Με αφορμή την ιστορία της 47χρονης Ρωσίδας ορειβάτισσας Ναταλία Ναγκοβίτσινα, που παραμένει εδώ και δύο εβδομάδες στο Βίκτορι Πικ σε υψόμετρο 6.999 μέτρων. Εξαφανίσεις που γέννησαν μύθους, ιστορίες που έγιναν ντοκιμαντέρ, και φιγούρες που χάθηκαν μέσα σε ομίχλες και χιονοθύελλες χωρίς ποτέ να βρεθούν. Τρεις από αυτούς έγραψαν με τον πιο σκληρό τρόπο το όνομά τους στην ιστορία της ορειβασίας.

George Mallory & Andrew “Sandy” Irvine – Έβερεστ 1924

Η πιο διάσημη ιστορία στην ιστορία της ορειβασίας. Ο Mallory και ο Irvine ξεκίνησαν να κατακτήσουν το Έβερεστ το 1924, πολύ πριν υπάρξει ο απαραίτητος εξοπλισμός που γνωρίζουμε σήμερα. Τους είδαν για τελευταία φορά να ανεβαίνουν κοντά στην κορυφή – και μετά χάθηκαν μέσα στην ομίχλη.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει αν πάτησαν πρώτοι στην κορυφή πριν τον Έντμουντ Χίλαρι το 1953. Το σώμα του Mallory βρέθηκε το 1999, αλλά του Irvine –και η κάμερά του που ίσως είχε αποδείξεις– παραμένουν άφαντα.

Τoni Kurz – Η τραγωδία του Eiger (1936)

Ο Γερμανός ορειβάτης προσπάθησε με τρεις συντρόφους του να κατακτήσει το διαβόητο βόρειο τοίχο του Eiger στις Άλπεις. Μετά από χιονοθύελλα, πτώσεις και τραυματισμούς, όλοι πέθαναν. Ο Kurz έμεινε ζωντανός για μέρες παγωμένος στον τοίχο, ενώ διασώστες προσπαθούσαν να τον φτάσουν. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Ich kann nicht mehr» (“Δεν μπορώ άλλο”). Το σώμα του δεν ανασύρθηκε ποτέ. Η ιστορία του έγινε θρύλος και ταινία (North Face).

Μυστήριο στο Nanga Parbat – Günther Messner (1970)

Ο Reinhold Messner, ένας από τους σπουδαιότερους ορειβάτες όλων των εποχών, ανέβηκε με τον αδερφό του Günther το Nanga Parbat. Στην κάθοδο χωρίστηκαν και ο Günther χάθηκε στις χιονοστιβάδες. Για δεκαετίες υπήρχαν θεωρίες και αντιπαραθέσεις για το αν εγκαταλείφθηκε ή αν χάθηκε από φυσικά αίτια. Παρά τις αναζητήσεις, το σώμα του βρέθηκε μόνο μερικώς δεκαετίες αργότερα, αλλά ποτέ ολοκληρωμένα. Η ιστορία σημάδεψε για πάντα την καριέρα του Reinhold.