Ο 60χρονος που μένει ακόμα στις φοιτητικές εστίες της Πατησίων
Ζει εκεί εδώ και 48 χρόνια
Δημοσίευση 17/6/2015 | 00:02

Ο Μάνος είναι η πιο χαρακτηριστική φιγούρα στις φοιτητικές εστίες στην Πατησίων. Ζει σε ένα δωμάτιο του ογδόου ορόφου εδώ και 48 χρόνια, το οποίο είναι σκοτεινό και μουντό, με τους τοίχους του καλυμμένους με αποκόμματα εφημερίδων και κάτι παλιά τρόπαια να στέκονται. Είναι 62 ετών και δεν παντρεύτηκε ποτέ του, ενώ η καταγωγή του είναι από την Τρίπολη.
Όπως αναφέρει το περιοδικό «Γκρέκα», στις εστίες ήρθε σαν φοιτητής της Νομικής το 1967, 4 χρόνια αφότου έχασε τους γονείς του. Κατά την περίοδο της Χούντας ήταν εξόριστος στη Γιάρο, ενώ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης επέστρεψε στις εστίες και έκτοτε ζει εκεί. Αφού πήρε το πτυχίο του, δούλεψε στο «Έθνος», στο Alter και στο Κανάλι Πέντε ως πολεμικός ανταποκριτής.
Βρέθηκε στο Βελιγράδι, στη Βαγδάτη και στη Μέση Ανατολή, ενώ δέχτηκε δυο φορές σφαίρες, στο Μπιχάτς, από μουσουλμάνο ελεύθερο σκοπευτή. Ο ίδιος ποτέ του δεν φοβήθηκε αυτήν τη δουλειά – ίσα ίσα, του άρεσε πάρα πολύ. Πριν από 8 χρόνια όμως σταμάτησε να εργάζεται και πλέον παλιοί του φίλοι από την εστία τον συντηρούν, στέλνοντάς του ένα χαρτζιλίκι, ενώ παίρνει και ελάχιστα χρήματα από την ΕΣΗΕΑ.
Σήμερα κάνει παρέα με τα παιδιά που ζουν μαζί του, μιας και του δίνουν πολλή ενέργεια, όπως λέει, και δεν μπορεί να αποχωριστεί τον χώρο, γιατί πλέον τον θεωρεί σπίτι του. Στο παρελθόν είχε νοικιάσει σπίτια, όμως τα παιδιά τον έφερναν πάντα πίσω και όπως ο ίδιος αναφέρει, μια μέρα θα φύγει μόνος του από εδώ, θα κλειδώσει και θα φύγει.
Παλιά, όπως δηλώνει, η εστία ήταν καλύτερη, γιατί φιλοξενούσε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όμως αργότερα ο πρύτανης δεν ήθελε να υπάρχουν τέτοιες εκδηλώσεις κι έτσι ο Μάνος ήρθε πολλές φορές σε αντιπαράθεση με διάφορους γι' αυτόν τον λόγο. Σήμερα όλα χειροτερεύουν, κατά τον ίδιο, και παραδέχεται πως συχνά κλαίει, όχι γι' αυτόν, αλλά για τα παιδιά, αφού κανείς δεν τα προσέχει, αλλά ούτε και τα ίδια νοιάζονται. Όλο γίνονται τσακωμοί για τα πολιτικά, κάτι που όμως δεν βοηθά στη βελτίωση της εστίας.
Όταν ο Μάνος βλέπει νέους να φεύγουν στο εξωτερικό, στεναχωριέται, καθώς για εκείνον, οι νέοι πρέπει να μείνουν και να πολεμήσουν ενάντια στα άσχημα της χώρας. Είναι στο χέρι των ανθρώπων να καταρρίψουν κακά χαρακτηριστικά, όπως η ανεργία και ο ρατσισμός. Απλώς ο κόσμος δεν διεκδικεί αυτά που του ανήκουν, σύμφωνα με τον ίδιο. Τέλος, για τον Μάνο σημασία δεν έχει αν κάποιος γεννήθηκε λευκός, κίτρινος ή μαύρος, αν κάποιος έχει μαλλιά ή σκουλαρίκια, αλλά η καρδιά του: «Ρόλο παίζει μόνο η καρδιά».