Το metamatic:taf παρουσιάζει την έκθεση «Το είναι και το στοιχείο της έκπληξης», η οποία εγκαινιάζεται την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016 στις 20.30 και θα διαρκέσει έως τις 26 Ιουνίου.

Η έκθεση επιλέχθηκε μέσα από το ετήσιο Ανοιχτό Κάλεσμα Επιμελητικών Προτάσεων που οργανώθηκε φέτος για έκτη συνεχή χρονιά από το metamatic:taf και απευθύνεται σε νέους και νέες έως 35 ετών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προτείνουν μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης και να την υλοποιήσουν στην γκαλερί του metamatic:taf.

Η έκπληξη αποτελεί μια αιφνίδια ταραχή ή και αποκάλυψη που προκαλείται από ένα ή μια σειρά συμβάντων τα οποία αλλάζουν μια δεδομένη κατάσταση, και οδηγούν σε ένα συναίσθημα κατάπληξης, απορίας και αιφνιδιασμού, όπως το απρόβλεπτο. Η ετυμηγορία της λέξης στα ελληνικά αναφέρεται στην έξοδο από την πλήξη, μια απροσδόκητη διέξοδο από μια συγκεκριμένη μονότονη συνθήκη. Η έννοια της έκπληξης δεν έχει να κάνει με τη διαδικασία, αλλά αντιθέτως με την τύχη ή τη σύμπτωση, εφόσον προσδιορίζεται από το απροσδόκητο και το πιθανό συμβάν που – παρά την όποια προσπάθεια ελέγχου των γεγονότων – εμφανίζεται αναπάντεχα για να διαταράξει το είναι.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την πορεία του. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τα όριά του μέχρι να τα ξεπεράσει. Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τα σύνορα και τους περιορισμούς του μέχρι να τα διασχίσει. Η ζωή είναι μια πορεία, ένας ανώμαλος δρόμος, γεμάτος από δράσεις και προσπάθειες, επιτεύγματα, κατακτήσεις και εκπλήξεις. Στο δυτικό κόσμο, οι ανθρώπινες ζωές έχουν εξωθηθεί στα όριά τους. Παραδόξως, αν και αντιλαμβανόμαστε το συστημικό παιχνίδι του δυτικού βίου, οι πολιτικές λιτότητας και η κοινωνική καταπίεση που αυτές επέφεραν, μας έπιασαν απροετοίμαστους. Πρόσφυγες πολέμου, το 2016, άνοδος της ακροδεξιάς, ισλαμικές επιθέσεις, ISIS, αντιτρομοκρατικοί νόμοι, όλα μας αιφνιδίασαν. Από την άλλη ωστόσο, έκπληκτοι μένουμε και απέναντι στις φωνές και τις δράσεις που μας θυμίζουν ότι κάπου υπάρχει ακόμα ελπίδα… Υπήρξε πάντα γενναιότητα στην καταπίεση, υπήρξε πάντα αγάπη στον πόλεμο. Εκεί που οι πολιτικές ιμπεριαλισμού μεθοδεύουν τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας γεμάτης περιορισμούς, όπου τα πάντα είναι υπό έλεγχο, βρίσκουμε την αλληλεγγύη και τη συσπείρωση των ανθρώπων.

Τη δεκαετία του 1960, ο Γάλλος θεωρητικός Γκυ Ντεμπόρ ισχυρίστηκε ότι ο αληθινός στόχος της τέχνης δεν είναι να μας «δείξει» τη ζωή αλλά να μας παροτρύνει να ζήσουμε, καταρρίπτοντας έτσι τα όρια μεταξύ τέχνης και ζωής. Σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, η αρένα της τέχνης επικεντρώνοντας στις δυσλειτουργίες του κόσμου και επιχειρώντας να εξηγήσει και να φέρει στην επιφάνεια συστημικά ζητήμητα της κοινωνικής πραγματικότητας, δημιουργεί συνεχώς ετεροτοπίες οι οποίες επαναπροσδιορίζουν την αντίληψή μας για τον κόσμο μέσα από το στοιχείο της έκπληξης. Η τέχνη μας αφήνει έκπληκτους, όταν μέσα από την αφύπνιση των υποστηρικτών της και την πάλη για ένωση, επανεφευρίσκει το ανθρώπινο, τον κόσμο, την ομορφιά – τι έκπληξη…


Συμμετέχουν:
Χρίστος Αβραάμ, Έλενα Ακύλα, Γιώργος Αλεξανδρίδης, Καλλιόπη Βαγιαννάκη, Ευδοκία Δεληπέτρου, Βασίλης Ζαριφόπουλος, Μαρία Ζαχαρογιάννη, Άννα Καρατζά, Κάτια Καρβέλη, Σήφης Κομτζινάκης, Ηλέκτρα Μάιπα, Κατερίνα Μήτρη, Γιάννος Ντανάκος, Άρτεμις Παπαγεωργίου, Κατερίνα Παπαζήση, Αλίκη Παππά, Χαρά Πιπερίδου, Βασιλική Πουρίδου, Νίκος Σεπετζόγλου, Julia Strauss, Ορέστης Συμβουλίδης, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Έλενα Χασαλεύρη

Επιμέλεια: Αντιγόνη Πογιατζή
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Μαρία Ζαχαρογιάννη