Το έργο «Η «κακομοίρα» της Νάπολι» είχε ανέβει για πρώτη φορά με ιδιαίτερη επιτυχία στο θέατρο «Επί Κολωνώ» το 2010. Πρόκειται για ένα μονόλογο βασισμένο στο μυθιστόρημα τηςElenaFerrante «IgiornidellΆ abbandono». Η σκηνοθεσία είναι της Μαρίας Τσαρούχα (σκηνοθέτις της παράστασης «Ιράκ – 9 τόποι επιθυμίας») και το τελικό κείμενο της ίδιας και της Πέπης Μοσχοβάκου.

 Όπως αναφέρει η σκηνοθέτις “…Στο εγχείρημα της μεταφοράς του  λογοτεχνικού κειμένου στο θέατρο, η γραφή και η μουσική συνυπάρχουν ισότιμα και ισότροπα  στην σκηνή, συμπληρώνοντας και εμπνέοντας  η μία την άλλη. Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε τις αυτόνομες δημιουργίες διαφορετικών ειδών τέχνης που θα ενωθούν σε ένα σώμα, με κεντρικό άξονα τη σκιαγράφηση του ψυχισμού  της πρωταγωνίστριας που αποδομείται, κάνοντάς μας να γελάσουμε με τη ψυχή μας».

Τί παθαίνει μια εγκαταλελειμμένη σύζυγος; Πώς βιώνει την απόρριψη από τον άνδρα με τον οποίο μοιράστηκε τα όνειρα της; Πόσο ικανή είναι να πάρει την ζωή της στα χέρια της και την ζωή των παιδιών της; Πώς μπορεί να βγει από το σκοτάδι που την έχει βυθίσει η άρνηση να δει τον εαυτό της έξω από την συνήθεια του γάμου, έξω από την συνήθεια της εξάρτησης της, έξω από τον ρόλο της συζύγου, από τον ρόλο της μητέρας; Τί μπορεί να είναι το «κενό συνείδησης» που επικαλέστηκε ο άνδρας της;

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Μάριο έφυγε. Εγκατέλειψε την Όλγα και τα δύο τους παιδιά ισχυριζόμενος «κενό συνείδησης»!

Η τρομερή αυτή καινούργια συνθήκη στην ζωή της, η εγκατάλειψη, θα αναγκάσει την Όλγα να μπει σε μια διαδικασία ερμηνείας της σχέσης της και αναζήτησης του θαμμένου εαυτού της, κάτω από την επιδερμίδα του ρόλου της συζύγου-μητέρας. Η νοερή διαδρομή στο παρελθόν, τα ενοχικά κλισέ του «διαλυμένου γάμου» και κάποια ταυτόχρονα συμβάντα στο παρόν, θα την εγκλωβίσουν σε μια συνεχή διαδρομή προς το μέσα της, ώσπου θα αγγίξει ασυνείδητες πτυχές της ψυχής της. Εκεί όμως θα ανακαλύψει σιγά-σιγά και την κρυμμένη της δύναμη για να βγει απΆ το σκοτάδι της θλίψης και της παράνοιας. ¶λλωστε η έμμονη ανάμνηση της «κακομοίρας» της Νάπολης, της όμορφης γυναίκας που εγκαταλειμμένη απΆ τον άνδρα της πνίγηκε τελικά στα νερά του Κάπο Μιζένο, είναι η φοβερή σκιά που της σηματοδοτεί την αέναη δυστυχία.

Η γνωριμία της Όλγας με τον γείτονα μουσικό, τον Καράνο, θα παίξει καταλυτικό ρόλο για να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της. Αυτός θα αντιπροσωπεύσει τον αντίποδα του πρώην συζύγου της και η μουσική του θα την ευαισθητοποιήσει, ώστε να δει πιο αληθινά και ουσιαστικά την πραγματικότητα.

Στο έργο αυτό η μουσική και η λογοτεχνία θα συνομιλήσουν με την ίδια γλώσσα. Τη γλώσσα του θεάτρου.

Σημείωμα σκηνοθέτιδας         

    Όταν διάβασα το μυθιστόρημα της ElenaFerrante («IgiornidellΆ abbandono” - στα αγγλικά «Τhedaysofabandonment») με συνεπήρε το θέμα και ο ρυθμός του.

Ταυτίστηκα και με τα δύο και αποφάσισα ότι αυτή την ιστορία ήθελα να την σκηνοθετήσω για το θέατρο. Το γεγονός ότι ο βασικός χαρακτήρας του έργου, η Όλγα, αφηγείται την ιστορία της εγκατάλειψής της από τον σύζυγό της και το πώς η ίδια, σαν αποτέλεσμα, εγκατάλειψε τον ίδιο της τον εαυτό, συνιστά από μόνο του μια κατεξοχήν συνθήκη για μονόλογο, αφού δεν υπάρχει δράση-αντίδραση, αλλά μια ιστορία ιδωμένη μέσα από την υποκειμενική αντίληψη ενός ανθρώπου, μια συνθήκη μη αμφισβητήσιμη. Η γοητεία στην γραφή της Ferrante, είναι το ότι  το αφηγηματικό υποκείμενο του μυθιστορήματος , η Όλγα, είναι ικανή να  αξιολογήσει  την διαδρομή και το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης της.

Διανομή

Όλγα: Πέπη Μοσχοβάκου

Καράνο: Ευγένιος Μπένσης 

Βασικοί Συντελεστές

Διασκευή:    Μαρία Τσαρούχα,  Πέπη Μοσχοβάκου

Σκηνοθεσία, σκηνικά, φωτισμοί: Μαρία Τσαρούχα

Πρωτότυπη μουσική :   Γιάννης Γιούνης

Μουσική επιμέλεια: Μαρία Τσαρούχα, Μαρία Καραβασίλη

Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιαννούλη