Η παρουσίαση της παράστασης Memoria Obscura (Αφανής Μνήμη) στα πλαίσια των 50ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 και ώρα 21.00 στα παλαιά Σφαγεία.

Ένα παιχνίδι μνήμης, φωτός και σκιάς, φωτογραφίας και ήχου για την α-λήθεια και τη λήθη.

Το φωτογραφικό λεύκωμα “Γρεβενά 1895-1975, ογδόντα χρόνια φωτογραφίας” του Βαγγέλη Νικόπουλου, υπήρξε εναρκτήρια δύναμη και έμπνευση για τη δημιουργία της performace Memoria Obscura (Αφανής Μνήμη). Οι φωτογραφίες που εμπιστεύτηκε ο συλλέκτης στη δημιουργό, αποτυπώνουν εικόνες ζωής , πόνου, δράσης, πολέμων, σφαγών και προδοσίας, όλη τη βία της κατοχής και του εμφυλίου, των Δεκεμβριανών και της Επταετίας αλλά και εικόνες οικογενειακής και κοινωνικής συνύπαρξης. Όλα μαζί προβάλλουν αβίαστα την εξέλιξη της ίδιας της χώρας μας τον τελευταίο αιώνα.

“Κοιτώντας τις φωτογραφίες, αναρωτιόμουν τι συνέπειες έχει η έλλειψη ιστορικής συνείδησης στη γενιά μου; Πως θα αντεπεξέλθουμε σε τυχόν ανάλογες εποχές; Θα μπορούσε ένα τέτοιο υλικό να αφυπνίσει μνήμες χωρίς να υποστηρίζει μια αλήθεια;”

Ένας νεαρός καταγράφει τη ζωή της πόλης, σταματά το χρόνο, ακολουθεί τους συνειρμούς του ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Η μνήμη κυκλοφορεί στο σώμα . Το σώμα προσκολλάται στη μνήμη. Και τα δυο λειτουργούν ως η μηχανή του αθέατου χρόνου. Ο ερμηνευτής χρησιμοποιεί το σώμα του, τη σκηνογραφία, το φως και τη μουσική για να μας ταξιδέψει στο χρόνο.

“Η φωτογραφία δεν είναι απαραίτητα ένα τεκμήριο αλήθειας, μπορεί όμως να γίνει αφετηρία δημιουργικής σκέψης. Χωρίς τη συνοδεία της προφορικής μαρτυρίας, χωρίς τη συμμετοχή της μνήμης και της φαντασίας, η φωτογραφία παραμένει ένα ξερό κομμάτι χαρτί, ένα απολίθωμα του παρελθόντος.  Πλέουμε σε μια θάλασσα μνήμης, μια θάλασσα από αποσπάσματα στιγμών και σπαράγματα προσώπων του παρελθόντος έτοιμα να μας πουν την ιστορία τους ή να παραμείνουν για πάντα βουβά” - Κατερίνα Ευαγγελάκου

Φωτογραφίες μεγεθυμένες και κατακερματισμένες προβάλλονται και συνθέτουν αποσπασματικές μνήμες. Μέσα από το σώμα του ερμηνευτή οι λεπτομέρειες της κάθε φωτογραφίας αρχίζουν να ζωντανεύουν, να αποκτούν σημασία, υλικότητα και αμφισημία. Μαρτυρίες ανθρώπων που βρίσκονται ακόμη εν ζωή, συμπρωταγωνιστούν, μαρτυρίες που μιλούν για το τότε  είτε μέσα από προσωπικές αναμνήσεις , είτε μέσα από ιστορίες που έχουν ειπωθεί.

Γιατί η συνείδηση του “χθες”, που είναι τόσο κοντά στο σήμερα, και η ευθύνη για το αύριο, που κι εκείνο με τη σειρά του είναι ήδη “σήμερα”, μας κάνουν παρόντες στο παρόν; Το έργο φωτίζει το παρελθόν και προβληματίζει για το παρόν, θέτοντας ερωτήματα ατομικής και συλλογικής μνήμης αλλά και ευθύνης για όσα προηγήθηκαν και όσα θα ακολουθήσουν.

 

Σκηνοθεσία - Χορογραφία - Βίντεο : Τζένη Αργυρίου
Ερμηνεία: Επαμεινώνδας Δαμόπουλος
Δραματουργία: Κατερίνα Ευαγγελάκου
Σκηνογραφία: Γκάυ Στεφάνου
Φωτιστικός Σχεδιασμός: Ευγένιος Τζαφέστας
Καλλιτεχνικός Συνεργάτης: Βασίλης Γεροδήμος
Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης, Coti K.
Ηχητικός Σχεδιασμός: ¶ρης Λουζιώτης, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος
Μουσική επιμέλεια: Τζένη Αργυρίου, Βαγγέλης Νικόπουλος
Eπεξεργασία Φωτογραφιών 3D: Νίκος Μακρής
Τεχνική Διεύθυνση : Aντώνης Νικηφόρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Αργυρίου
Παραγωγή: Βαγγέλης Νικόπουλος & Amorphy.org


Συλλέκτης φωτογραφικού αρχείου: Βαγγέλης Νικόπουλος
Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γρεβενιωτών Θεσσαλονίκης και το Γιάννη Πάκα για την πολύτιμη στήριξή τους.