Υπάρχουν όρια στην παραβιάση των κόκκινων γραμμών; Το ερώτημα δεν είναι φιλολογικό, τουλάχιστον για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι καλούνται να ψηφίσουν ένα υπερβολικά σκληρό πακέτο μέτρων και ένα τέταρτο Μνημόνιο, το οποίο στερεί τα τελευταία προσχήματα «αριστεροσύνης» και, σε κάθε περίπτωση, τους φέρνει αντιμέτωπους με τους ψηφοφόρους τους και με τις τοπικές κοινωνίες, εν όψει μάλιστα του Πάσχα.

Από αυτή την άποψη, το μεγαλύτερο «δώρο» που τους έγινε ήταν η απεργία στα ΜΜΕ, που στέρησε την ενημέρωση στην κοινωνία.

Το ερώτημα για τις κόκκινες γραμμές, ακολούθως, απασχολεί σοβαρά και το κυβερνητικό επιτελείο, το οποίο ναι μεν όπως λένε οι πληροφορίες, είναι διατεθειμένο να υπογράψει τα πάντα, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση και να αγοράσει λίγο χρόνο ακόμη στην εξουσία, ωστόσο ανησυχεί για το αν η συμφωνία περάσει από τους βουλευτές του κόμματος.

Το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου διαβεβαιώνει ότι η πλειοψηφία των 153 είναι συμπαγής, ωστόσο οι προειδοποιήσεις για το ενδεχόμενο εκλογών ή τοποθετήσεις όπως του Γιάννη Δραγασάκη, αφήνουν ανοικτά πολλά ενδεχόμενα, από νέα πλειοψηφία μέχρι και οικουμενική. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι ξένοι παράγοντες που έχουν όμως διαφορετικές βλέψεις και εκτιμήσεις. Σε κάθε περίπτωση τα σενάρια είναι όλα επάνω στο τραπέζι, το ποιο όμως τελικά θα επικρατήσει στην πράξη θα εξαρτηθεί από το τί θα πράξουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν θα έλθει η κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας.

Αποτέλεσμα όλης αυτής της συζήτησης είναι ότι η ατμόσφαιρα στο κυβερνών κόμμα είναι αποπνικτική.

Παραδοσιακά οι διακοπές του Πάσχα είναι ευκαιρία για τους βουλευτές να έλθουν σε επαφή και να ανανεώσουν τις σχέσεις τους με τις εκλογικές τους περιφέρειες. Για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όμως τα πράγματα αυτή την φορά είναι δύσκολα, αφού θα πρέπει να πάνε στις τοπικές κοινωνίες ενώ θα έχει κατατεθεί ένα βαρύ πακέτο 5,4 + 3,6 δισ. μέτρων στην Βουλή. Εκείνο που πραγματικά φοβούνται είναι μήπως επαναληφθούν οι αυθόρμητες αντιδράσεις των πολιτών, όπως κατά την περίοδο των αγροτικών κινητοποιήσεων ή όταν είδαν το φως για πρώτη φορά οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό.

Υπό αυτή την έννοια ήδη έχουν προτείνει στην κυβέρνηση το συμπληρωματικό πακέτο, να το καταθέσει μετά το Πάσχα αν και πιέζεται από τις προθεσμίες. Αν θέλει να πάρει την έγκριση του Eurogroup την Πέμπτη θα πρέπει να το συμφωνήσει μέχρι αύριο το πρωί με τους θεσμούς. Θα είναι η χειρότερη εξέλιξη για τους βουλευτές να πάνε στις περιφέρειές τους με το πακέτο να έχει κατατεθεί και να εκρεμμεί η ψήφισή του.

Βουλευτής επαρχίας λέει: «Σκεπτόμαστε πως θα πάμε στις πατρίδες μας για να μην πέσουμε επάνω σε αγανακτισμένους πολίτες, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι που μπορούν να φθάσουν».

Έτερος βουλευτής λέει: «Είναι σαφές ότι το πακέτο των 9 δισ. υπερβαίνει την συμφωνία του περασμένου Ιουλίου, δεν έχουμε πλέον ούτε αυτό το επιχείρημα».

Υπάρχει βουλευτής που έχει να πάει στην περιφέρειά του πέντε μήνες γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο την τοπική κοινωνία αλλά και τον στενό συγγενικό του περίγυρο.

