Ήταν μεγαλύτερος κι από τη ζωή. Κυριολεκτικά. Με ύψος 2,24 και βάρος που ξεπερνούσε τα 240 κιλά, ο Αντρέ Ρενέ Ρουσιμόφ, γνωστός σε όλο τον κόσμο ως Αντρέ ο Γίγαντας, δεν ήταν απλώς ένα φαινόμενο. Ήταν ένας θρύλος. Στο ρινγκ, στο σινεμά, αλλά κυρίως: στη μνήμη.

View this post on Instagram

A post shared by Movie Scenes & Stills (@moviescenesandstills)

Όμως πίσω από το γέλιο του κοινού, τις 116 μπύρες της μιας βραδιάς και τα χειροκροτήματα στα γεμάτα στάδια, κρυβόταν ένας αργός, αθέατος πόλεμος. Και αυτός ο γίγαντας – όπως πολλοί δεν έμαθαν ποτέ – έφυγε μόνος, σιωπηλός και νικημένος, όχι από έναν δυνατότερο αντίπαλο… αλλά από τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο θρύλος γεννιέται

View this post on Instagram

A post shared by Wrestling With The 80's | Old School Wrestling (@wrestlingwiththe80s)

Γεννημένος το 1947 στη Γαλλία, ο Αντρέ είχε ήδη ύψος 1,91 και βάρος 94 κιλά στα 12 του. Όχι, δεν ήταν “ψηλό παιδί”. Ήταν ένα θαύμα και ένα προειδοποιητικό σήμα μαζί. Οι γιατροί διέγνωσαν ακρομεγαλία, μια σπάνια πάθηση που προκαλεί ανεξέλεγκτη ανάπτυξη. Εκείνος; Δεν ενδιαφερόταν για φάρμακα. Ήθελε να παλεύει.

Το 1973 ο θρυλικός promoter του wrestling, Βινς ΜακΜάχον, του έδωσε το όνομα που θα τον ακολουθούσε για πάντα: “Andre the Giant”. Από τότε, η φήμη του εκτοξεύτηκε.

Αήττητος… αλλά όχι άτρωτος

15 χρόνια αήττητος στο WWF, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι αγώνες του με τον Χαλκ Χόγκαν έχουν περάσει στην ιστορία σαν η απόλυτη μάχη τιτάνων. Όμως κανείς δεν ήξερε ότι κάθε του βήμα ήταν ένα μαρτύριο. Οι αρθρώσεις του είχαν διαλυθεί, ο πόνος ήταν καθημερινός και η απόφαση να μην ακολουθήσει ποτέ θεραπεία – μια άρνηση απέναντι στο σώμα που τον πρόδιδε – έγραφε αργά, μεθοδικά, το τέλος του.

Πίσω από την εικόνα του «τέρατος», κρυβόταν ένα ντροπαλό, ευγενικό παιδί που γελούσε με χαζές κωμωδίες και καμάρωνε σαν παιδί για την ταινία Princess Bride, όπου είχε έναν από τους πιο τρυφερούς ρόλους του. Όταν έπαιξε εκεί, ο κόσμος τον είδε αλλιώς. Μακάρι να τον έβλεπε έτσι και νωρίτερα.

Ο ήσυχος αποχαιρετισμός

Το 1993, στην κηδεία του πατέρα του στη Γαλλία, ο Αντρέ πήγε με μπαστούνι, με την καρδιά του να σπάει – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Την επόμενη μέρα βρέθηκε νεκρός στο ξενοδοχείο του. Ετών μόλις 46.

Η κατάρα του μεγαλείου

Ο Αντρέ ήταν ένας άνθρωπος που γεννήθηκε για να φαίνεται, αλλά έζησε προσπαθώντας να χωρέσει σε έναν κόσμο που δεν είχε φτιαχτεί για γίγαντες. Δεν χωρούσε στα αεροπλάνα, στα ρούχα, στα αυτοκίνητα. Ούτε, τελικά, στα χρόνια που του αναλογούσαν.

Ίσως όμως το πιο τραγικό απ’ όλα ήταν ότι κανείς δεν μπορούσε να τον σηκώσει όταν εκείνος λύγισε.