Το δωμάτιό του Ιππόλυτου είναι ένας σκουπιδότοπος: βρώμικες κάλτσες, ρούχα, σακουλάκια από καραμέλες, όλα πεταμένα στο πάτωμα. Από την οθόνη της τηλεόρασης πετιούνται μέσα στο χώρο και μέσα στο μυαλό του τηλεοπτικά σκουπίδια όπως και τα ερωτικά σώματα απορρίπτονται σαν σκουπίδια. Το στόμα του πετάει βρώμικες λέξεις που ζέχνουν περιφρόνηση και απόρριψη. Κανένα φως, καθόλου αέρας, κανένα προφυλακτικό συναίσθημα. Ο Ιππόλυτος είναι πρίγκιπας. Είναι ο διάδοχος του βασιλικού θρόνου. Η σεξουαλική του συμπεριφορά είναι μια πολιτική στάση αντίστοιχη της καταγωγής του. ΣΆ αυτό το δωμάτιο, ο έρωτας της μητριάς του, της Φαίδρας θα γίνει ένα ακόμα σκουπίδι.

Κι όμως ο Ιππόλυτος δεν είναι ανήθικος. Το αντίθετο. Λέει όλα όσα τα αυτιά δεν αντέχουν νΆ ακούσουν. Μέσα στη βρωμιά του δωματίου του και του κορμιού του, λάμπει μια πνευματική καθαρότητα. Η βλασφημία του είναι η αλήθεια.