Η υγρασία της νύχτας και τα πρώτα φθινοπωρινά κρύα δίνουν δύναμη στα σέσκουλα, που αυτή την εποχή θεριεύουν στον κήπο.

Σπέρνεται εύκολα σε γόνιμο χώμα, αποδίδει άφθονα φύλλα και επιτρέπει πολλαπλές συγκομιδές μέσα στη χρονιά.

Τα εξωτερικά, ώριμα φύλλα είναι ιδανικά για βράσιμο ή για σπιτικούς ντολμάδες, ενώ τα πιο τρυφερά, εσωτερικά φύλλα χαρίζουν νοστιμιά σε σούπες ή σαλάτες. Μια αγαπημένη συνταγή του συγγραφέα είναι η φακή με ψιλοκομμένο σέσκουλο – ένα αρχαίο φαγητό που, όπως γράφει ο Γαληνός στο έργο Περί των εν ταις τροφαίς δυνάμεων, προσφέρει «χυμό» ωφέλιμο για υγιείς και ασθενείς. Ο Ηρακλείδης ο Ταραντίνος αποκαλούσε αυτό το πιάτο «τευτλοφακή», ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει πως οι καλοφαγάδες τύλιγαν με τα φύλλα του σέσκουλου ψητά χέλια.

freepik

Το σέσκουλο (Beta vulgaris subsp. cicla), συγγενικό του παντζαριού, είναι μονοετές στην καλλιέργεια αλλά διετές στη φύση. Προέρχεται από το άγριο παράκτιο σέσκουλο της Μεσογείου και διακρίνεται για τη γεύση και την ανθεκτικότητά του. Παρότι η ρίζα του δεν τρώγεται, τα φύλλα και οι μίσχοι του είναι πολύτιμοι στην κουζίνα. Στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Βόρεια Αφρική, το σέσκουλο είναι βασικό συστατικό σε τοπικές συνταγές: βραστό, στον ατμό ή μαγειρεμένο με όσπρια, ταιριάζει θαυμάσια με μαυρομάτικα φασόλια ή χρησιμοποιείται ως γέμιση για ραβιόλια και τορτελίνια με τυρί και μοσχοκάρυδο.

Η ελαφρά πικράδα των φύλλων του είναι χαρακτηριστική και παραμένει ακόμη και μετά το μαγείρεμα, δίνοντας ένταση σε σαλάτες ή σάντουιτς. Ωστόσο, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε οξαλικά άλατα, καλό είναι να μην καταναλώνεται υπερβολικά συχνά.

Θρεπτικά, το σέσκουλο είναι πηγή φυτικών ινών, βιταμινών Α, C και Κ, μαγνησίου και καλίου. Οι αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές του το καθιστούν σύμμαχο της καρδιάς και του ανοσοποιητικού, ενώ η χαμηλή του θερμιδική αξία το καθιστά ιδανικό για ελαφριά, υγιεινή διατροφή.

Καλλιεργείται εύκολα: θέλει ήλιο, πλούσιο χώμα και τακτικό πότισμα. Δεν είναι ευαίσθητο σε ασθένειες, και από τον Μάρτιο ως τον Σεπτέμβριο προσφέρει διαρκώς φρέσκα, ζωντανά φύλλα. Ένα λαχανικό που δεν ζητά πολλά, αλλά δίνει απλόχερα νοστιμιά, χρώμα και θρεπτική αξία – ένας μικρός θησαυρός του κήπου με ιστορία που φτάνει ως την αρχαιότητα.