Στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού θεατρικού έργου 21ου αιώνα, που πραγματοποιείται υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Λείας Βιτάλη στο «Αγγέλων Βήμα», παρουσιάζεται η «Μήδεια», ένας μονόλογος του Δημήτρη Ζουγκού πάνω στη Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Αυγουστίνου Ρεμούνδου.

Λόγω της θερμής ανταπόκρισης του κοινού, οι παραστάσεις συνεχίζουν, αλλάζοντας ώρα: έτσι, από τις 9 Μαΐoυ, η Μήδεια του Δημήτρη Ζουγκού επιστρέφει στο Αγγέλων Βήμα, όπου θα αφηγείται την ιστορία της κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30, έως και τις 31/5.

Λίγα Λόγια για το έργο: Μία σύγχρονη γυναίκα υπομένει ανείπωτα βασανιστήρια και ταπεινώσεις από τη σαδιστική οικογένεια του συζύγου της. Μέχρι που έρχεται στο προσκήνιο, η Μήδεια του Ευριπίδη. Στον αρχαίο λόγο της, βρίσκει την παρηγοριά που της λείπει.

Γιατί μια ακόμη Μήδεια;

Η Μήδεια του Ευριπίδη, γραμμένη το 431 π.Χ, είναι το πιο ερωτικό έργο που δημιουργήθηκε ποτέ. Έκτοτε χιλιάδες συγγραφείς ασχολήθηκαν με την σπουδή του στα πλαίσια της μαθητείας τους και άλλοι σαγηνεμένοι με τον μύθο- όπως ο Σενέκας και ο Μύλλερ- τον ξαναέγραψαν χρησιμοποιώντας ως καμβά την δική τους σύγχρονη πραγματικότητα προκείμενου να καταδείξουν την εξέλιξη της κοινωνίας στα διαχρονικά ερωτήματα που θέτει ο Ευριπίδης.

Τον ρόλο της γυναίκας, τον έρωτα, την εκδίκηση, το μίσος, την τιμωρία, την δικαιοσύνη, την οικογένεια, και την πίστη.

Η σύγχρονη «Μήδεια» έρχεται σε άμεση σύνδεση με την αρχαιότερη. Τον λόγο του Ευριπίδη διαδέχεται ο λόγος του Δημήτρη Ζουγκού. Γραμμένος σε μέτρο τροχαϊκό ακολουθεί πιστά τα βήματα του μεγάλου τραγωδού ενώ συγχρόνως γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον αρχαίο κόσμο και τις συνήθειες του με τον παρόντα. Τα δύο κείμενα μπλέκονται μεταξύ τους σαν ένα κουβάρι που ξετυλίγει η «Μήδεια» για να πλέξει τον φονικό ιστό της. Ο λόγος τους είναι κοινός, τα παθήματα και οι συνθήκες όμως, όχι. Η ηρωίδα του Δημήτρη Ζουγκού υπομένει ανείπωτα βασανιστήρια και ταπεινώσεις. Η αξιοπρέπειά της έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες. Η σαδιστική οικογένεια που την περιβάλλει την έχει μετατρέψει σε δούλα. Η μάχη στο μυαλό της έχει από καιρό χαθεί και η μοίρα φαίνεται τετελεσμένη.

Το μόνο που την κρατά στην ζωή είναι το μητρικό ένστικτο. Μέχρι τουλάχιστον οι εξελίξεις να φέρουν στην επιφάνεια κάτι πιο πρωτόγονο και θεϊκό. Το μίσος.

Η Μήδεια σήμερα δε θα σκοτώσει τα παιδιά της. Η δαιμόνια μηχανή της έχει προδικάσει χειρότερο τέλος.

Κείμενο: Δημήτρης Ζουγκός

Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος

Κοστούμια - Σκηνικά: Τόνια Αβδελοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμού: Βαγγέλης Μούντριχας

Διδασκαλία χορογραφίας Φλαμένγκο : Ηλέκτρα Χρυσάνθου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νίνα Ντούνη

Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιαννούλη

Video- Trailer: Νικήτας Χάσκας

Αφίσα: Αλέξανδρος Βενιέρης

Ερμηνεύουν: Έλενα Τυρέα (Μήδεια), Μαρία Καραβασίλη (Χορός)