Τα πιο «κρυφά» στέκια για φαγητό που μόνο οι ντόπιοι ξέρουν στην Αθήνα
Από το Μπουρνάζι μέχρι τα Πετράλωνα - τρεις ταβέρνες που κρατούν ζωντανή τη γεύση της παλιάς πόλης
Δημοσίευση 21/10/2025 | 01:17

Υπάρχουν γωνιές στην Αθήνα που μοιάζουν να έχουν σταματήσει τον χρόνο. Εκεί όπου το κρασί δεν έρχεται σε ποτήρι κολονάτο αλλά σε μικρό μεταλλικό κανάτι, το ψωμί είναι ακόμα ζεστό, και οι κουβέντες απλώνονται πιο αργά από τον καπνό του τζακιού.
Αυτά είναι τα μέρη που ξέρουν μόνο οι ντόπιοι – τα “κρυφά” στέκια που δεν χρειάζονται Instagram για να γεμίσουν τραπέζια.
Ταβέρνα Τριχωνίδα – Το “μυστικό” του Μπουρναζίου
Αν χαθείς στους δρόμους του Μπουρναζίου, ανάμεσα σε καφετέριες και φωτεινές επιγραφές, θα δυσκολευτείς να φανταστείς ότι υπάρχει ακόμα ένα μέρος όπου το φαγητό μαγειρεύεται με τρόπο σχεδόν... οικογενειακό. Η Τριχωνίδα είναι από εκείνα τα μαγαζιά που δεν χρειάζονται υπερβολές — οι μυρωδιές από τα κάρβουνα αρκούν για να σε τραβήξουν μέσα.
Το μενού είναι μικρό, σχεδόν λιτό· λίγα αλλά καλά πιάτα. Οι μπριζόλες τους έχουν γεύση καλοκαιρινού μεσημεριού σε αυλή χωριού. Το τηγανητό τυρί σε κάνει να χαμογελάς χωρίς λόγο, η σαλάτα είναι τόσο φρέσκια που μοιάζει κομμένη εκείνη τη στιγμή, και το κρασί ρέει εύκολα, ελαφρύ και απλό όπως πρέπει να είναι το κρασί σε μια ταβέρνα. Αυτό όμως που σε κερδίζει είναι το μέτρο της γενναιοδωρίας. Μερίδες τεράστιες, τιμές σταθερές και ανθρώπινες· γύρω στα 10 με 12 ευρώ για πιάτα που θα τα θυμάσαι μέρες μετά. Εδώ δεν κυνηγούν τουρίστες — εδώ μαγειρεύουν για φίλους.
Κληματαριά – Ένα αιωνόβιο κεφάλαιο κάτω από την Πλατεία Θεάτρου
Κι ύστερα υπάρχει η Κληματαριά — μια ιστορία που ξεκινά σχεδόν έναν αιώνα πριν, το 1927, και συνεχίζει να γράφεται με το ίδιο κρασί και τις ίδιες νότες. Χτισμένη πάνω από το Ιερό του Απόλλωνα και δίπλα στο πρώτο σκεπαστό θέατρο της Αθήνας, η Κληματαριά είναι κάτι περισσότερο από μια ταβέρνα· είναι ένα κομμάτι της μνήμης της πόλης.
Από τα χρόνια που σέρβιρε φασολάδα και ρέγγα στους εμπόρους της Βαρβακείου μέχρι τις εποχές που οι ορχήστρες του Βαμβακάρη και του Παπαϊωάννου έπαιζαν ζωντανά στις γωνιές της, η Κληματαριά υπήρξε πάντα ένα καταφύγιο. Ένα μέρος όπου η μυρωδιά του κρασιού ανακατεύεται με τις νότες του μπουζουκιού και τα πρόσωπα γύρω από τη σόμπα μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη εποχή. Το 2005, η φωτιά που τύλιξε την ταβέρνα θα μπορούσε να είναι το τέλος της ιστορίας. Όμως δεν ήταν. Ήταν απλώς μια αναγέννηση. Ο χώρος ξαναφτιάχτηκε με αγάπη και σεβασμό, οι πέτρες έμειναν ζωντανές, και οι τοίχοι συνέχισαν να “αναπνέουν” τον παλιό αέρα της Αθήνας. Κάθε βράδυ, η μουσική επιστρέφει· τα τραπέζια γεμίζουν με παρέες που δεν ψάχνουν πολυτέλεια, αλλά συναίσθημα.
Οινομαγειρείο Πλατεία – Το “απλό” που έγινε πολύτιμο
Και στα Άνω Πετράλωνα, στην αγαπημένη Πλατεία Μερκούρη, κρύβεται ένα οινομαγειρείο που μοιάζει βγαλμένο από ελληνική ταινία.Το Οινομαγειρείο Πλατεία δεν κάνει θόρυβο· είναι εκεί για όσους ξέρουν να εκτιμούν την απλότητα.
Το μενού αλλάζει με τις εποχές, πάντα ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά. Στο μαυροπίνακα θα δεις πιάτα ημέρας: κλασικά λαδερά, μοσχαράκι σοφρίτο, κόκορα κοκκινιστό με χοντρό μακαρόνι. Πιάτα που μοσχοβολούν "σπίτι", που δεν παριστάνουν τίποτα — απλώς είναι καλά.
Οι τιμές παραμένουν προσιτές, το κρασί ειλικρινές και, όταν ο καιρός το επιτρέπει, τα τραπεζάκια απλώνονται έξω, κάτω από τα δέντρα της πλατείας.
Εκεί, τα βράδια μυρίζουν βασιλικό και κρασί, οι κουβέντες πλέκονται χαμηλόφωνα, και κάθε πιάτο μοιάζει να έχει φτιαχτεί για φίλους — όχι για πελάτες.
Το Οινομαγειρείο Πλατεία είναι το μέρος που σε κάνει να συνειδητοποιείς πως το φαγητό, όταν μαγειρεύεται με αγάπη, δε χρειάζεται φώτα. Χρειάζεται παρέα.