Η νίκη 2-0 του Ολυμπιακού στην Τούμπα, μάλιστα με τον τρόπο που επετεύχθη, ήταν μια πολύ δυνατή απάντηση στους άλλους "τρεις". Στην "παρέα" Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, που από δειλά μέχρι προκλητικά δεν κρύβουν τη φιλοδοξία να πάρουν το πρωτάθλημα από τον ...πρωταθλητή. Τον μόνιμο πρωταθλητή.

Με την απόδοσή του στην Τούμπα ο Ολυμπιακός του πλούσιου ρόστερ και με εναλλακτικές στις επιλογές του, κλείνει στόματα, κόβει γλώσσες, τιμωρεί τη θρασύτητα των "ανταγωνιστών" του. Ότι κι αυτό το πρωτάθλημα είναι δικό μου.

Έτσι είναι. Μήπως δεν είναι έτσι, όμως; Έτσι κι αλλοιώς είναι η δουλειά στην μπάλλα. Όλα μέσα είναι. Ακόμα και να χάσει το πρωτάθλημα η καλύτερη ομάδα και να ...χαρεί κιόλας την απώλεια του. Μιλάμε σοβαρά.

Κατ΄ αρχήν. Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να ξέρεις τι μέρα ξημερώνει αύριο. Αν, δηλαδή, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ π.χ., ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός θα είναι μετά από ένα μήνα, μετά από τρεις μήνες, έτσι όπως τους βλέπεις σήμερα. Να βελτιωθούν εντυπωσιακά οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού, όπως να μη φθουράνε σαν ομάδες κορυφής.

Σήμερα, μετά την έκτη αγωνιστική τα πράγματα είναι ξεκάραρα. Δεν παίζεται ο Ολυμπιακός. Να μη βλέπεται σε παιχνίδια εύκολα, όπως με Λεβαδειακό και Πλατανιά, και να δείχνει τις δυνατότητες του εκτός έδρας με ¶ρσεναλ και ΠΑΟΚ.

Όλοι το ΄χουν δέσει. Ότι ο Ολυμπιακός θα το πάρει πάλι. Ποιος, όμως, μπορεί να προεξοφλήσει ότι όποτε αυτός θα αποφασίζει θα παίρνει το κάθε ματς; Και πώς θα αντιδράσει στο πρωτάθλημα όταν μπερδευτεί στο τσάμπιονς ληγκ, στην περίπτωση που προκριθεί στους "16", ίσως και στους "8". Πόσο θα πονέσει ο Ολυμπιακός, πόσο θα ...χαρεί αν χάσει το πρωτάθλημα στην περίπτωση που προχωρήσει στο τσάμπιονς ληγκ, ίσως στο γιουρόπα ληγκ.

Όπως επίσης δεν ποντάρεις με σιγουριά αν η ΑΕΚ π.χ., ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός θα έχουν την ίδια αγωνιστική εικόνα μετά 5 και 10 παιχνίδια. Ίσως γίνουν καλύτεροι, ίσως εκμεταλλευθούν την πιθανότητα αποπροσανατολισμού στην Ευρώπη του Ολυμπιακού, ακόμα και την αγωνιστική "κοιλιά" που αναμένεται να κάνει.