεται για τη δημιουργία μιας πηγής εικόνων και ήχων  ως μια κιβωτός μνήμης. Οι παρατηρητές παθητικά αντιλαμβάνονται, αισθητικά, μέσω της όρασης και της ακοής τη μεταβαλλόμενη δραστηριότητα στον χώρο, ερμηνεύοντας κατά βούληση την πραγματικότητα. Όποιος από το κοινό επιθυμεί, θα συμμετέχει στην πλοήγηση ως περφόρμερ κατόπιν συνεννόησης.

Ο εικονικός χώρος είναι δομημένος με αναφορές σε δημόσια έργα τέχνης της Αθήνας και του Παρισιού, όπως το έφιππο άγαλμα του Καραϊσκάκη στο Ζάππειο, η Ιωάννα της Λωρραίνης στην place des Pyramides, και άλλα.

Φορτισμένα με έννοιες όπως αυτή του έθνους, της καταστροφής, της σωτηρίας και του θανάτου, τα δημόσια έργα τέχνης συχνά λειτουργούν ως ένας δομικός δείκτης ταυτότητας που πάνω τους προβάλλονται τα συλλογικά συναισθήματα και τα αντικρουόμενα κοινωνικά πρότυπα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της φωτογραμμετρίας, τα έργα αυτά κατακερματίστηκαν και αναδημιουργήθηκαν σε ψηφιακή μορφή συστήνοντας μας έτσι μια διαφορετική εκδοχή της ανατομίας τους, άυλη, διαμπερή, κούφια.

Τα Μαθήματα Κωπηλασίας μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια νέα ερμηνεία της πραγματικότητας των αντικειμένων και του κόσμου που μας περιβάλλει όπου οι φυσικοί νόμοι έχουν εφευρεθεί ξανά.
 

Βιογραφικό
Ο Νίκος Παπαδόπουλος ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Université Paris 8 και στο τμήμα Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ με θέμα «Τέχνη, εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά συστήματα καλλιτεχνικής έκφρασης». Δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: "Ex-ils, εικαστικές σημειώσεις πάνω στον εκπατρισμό" Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη, 2016), Epilogi in crisis, Collaborative Virtual Reality Project, IEEE VR 2015 (Arles,France,2015), Epilogi in Crisis, Collaborative Virtual Reality Project (Digital Storytelling in Times of Crisis, Ελληνοαμερικάνικη ένωση (Αθήνα,2014 ), "12 Νέοι Εικαστικοί Καλλιτέχνες VIII", Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» (Αθήνα, 2014), "Γεώργιος Καραϊσκάκης" ,  Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας VR, (thesis)(Αθήνα, 2013), Ο θάνατος του δημιουργού, Beton7 (Αθήνα, 2012), Ηγέτες, ζώα και εργαλεία, Αίθουσα Τέχνης Καππάτος (Αθήνα, 2011), Μεγάλη Καραμέλα, Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Αθήνα, 2011), κτλ. Résidence: Delphus project, ‘’από τον πραγματικό στον εικονικό χώρο’’ (Δελφοί, 2010). Δημοσιεύσεις, εφημερίδα Αυγή, αναγνώσεις, Λήδα Καζαντζάκη.  

 

Συντελεστές

Ήχος:  Θοδωρής Πιστιόλας (μουσικός, εικαστικός)
Προγραμματισμός: αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την Σταυρούλα Ζωή (Δρ Πληροφορικής, Ε.ΔΙ.Π. ΑΣΚΤ, Διδάσκουσα στο Ελληνογαλλικό Μάστερ)
Περφόρμανς: Λύσανδρος Σπετσιέρης (ηθοποιός, σκηνοθέτης)
Εμψύχωση εργαστηρίου: Βασιλική Τζούτη (εικαστικός, θεατρολόγος):
Περφόρμανς: Εύα Τσαγκαράκη (εικαστικός, περφόρμερ)
Επιμέλεια ιστοσελίδας: Κώστας Βούλγαρης (εικαστικός)
integration VR.: Γιώργος Αποστολάκος (εικαστικός, μουσικός)