Τρεις νέοι ηθοποιοί καταπιάνονται με τρία κείμενα νεοελλήνων πεζογράφων της γενιάς του 1880, και ξετυλίγουν το νήμα της σύνδεσης του πόνου με την ύπαρξη, του τότε με το τώρα, της ζωής με τον θάνατο, αναζητώντας καταφύγιο στην παλαιότερη ελληνική λογοτεχνία αλλά και το αντίδοτο στη σημερινή διάχυτη απελπισία της εποχής.

Τα κείμενα που συνθέτουν την παράσταση είναι Ο μαύρος γάτος (1916) του Ιωάννη Κονδυλάκη, η Aρκούδα (1893) και ο Aυτόχειρ (1895) του Mιχαήλ Μητσάκη, τρεις ιστορίες με κοινό σημείο τον οξύ πόνο και την πικρή πλευρά της ζωής. Στα δύο πρώτα κείμενα, η ζωή είναι μία κατάσταση πόνου με ανθρώπους και ζώα να κινούνται στο όριο της σωματικής και ψυχικής αντοχής, ενώ στο τελευταίο η ζωή κυλά αδιατάραχτη ύστερα από μία αυτοκτονία, χωρίς να δίνονται κανενός είδους εξηγήσεις.

 Η Μονάδα Μέτρησης Πόνου πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ανοιχτή Πλατφόρμα του Εθνικού Θεάτρου τον Μάιο του 2015.

Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Σκηνοθεσία: Μυρτώ Πανάγου
Σκηνικά & Κουστούμια: Δανάη Ελευσινιώτη
Σχεδιασμός φωτισμού : Ζωή Μολυβδά – Φαμέλη
Κίνηση : Στάθης Παπαναγιώτου – Κατερίνα Τούμπα
Βοηθός σκηνοθέτη: Στάθης Παπαναγιώτου
Βίντεο: Φωτεινή Τσάμη
Παίζουν: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Στεϕανία Καλομοίρη, Μυρτώ Πανάγου