Οι κινήσεις της τάσης των «53» τον τελευταίο μήνα αποτελούν καμπανάκι προειδοποίησης. Στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας υπήρξε προειδοποίηση ότι οι περίπου 11 βουλευτές που ανήκουν στην τάση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ψηφίσουν. Στο εσωτερικό της τάσης υπάρχουν στελέχη που έχουν επιπλέον λόγους δυσαρέσκειας. Ο Θοδωρής Δρίτσας είναι πάντα αντιμέτωπος με την συμφωνία για το λιμάνι του Πειραιά. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου και η Βασιλική Κατριβάνου δεν κρύβουν την αντίθεσή τους με την πολιτική στο προσφυγικό κατά παράβαση όλου του προστατευτικού πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Βουλευτής που παρακολουθεί με προσοχή και σταθμίζει και ο ίδιος την στάση του λέει: «Συνήθως σε τέτοιες οριακές καταστάσεις δεν υπάρχει μόνο μία αιτία, εκφράζονται συσωρευμένες πικρίες και δυσαρέσκειες, πολιτικές και προσωπικές»

Βουλευτές όπως η Αννέτα Καββαδία και ο Χρήστος Καραγιαννίδης έχουν εκφράσει στο παρελθόν δίχως τυμπανοκρουσίες την διαφοροποίησή τους για πτυχές της ακολουθούμενης πολιτικής και για την αθέτηση υποσχέσεων και δεσμεύσεων. Βουλευτές όπως η Νίνα Κασσιμάτη και η Άννα Βαγενά είχαν εκφράσει δυσαρέσκεια για το ασφαλιστικό ακόμη και στην αρχική εκδοχή του και όταν δεν συνοδευόταν από το επιπλέον πακέτο των φορολογικών και εισπρακτικών μέτρων.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι βουλευτές διαφορετικών περιφερειών και ηλικιών όπως ο Νίκος Μανιός, ο Νάσος Αθανασίου, ο Σταύρος Μονεμβασίτης, που ποτέ δεν άφησαν υπόνοιες για την στάση τους, εντούτοις σε κάθε τους συζήτηση λένε ότι “τα πράγματα είναι δύσκολα”, τόσο όσον αφορά την ακολουθούμενη πολιτική όσο και τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Αν σε κάτι συμφωνούν όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «δεν ανέχονται υποδείξεις και κριτική από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης και κυρίως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν την χώρα εδώ που βρίσκεται».

Την κατάσταση εξηγεί έτερος βουλευτής: «Η δυσαρέσκεια και οι αντιρρήσεις είναι πραγματικές και υπαρκτές, υπάρχουν συνάδελφοι που είναι πραγματικά στα όρια τους, το τι θα κάνουν όμως δεν είναι βέβαιο, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και κυρίως του τελικού πακέτου, της δικαιολόγησής του από τον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και η στάση της αντιπολίτευσης μπορεί να παίξει τον ρόλο της».

Οι αντιδράσεις όπως συνήθως συμβαίνει στην «αριστερά» που νιώθει ότι απειλείται και πολιορκείται από παντού από ορατούς και αόρατους εχθρούς είναι παρασκηνιακές. Ακόμη και αν δεν ρίξουν την κυβέρνηση δεν αποκλείεται να υπάρξουν παραιτήσεις που όμως θα δηλητηριάσουν περισσότερο την πολιτική ατμόσφαιρα.

Συνολικά μεταξύ των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν τρεις διακριτές τάσεις:

- όσοι είναι ταυτισμένοι με την ηγεσία και στηρίζουν στη Βουλή, στο κόμμα και στα ΜΜΕ την γραμμή της. Αυτοί είναι και οι περισσότεροι. Σε αυτούς προστίθενται βουλευτές -ένιοι από τους εναπομείναντες της ΚΟΑ- οι οποίοι αλλάζουν στάση όταν τους προσεγγίζει η ηγεσία του κόμματος.

- όσοι εκφράζουν επιφυλάξεις για το αν το πακέτο των 9 δισ. ακόμη κι αν περάσει από την Βουλή θα μπορέσει να δώσει λύση στο οικονομία ή την βυθίσει σε μεγαλύτερη ύφεση. Ακόμη περισσότερο αν θα μπορέσε να υλοποιηθεί στην πράξη ή στρέψει και το σύνολο της κοινωνίας ενάντια στην αριστερά.

- τέλος μία μικρότερη κατηγορία που το περασμένο καλοκαίρι φλέρταραν και με την ΛΑΕ αλλά τελικά αποφάσισαν να παραμείνουν για να δοκιμάσουν μία τελευταία ευκαιρία. Είναι οι λιγότεροι, μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών, βλέπουν ότι απομακρύνονται από τις αριστερές πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του κόμματος και εν τέλει αυτοί είναι και πιο ευάλωτοι στην κοινωνική κατακραυγή. Σε αυτούς προστίθενται ευάριθμοι νεοκλεγμένοι που πιστεύουν στις αριστερές αρχές.